Nu ja, de pure ironie daarvan ... juist bij hem. Maar goed.
Enfin, het moet gezegd worden, het is jammer dat hij de foute insteek neemt hier. Dit werkt niet, het komt niet aan. Geen element van emotie, een element van connotatie, geen verwijzingen door een kiezer te begrijpen, geen drukpunt van afhankelijkheden voor Kamerleden ter illustratie. Pointless excercise.
Migrator schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 12:54:
[...]
Of: Pechtold maakt dezelfde fout als jij, het niet meenemen van bias. Met twee rechtse partijen en een rechtse middenpartij is dit niet een middenkabinet. Vanuit het oogpunt van Pechtold dus wellicht, maar niet meer dan dat. Nog terzijde dat deze labels lang niet meer van toepassing zijn, vervaagd zijn, en dat links/rechts bij lange na niet de enige as is, laat staan het meest relevant is.
Is het niet duidelijk dan hoe D66 vastzit in bias? Bij de CU zie je hetzelfde. Te diep in de functie van bijzit, te nauw perspectief, te veel vasthouden aan gegeven paardjes zonder kar.
Ik zag eerder de verwijzing naar een GL die ook niet door de machtspolitiek heen prikt voorbijkomen, ondanks blootstelling. Maar dat hebben D66 en CU net zo in dit alles. Men kan er niet door heen prikken omdat men vastzit in wat machtspolitiek valstrikken noemt. Als jij iets voor elkaar wil krijgen, dan stelt machtspolitiek dat dit jouw kwetsbaarheid is. In dit denken is dat ook zo.
Het is niet veel anders als problematiek binnen sectoren als zorg of defensie versus politiek & bestuur. Degene die het tandje wil bijzitten is louter te misbruiken gereedschap voor heel andere doelstellingen. Hoe vaak is het niet ook nog eens zo dat diegene wel inzicht heeft, maar de spreekwoordelijke patiënt niet de diepe wil / kan laten zijn. Dit is de crux hier.
Migrator schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 12:10:
[...]
Het gebrek aan constructiviteit valt inderdaad op; bij de BTW-verhoging en Ruttes verdediging daarin zijn er volgens mij genoeg ingangen voor voorstellen waarbij nagenoeg hetzelfde effect bereikt wordt zónder de BTW-verhoging. In plaats daarvan is het 'nee, dit willen wij niet' - vooral van GroenLinks, dat al geroken heeft aan CDA en VVD en diens methoden bij de onderhandelingen, zou je dat inzicht dan verwachten; wat @
Krisp dus eerder al zei.
Het lijkt me juist dat door het bieden van andere plannen, het daarmee voorhouden van een spiegel (kijk, zo kan het ook) het vertrouwen in "de politiek" enigszins kan herstellen; dat er daadwerkelijk gewerkt wordt om problemen op lange termijn op te lossen (dus het instellen en herstellen van systemen waarmee de stabiliteit van die systemen wordt gewaarborgd) in plaats van dat er maatregelen worden verzonnen om symptomen te bestrijden en details te veranderen. De verandering van die systemen zal komen, maar dan met een hoge prijs, omdat te lang zonder visie het huidige systeem in stand wordt gehouden.
[...]
Ik moest wel gniffelen toen Wilders zei dat hij volledig tegen zou zijn. Jammer genoeg is het niet grappig, maar pijnlijk dat zo veel ruimte in de kamer ingenomen wordt door mensen die geen interesse hebben in het daadwerkelijk oplossen van de problemen, maar het roepen om verandering van symptomen.
De hoeveelheid jij-bakken en het op de tafels slaan is overigens wel goed kansloos. Au.
Ja, en die prijs loopt op. Nu nog is het mogelijk om - bijvoorbeeld - milieumaatregelen af te schuiven op lagere tot bijna-middeninkomens. Binnen organisaties van MKB signaleert men dat dit niet verstandig is, omdat uiteindelijk dat niet draagbaar is, wanneer MKB uiteindelijk ook de rekening krijgt zal die disproportioneel hoog en complex zijn. VVD en CDA kiezen bewust voor de methodologie van complexiteit en doorschuiven.
Constructief denken is wel aanwezig. Het is echter singulier gericht op het partijbelang. Burger en bedrijf zijn enkel variabele van gebruik daarin. Klassiek geval van selectief versus collectief in bewuste blindheid voor de daadwerkelijke afhankelijkheidsrelatie tussen de twee.
Maar het moet gezegd worden, het heeft geen nut om D66 of CU hier op aan te spreken, laat staan te hopen op enige toepassing van vlak- of puntdruk binnen de coalitie. Zijn hebben geen eigen deel in deze, slechts afhankelijke functie.
Dan moet het ook gezegd worden, elke partij in oppositie laat hier een harde steek vallen. Ja, het hoe & waarom is verklaarbaar. Dat neemt echter niet weg dat men zich laat bespelen. Ja, dat is een toepassing van machtspolitiek van subversieve aard voor pervers effect en dat is niet zonder consequenties - uiteindelijk. Maar de observatie blijft intact: oppositie heeft geen vermogen om effectief te zijn. De trend is reeds gezet.
Het begint en eindigt bij burger en bedrijf. Elke politiek is daar afgeleide van. Of dat nu vanuit activiteit of passiviteit is.
[
Voor 98% gewijzigd door
Virtuozzo op 12-10-2017 13:34
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.