Niet om te willen preken, maar voor de twijfelaars, dit is hoe mijn helm er 8 jaar geleden uitzag na mijn ongeval.
Ik had niks fout gedaan en niks wat ik deed, had het kunnen vermijden.
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/yMIOm6SHXob6K94uQjzILM8c.jpg?f=user_large)
Let vooral centraal achteraan de barst die doorloopt tot middenin de helm.
Ik ging maar 32km/u, ongeveer. De renner voor me raakte van de weg en viel. Ik ging over mijn stuur, links klikte niet los. Die linkse voet trok me omlaag als een anker. Ik raakte (denk ik) met schouderblad en achterhoofd tegelijk het tarmac.
Ik was instant bewusteloos. Ik werd kort erna wakker, nog op de tarmac en kon mijn hoofd niet optillen. Afgevoerd met de ambulance. Met alle geluk van de wereld, hersenschudding, whiplash and a whole lot of road rash.
Ik herinner me enkel dat ik de persoon voor me zag vallen en dan plots mijn ogen open deed en ze richting de lucht keken. Niks deed pijn, ik raakte niet van de tarmac af en ging bijna onmiddellijk in shock.
Ik heb een lelijk litteken aan de knie en heb een verdunning van kraakbeen tussen 2 wervels vanwege de harde stomp. Ik mag niet meer lopen, parachutespringen of mijn schietstoel gebruiken

. Die verticale druk stuurt instant bliksems door mijn hele lichaam. Maar verder volledig hersteld.
Zonder helm, geen Joindry, doodsimpel.