incaz schreef op maandag 11 juni 2018 @ 11:25:
[...]
Ik blijf me verbazen over hoe vaak je dit soort dingen kwalificeert met dit soort woorden. Hoezo is dit 'heel knap gedaan'? Ik zie er echt niet zoveel 'knaps' in, het vraagt echt van niemand veel subtiliteit of inzicht. Ik zie hier echt geen briljant uitgedachte strategie in, en zou dus ook niet weten waarom we zouden moeten denken dat dit 'knap gedaan' is.
(En het manipuleren van Trump is ook niet bepaald hogere wiskunde.)
Het is ook gewoon knap gedaan. Decennia lang was de focus van NK gericht op het uitspelen van kwetsbaarheden van publieke figuren, van negatieve beeldvorming en - laten we eerlijk zijn - staatskundige toepassing van gereedschap van chantage.
Op relatief korte tijd zijn ze er in geslaagd om hun eigen kwetsbaarheden daarin volledig om te zetten in posities van kracht in termen van geopolitiek perspectief.
We mogen het niet leuk vinden, maar het is een briljante toepassing geweest van een vorm van politiek die wij hier al heel lang niet meer kennen.
Als jij er voor kiest om daar in te lezen dat in die associatie een goedkeuring zit, of zelfs maar een vermeend effect van ruimte voor steun vanuit afwezigheid van volledige negativiteit - het spijt me oprecht, maar dan zit je volledig verkeerd. Je kiest dan om vanuit een persoonlijke associatie opgedaan in een heel ander topic om volledig voorbij te gaan aan het eenvoudige gegeven dat wanneer we een zelfverklaarde tegenstander of actor van groot risico onderschatten in onze omgang daarmee we enkel ons zelf opzadelen met de negatieve consequenties.
Heel oprecht, hier gaat in de geschiedenisboeken over geschreven worden. Het gaat diepe effecten hebben. Voornamelijk te herleiden tot de omgang van het Westen met een actor in een regionaal-strategische veiligheidskwestie die beperkt was tot het structureel onderschatten daarvan, ten gevolge van de reflex om te labelen op basis van perceptie.
Een crimineel die als slecht en marginaal en dom wordt bestempeld, krijgt een heel ander onderzoek achter zich aan dan de crimineel waarvan men - op basis van gekend gedrag, verschuivingen van conditionele variabelen en indicaties van risico's - erkent dat er sprake is van een uitgekiende verschuiving in methodologie en selectie van doeleinden en middelen voor zijn criminele doeleinden.
Nee, het manipuleren van Trump is geen hogere wiskunde. Maar er is veel en veel meer in dit alles dan Trump. Er zijn veel meer actoren van veel grotere relevantie. Veel meer variabelen dan louter zijn psychologie en verstrengelingen. Dat is het echt pijnlijke in hoe wij deze kwestie en de ontwikkeling daarvan bekijken. Onze bril kijkt naar het verkeerde.
Enkel de stunt van die tech transfers of de participaties van maritieme technologie tussen Xi en ZK met NK als actor tussen de twee - niet als stok, dat is in elk opzicht een briljante toepassing van strategische agenda geweest. Het gaf ZK de bevestiging van continuïteit die men zocht, het maakte de wapenstilstand tot een minder kritiek punt in betrekkingen, het wist precies de beslissingsniveau's binnen ZK te coöpteren vanuit eigen bewustzijn van mogelijke escalatie, verlies van positie en vermogen. China kreeg er een hele hoop voor terug. Niet enkel in termen van technologie of economische middelen. Het kreeg er armslag voor terug, binnen de regio. Wij hier vergeten al heel snel dat ZK de grootste ontwikkelaar en producent van maritieme militaire technologie is in de regio, met flink wat middelen in dat domein, op belangrijke punten loopt men zelfs voor in die velden op de VS.
En om dat vrijwel volledig voorbij te laten gaan aan monitors binnen VS en elders vanuit een complexe toepassing van diplomatieke, politieke, informatietechnische en media specifieke oefeningen? Ja, briljant. En als we dat niet kunnen of wensen te erkennen, dan komen we op eenzelfde manier achter de feiten aan te lopen.
Het lijkt allemaal zo ver van het bed, maar als we kijken naar wat een land als Nederland voor diepe economische afhankelijkheden heeft in fiscale structuren in die regio, dan is regionale strategische veiligheid en stabiliteit van posities van actoren (en verbondenheid daarmee) ineens een onderwerp. Als we kijken naar wat met Nederlandse voet allemaal door de Zuid-Chinese zee (het volgende regionale probleem) naar die wateren gaat in termen van scheepvaart en internationale handel, dan is het nog veel meer een onderwerp. Als we kijken naar academische en technologische partnerschappen met instellingen en bedrijven in ZK en de regio, idem. Als wij vanuit smaak en perceptie realiteit afwijzen, dan doen we ons zelf geen dienst.
Dus wat minder naar Trump kijken. Ja, hij is een actor in veel zaken. Maar hij is geen zelfstandige actor. Dat maakt hem voor een heel groot deel tot factor van afleiding. Beter dat we hem erkennen als variabele met hoog potentieel van impact, of dat nu vanuit gebruik is, consequentie van reactie, of iets anders. Met ons blindstaren hebben we in deze kwestie bitter veel gemist. En dan mag Trump met het vlaggetje gaan wapperen, een Nobel prijs ophalen, of show maken, dat is niet het meest kritieke in dit alles.
Zoals ik al eerder zei, voor het eerst, eigenlijk sinds het ontstaan van ons mondiale bestel, zijn de VS geen garantor meer in een kader van strategische (economisch, militair, politiek) veiligheidskwestie van verdragsverplichtingen - en men vindt het daar prima. Als we daar niet een beetje erkenning voor hebben, dan moeten we ons diep schamen.
Enfin. Dit kan twee kanten op gaan. Óf er is een crash in het theater, óf door naar de volgende ronde met theater. In beide gevallen gaat dat volledig voorbij aan het gegeven dat zonder de VS de trend al lang in gang gezet is. Dat de overeenkomsten van voorbereiding en verstrengeling al lang doorgezet zijn. Het theater is niet relevant. Werkelijk, zowel China als NK hebben al greep gekregen op wat ze willen. ZK heeft zich in essentie verschoven in positie naar hun kant. Het is eigenlijk totaal ridicuul, NK komt er daadwerkelijk mee weg dat ze - zelfs al volgt er een fenomenaal akkoord (van theater) - ongeacht verder verloop dé rogue state zijn nu die het gereedschap van strategische chantage veiligheidskwesties (militair en economisch) kan consolideren als instrumentatie van staat. Voor de VS is dat een enorme slag in het gezicht bij de uitdagingen met regionale kwesties van instabiliteit en belangen in heel andere delen van de wereld. Maar men wil niet erkennen dat men op uitgekiende wijze opzij gezet is, dus kiest men ervoor om daar blind voor te zijn. Als zelfs Reagan's oude denktanks aan alarmbellen trekken maar er voor gekozen wordt om die niet te horen, dan zit het heel erg fout.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.