dawg schreef op vrijdag 8 maart 2019 @ 15:48:
[...]
wat ik niet snap is dat die omroepen zich hiervoor lenen. een zichzelf respecterende omroep en/of parlementair verslaggever ziet toch ook wel wat voor een slecht opgevoerd toneelstuk dit is? kijkcijfers ten spijt, er zijn toch ergens wel grenzen? of ben ik nou gek?
De RTL groep is een beetje een buitenbeentje, zie eerder bericht, maar eenvoudig gesteld komt het neer op het samenkomen van een aantal ontwikkelingen:
1. Media zijn genoodzaakt commerciële prikkels meer na te jagen in diversiteit van concurrentie de afgelopen twintig jaar (maar let op, veel daarvan is enkel op niveau van arbeid / kostprijs arbeid, er is juist sprake van concentratie van eigendom / organisatie van economische activiteit - slechts de kranten kregen een keurslijf met perverse prikkels, de echte impact hakte in op het niveau van professionaliteit en mensen in journalistiek / verslaggeving).
2. Media hebben te maken gekregen (net als veel domeinen, maar goed) met geleidelijke maar cumulatieve afname van kennisniveau's én veranderde samenstelling / focus van curricula de afgelopen dertig jaar (veel hiervan is trouwens linea recta herleidbaar tot politiek beleid, waarna externe consultatie een factor werd).
3. Media hebben sinds de introductie van het derde weg + tina denken te maken gekregen met graduele invloed van met name politieke organisatie van de machtspolitieke school, waar redelijk consistent beleid bij is toegepast met focus ligt op het veranderen van de richting van relaties tussen politiek en media (afhankelijkheidsstructuren toegang / onderwerpselectie).
4. Media hebben te maken met het in positie komen niet als Fourth Estate of vergelijkbare rol conform functie binnen bestel maar als instrumentatie van machtsconcentratie extern aan bestel.
In het Brexit topic is het een aantal keren over beheersing en gebruik van menselijk gedrag in machtsdynamiek gegaan, daar is wel eens de stelling voorbij gekomen dat
diegene die de opties weet te bepalen ook diegene is die het proces en effect beheerst.
Die instrumentatie/wetenschap is ook hier van toepassing. Niets meer, niets minder.
Dat is geen moeras van complottheorie of verouderde labels als links of rechts, het is gewoon wetenschap, netwerk, organisatie en agenda. Vaak gebrekkig, soms met interrupties, maar opnieuw: machtsdynamiek. Er is dus altijd sprake van focus op gebruik van en voor effect, overal altijd ergens wel.
Media in en als functie conform bestel hebben altijd redelijke balans in die cycli en bij dat soort blootstelling weten te bewaren, vaak ook in proces van eigen ontwikkeling of zelfs evolutie.
Maar, er is iets gaan breken rondom de impact van sociaal-psychologische ontwikkeling op groepsniveau's van samenleving vanuit de diverse (termijn)effecten van opkomst van het internet. Geen van de fundamenten of zelfs variabele condities van de vier genoemde was ooit überhaupt nieuw bij technologische of andere ontwikkeling, of meer / anders dan dat (variabel op lijn van ontwikkeling maar binnen cyclus van balans) tot aan die verschuiving.
Vanaf die verschuiving is er ruimte ontstaan voor varianten van gebruik van effecten en dat heeft zijn sporen nagelaten.
Eenvoudig gesteld, het komt neer op
a) de consequenties van gericht oneigenlijk gebruik van het ontstaan van ruis in combinatie met
b) verandering in consumptief gedrag onder invloed van de veranderingen in collectief-cultureel denken sinds de jaren '80 (technisch, individualistisch, gratificatie, etc).
Media zijn daardoor veranderd. Zowel in samenstelling en verdeling als van aard, maar ook de relatie van gebruik is fundamenteel veranderd. En daardoor dus ook hun functie en hun rol als instrument. Media hebben er lang over gedaan zich te onttrekken aan het gewicht van selectief belang, zijn echter zowel direct als in afgeleide opnieuw verschoven van relatie - bestel / samenleving / collectief belang naar selectief belang.
Bij de relatie tussen politiek en media is dat pijnlijk duidelijk. Maar, het schrijdt voort.
Misschien wat te nuchter gesteld het volgende, maar het gaat niet om grenzen. Het gaat om gebruik. De functie conform bestel is gecompromitteerd. Het gedragskader verandert dan fundamenteel.
Maar goed, daar zit voor politiek ook weer een keerzijde aan, concentratie van selectief belang vorm bij gebruik op gegeven moment eigen selectief belang. Media blijven dan politici najagen, maar politieke organisatie raakt afhankelijk van eigendom dan wel eigenaar van media.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.