Grrrrrene schreef op maandag 30 juli 2018 @ 14:08:
Met alle respect, maar de motoren van vroeger kun je niet vergelijken met de ontwerpeisen die nu aan de hybride-PU's gesteld worden. Honda en Renault hebben aangetoond een goede ICE te kunnen bouwen, dat is alles. Nu komt er turbo-regeneratie en een MGU-K bij kijken, batterijtechniek en dat alles een beetje gecontroleerd loslaten op de achterwielen... Dat is toch echt andere koek, dus hoe relevant de resultaten uit het verleden zijn...
Het is een beetje alsof je een top wielrenner op de mountainbike zet en verwacht dat hij daar alle veldrijders wel even zoek zal rijden. Het lijkt van een afstandje op elkaar, maar het is echt andere techniek.
De ICE levert grofweg 75% van het totale vermogen, met 25% uit de elektromotor. Die laatste 25% is volgens mij waar Honda en Renault het vooral laten afweten t.o.v. de Mercedes- en Ferrari-PU. En op dat gebied hebben beide teams nog niks wezenlijks laten zien.
Daar komt nog eens bij dat de motor in de huidige formule veel belangrijker is dan in het verleden. Dus verschillen op dat gebied worden uitvergroot.
Op zich mee eens, maar ik wil wel wat kanttekeningen plaatsen.
De afgelopen maanden heb ik redelijk wat informatie bij elkaar geschraapt om nu echt te begrijpen hoe die PU's werken, en waar de zwakke plekken zitten. Voordat we daar zijn, eerst wat achtergrondinformatie. Dit kan je overslaan als je al goed begrijpt hoe de PU's functioneren.
Het percentage motor en turbo voor het totale vermogen
per ronde is onderhand meer dan 75%. Dit komt omdat de MGU-K gelimiteerd tot het opwekken van 2MJ wat neerkomt op 120kW of 163,5pk per ronde. De maximale capaciteit van de batterij is 4MJ. Deze batterij vertaalt zich in 160pk voor 33 seconden. Er is dus geen baan waar zelfs maar de helft van een Q3 rondje, de batterij die extra 160pk levert. Dat maakt buiten misschien Monza ook niet uit. Verder kan de MGU-K ook geen vermogen opwekken als deze vermogen van de batterij of MGU-H ontvangt. Dit omdat deze dan in
deploy mode staat. Pas als je gaat remmen, gaat de MGU-K over naar
harvesting en wekt deze energie op, die opgeslagen word in de batterij.
De MGU-K heeft dus minstens twee ronden nodig om de batterij op te laden. Opladen moet dus minstens voor de helft gebeuren door de MGU-H, en daar zit een probleem. De MGU-H produceert vermogen afhankelijk van hoe snel de motor draait, aangezien deze voor opwekking van vermogen, afhankelijk is van de restwarmte van de motor. Een deel van dit vermogen gaat meteen naar het aandrijven van de turbo en compressor, de rest gaat naar de batterij of direct naar de achterwielen via de MGU-K.
Daar zit het probleem. De MGU-H zal op een recht stuk direct vermogen aan de MGU-K leveren, en de rest van een ronde heeft de batterij de prioriteit. Is die vol, dan volgt er alsnog directe levering van vermogen aan de MGU-K en via de MGU-K door naar de achterwielen. Dit gaat vervolgens ten koste van de MGU-K die dan in
deploy mode moet gaan, en zelf niks opwekt.
Nu zijn een aantal waarschijnlijk de draad al kwijt, en terecht, want dit is een stupide complex systeem. Tijd voor een voorbeeld hoe je deze systemen kan gebruiken.
Maleisië 2017, mijn favoriete inhaalactie van Max ooit. Niet omdat die spectaculair was, maar vanwege de briljante planning.
[
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=KNE2LxaYMPs]
Bij de start dumpt Mercedes altijd hun gehele batterij aan vermogen naar de eerste bocht. Eigenlijk iedereen doet dit omdat de hybride motor een veel betere tractie bij lager toerental ontwikkeld dan de motor zelf. Vervolgens moeten de MGU-K en MGU-H keihard aan de slag om die batterij weer op te laden, of offeren ze het opladen (gedeeltelijk) van de de batterij op om met de MGU-H, uit te lopen op andere. Dat tweede doet Mercedes in ieder geval regelmatig. Dan verlies je vermogen op rechte stukken omdat de batterij weinig extra vermogen kan leveren. Die is dan afhankelijk van de MGU-K die energie opwerkt. Dit compenseer je met constant vermogen van de MGU-H, over de gehele ronde.
Dit is waarom Hamilton zo vaak loopt te klagen over "derates" vlak na een start. Je verliest gewoon vermogen vlak na een start op de rechte stukken als je een gat probeert te slaan met constant vermogen. Na deze start in Maleisië kon Max in P2 volgen en een hoger tempo rijden door de bochten in Maleisië. Dat zorgde ervoor dat hij in de buurt bleef, zijn MGU-H energie bleef opwekken, want sneller in de bochten, en het verlies op de rechte stukken kon compenseren. Max zag dat Hamilton zijn batterij leegde op het rechte stuk, maar dat hij niet kon ontsnappen omdat Max elders sneller was. Max laadde dus zijn batterij in drie ronden, geleidelijk op tot 4MJ, en in ronde vier dumpte hij in een keer alles en haalde hij Hamilton zo in omdat Hamilton nauwelijks batterij had om te verdedigen.
Dit voorbeeld vertelt je indirect ook iets over de capaciteit van de MGU-H om de batterij op te laden, en dus vermogen zelf. De 2017 Mercedes MGU-H lijkt niet in staat te zijn om in een ronde, 4MJ te produceren, naast het leveren van vermogen aan de MGU-K. Zo kom je er dus achter dat ze over een ronde geen 160pk voor 33 seconden kunnen leveren aan opgeslagen vermogen in de batterij. Zo kom je er dus achter dat ze over een gehele ronde, die voor Hamilton meer dan 1:37 duurde, er geen 160pk werd opgewerkt voor de batterij. Gelukkig voor ons is 33 seconden x 3 = 1:39 minuten. In die 1:37 wist de Mercedes MGU-H en MGU-K dus geen 4MJ/160pk op te wekken voor 33 seconden. Ook lijkt het me erg sterk dat de Mercedes PU een aanzienlijk vermogen wist op te wekken met de MGU-H, aangezien Hamilton niet uitliep om Max die zijn batterij bewust op aan het sparen was.
Voor de laptimes, zie:
http://en.mclarenf-1.com/...lton&dr2=Max%20Verstappen
In conclusie plaats ik dus grote vraagtekens bij het werkelijke constante vermogen van de MGU-H. 25% van het totaal beschouw ik niet als realistisch. 25% van het piekvermogen, dus MGU-H die direct levert aan de MGU-K, naast de batterij lijkt me wel rond de 25% te zitten.
Zowel Mercedes als Ferrari zullen nu rond de 1000pk zitten. Hoe ik tot die waarde kom, volgt hieronder. De batterij levert circa 160pk, en dan moet de MGU-H het verschil maken. Daarbij lijkt het dus om circa 100pk te gaan. De rest komt waarschijnlijk dus van de motor en turbo.
Maar nu de waarden. Dankzij AMuS weten we piekwaarden van eind 2017 namelijk:
-949PK Mercedes
-934PK Ferrari
-907PK Renault
-880PK Honda
https://www.auto-motor-un...n-der-formel1-geschichte/
Honda kwam met circa 40pk in Canada. Dit was allemaal motor en turbo. Verder lijkt er in de winter nog wat gewonnen te zijn. Nu zullen ze rond de 930pk moeten zitten. Renault kwam met 12pk in Canada, nog wat met brandstof en de winter. Die zullen dus nu ook rond de 930pk moeten zitten.
Mercedes weet ik eigenlijk niet. Zeker meer dan 950pk. Het enige dat we hebben is dat Andy Cowell eind vorig seizoen aangaf dat ze bijna bij de 1000pk waren. Mercedes schat ik met de winter en de Frankrijk update ergens tussen de 980 en 1000pk.
Zie:
https://www.autosport.com...-breaking-1000bhp-barrier
Ferrari is het meest interesant. Die lijken een goede stap te hebben gezet in de winter, een stap van hoogstens 20pk in Canada dan nog die 38pk voor de hybride systemen. Ik schat Ferrari haar piek ook rond de 980-1000pk in, met een grote aantekening. Ik denk dat Ferrari een hoger piekvermogen haalt dan Mercedes, maar dat Mercedes waarschijnlijk een beter constant racevermogen heeft. Ferrari lijkt een enorme stap te hebben gezet in MGU-H efficiëntie, waardoor ze hun batterij efficiënter kunnen opladen, en overhouden voor direct vermogen.
Rosberg legde dat op een zeer crappy manier uit. Wat hij denk ik bedoelde is dat Ferrari een manier heeft gevonden om (tijdelijk) de compressor harder te laten werken en extra hitte te produceren. Hiermee kan de MGU-H meer vermogen opwekken. Dat zou het verschil moeten verklaren. Ik vermoed dat het alleen geen permanente mapping is, maar een tijdelijke boostfunctie. Dat zou betekenen dat Mercedes nog steeds net de betere motor heeft, maar Ferrari er op de momenten dat het telt, meer vermogen uit kan halen. Het zal alleen niet veel verschillen tussen die twee. Te weinig om echt de doorslag te geven denk ik.
Als laatste dan Renault vs. Honda. Waar Honda zich op het moment puur lijkt te richten op grote stappen met de motor en turbo zetten, mis ik welke serieuze vooruitgang of visie bij Renault dan ook. Paar pk hier, eindelijk een lichtere MGU-K daar, betere brandstof en dat is het. Brandstof telt niet eens als Renault verbeteringen, een lichtere MGU-K levert ook geen vermogen op. Blijven die 12pk in Canada, wat gewoon miserabel is.
Zet dat af tegen Honda die hun Spec 3 al willen gaan testen de komende dagen.
http://en.hondaracingf1.c...of-in-season-testing.html
Verder ligt de focus waarschijnlijk nog steeds op de prestaties van de motor. Zetten ze nu weer een goede stap, dan zitten ze al rond of over het niveau van Mercedes, eind vorige seizoen. Zoals ik duidelijk heb proberen te maken in deze, nu veel te lange reactie, is de verhouding 75-25 qua vermogen eigenlijk krom. Dat geld voor piekvermogen tijdens een kwalificatie als je de batterij volledig kan gebruiken. Daarbuiten is de motor belangrijker. De hybride systemen zijn vooral van belang voor extra acceleratie en vermogen op rechte stukken, en als je na het opladen van de batterij nog wat overhoud, zoals Ferrari nu lijkt te hebben, dan ook voor extra vermogen in de langzamere gedeelten.
Ik ben dus gematigd positief over Honda, als ze nu weer leveren met de komende update. Gelijktrekken met Mercedes en Ferrari zal nog even niet gebeuren, maar ze lijken heel duidelijk te weten wat ze moeten doen om in de buurt te komen. Dat is voorlopig nog de motor, niet hybride.
[
Voor 3% gewijzigd door
DaniëlWW2 op 30-07-2018 23:59
. Reden: Duidelijker gemaakt ]
Never argue with an idiot. He will drag you down to his own level and beat you with experience.