hoevenpe schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 11:31:
[...]
Het probleem is imo dat 'de burger' niet bestaat, en dat onze overheid steeds 1 oplossing heeft voor een bepaald probleem terwijl iedereen op een andere manier functioneert. Een heel groot deel van de Nederlanders willen graag zelf hun dingen regelen (inclusief ikzelf), meer invloed op pensioen, zelf financiële afwegingen maken etc. Een ander deel kan dat gewoon niet en moet je helpen, het is niet of/of maar en/en lijkt me...
Mooi voorbeeld van geloofsgedrag, aangeleerd. Je gooit een hoop zaken die vanuit impulsen niet op dezelfde tafel passen toch bij elkaar. Er is groot verschil tussen het zoeken naar beheersing over financiën en het willen verruimen van consumptieve (!) keuzes ten aanzien van pensioenopbouw.
Bijna iedereen wil vanzelfsprekend het eerste. Het tweede is iets heel anders, aangezien je daar al heel snel aankomt bij categorieën van ruimte om dat soort keuzes te maken. Vanuit het over een kam scheren wordt het beeld al snel vertekend.
Het gros van menselijke gedragspsychologie stelt helemaal niet zelfredzaamheid voorop. Al was het maar omdat er een gigantisch verschil is tussen het ideologisch concept en de gedragsmatige én sociaal-economische realiteit. Het één is geloof, het ander de praktijk. Zelfredzaamheid is een afgeleide van deelname in balans- en transactiemechanismen. Niet een of ander magisch vermogen waarbij de ene mens beter is dan de andere.
Hand in eigen boezem, tenslotte is dit perspectief de basis van de ideologische voet voor dit soort concepten. Geloof er in want dan ben je beter. Heel primair, én het werkt. Dat maakt veel mogelijk voor hen die gebruik wensen te maken van geloofsgedrag.
Sissors schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 11:41:
Maar hoewel dat natuurlijk heel vervelend is, wat zou de regering daaraan moeten doen? Ander voorbeeld: Ik heb hoge vaste lasten, koop alles op afbetaling, etc, gaat prima.
Dan word ik ontslagen, dus zit ik al snel in de schulden. Maar moet dan maar de WW naar 100% gaan om dit te voorkomen?
Dat is een heel ander (noodzakelijk) debat. Het kernpunt hier was de besmette perceptie ten aanzien van de realiteit achter ons beeld van armoede en instabiliteit van sociaal-economische participatie.
Een Regering zou zich kunnen richten op het in kaart brengen van kantelpunten voor negatieve druk, zoals dat heet. Bijvoorbeeld bij een MKB waar zakelijk risico en blootstelling aan de Nederlandse attitudes en methodologie van omgang daarmee niet enkel pijnlijk hard is, maar veel te snel impact heeft op geo-economische ontwikkeling en bestendigheid. In de afwezigheid van deelname in dat soort debatten van een ideologische overheid zie je weliswaar dat in sommige regio's lokale en regionale overheden zich daar op richten, maar de druk op kantelpunten blijft toenemen.
Ja, dat debat zou gevoerd moeten worden. Maar het is een moeilijke discussie, om te beginnen omdat we dan eerst voorbij moeten zien te geraken aan onze perceptie en statistiek van armoede, kansen, zelfredzaamheid en sociaal-economische stabiliteit.
Zo bitter als het mag zijn, dat debat kan niet gevoerd worden zonder spiegels te breken. En dan blijkt de afgelopen paar pagina's hier al in dit topic hoe extreem moeilijk dat zou zijn.
Ik geef grif toe dat ik het makkelijk heb. Als het niet vanwege activiteiten anders dan het politieke en zakelijke was zou ik waarschijnlijk net als @
hoevenpe vastzitten in een kunstmatig beeld van armoede, conformistisch gedrag en de loopgraven van overtuiging en geloof. Maar omdat ik mijzelf blootstel aan activiteiten buiten mijn eigen primaire kaders zie ik het verschil tussen de statistiek, het geloof en de realiteit.
Dat verschil is schrijnend en toenemend, juist in die segmenten waar het hardst wordt vastgehouden aan de statistiek en geloof. Dat was mijn observatie.
Waar ik over struikel is de blindheid voor het patroon van ontwikkeling in die segmenten. Het is alsof ik hier een steeds sterker wordende reflectie zie van hetzelfde gedrag in dezelfde segmenten van sociaal-economische verdeling in de VS twintig jaar geleden. Dezelfde lijn van ontwikkeling, gedrag, overtuiging, beeld en statistiek. We zien hier hoe dat daar verlopen is, maar toch blijft men juist in die segmenten het patroon volgen.
Dat heeft niets met geitenwollen sokjes te maken, het is een aandachtspunt van eigen continuïteit voor mijn partij. Immers, op die manier vallen niet enkel de gaten op rechts, maar juist omdat je de druk op kantelpunten laat oplopen komt er een moment waarop je zelf gegijzeld wordt en de controle verliest. En dan krijgt iedereen keihard de rekening. Die valt in dat soort scenario's niet af te schuiven.
Ik zou willen dat het debat waar jij aan doet refereren gevoerd zou kunnen worden. Dat is een vereiste om uit dat patroon van ontwikkeling te breken. Maar het kan niet, behoudens in de marge van status quo die niets uitmaakt voor de lijn zelf.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.