Al met al blijft het dus neerkomen op de nabijheid van onderwerpen als arbeid & vermogen, met incidentele momenten van angst van deze of gene vermeende externe bedreiging en hoe zich dat vertaald in politieke organisatie.
Alsof je het over de duvel hebt, vandaag nota bene in het papieren bastion van groenig rood
het laatste deel van een drieluik over arbeid en kapitaal.
Niet de enige publicatie de laatste tijd over dit onderwerp, ook uit kringen van vakbonden (CNV, FNC), de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, neoklassiek economische bolwerkjes als het Sustainable Finance Lab, Wetenschappelijk Bureau voor de Vakbeweging, IMF, de denktank Bruegel en zo meer. Zelfs CBS, CPB en SCP kwamen recentelijk in het topic met publicaties voorbij, met interessante overeenkomsten in algemene observaties / analyses.
Opvallend genoeg komt het zo'n beetje overeen met vrijwel elke hoek van politiek spectrum, althans in termen van perspectieven.
Frappante publicatie, in die zin dat het onderwerp inderdaad op tafel komt, maar dat er op geen enkele wijze ingegaan wordt op de misschien wel meer prangende vraag die eerst zou moeten komen: als het duidelijk wordt dat systemische innovatie vereist wordt, hoe krijg je een dergelijk bewustzijn bij mensen gestimuleerd in volledig besef van conformisme en prikkels. Wat is voor wie op welke wijze een trigger of actor in besluitvorming op dusdanige wijze dat het mensen uit de loopgraven haalt zonder afbreuk te doen aan vereisten van collectieve stabiliteit. Die verkenning blijft een breekpunt.
Maar goed, de insteek van de Rijk komt ook hier overeen met publicaties uit hele andere hoeken, met best opvallend duidelijk geschetste opbouw. Toch blij met de anbi Stichting 1877.
Als ik de uitwisselingen van de afgelopen pagina's op een rijtje zet, heb ik een sterke indruk (ik kan me vergissen) dat een van de scherpe aandachtspunten eigenlijk neerkomt op hoe mensen in politieke zin omgaan met hoe dichtbij welk aspect van sociaal-economische verdeling komt.
De Nederlandse economie groeit, maar mensen zien daar in hun inkomen niets van terug. Bedrijven en vermogenden profiteren, en werkenden en uitkeringsgerechtigden niet. Daar is iets aan te doen.
Jammer dat het vrijwel onmogelijk is om dit te splitsen van de verkenning van motivatie en gedrag, waardoor het dus een theoretische oefening blijft. Toch zijn de in het artikel genoemde scenario's onderdeel van de grootste uitdagingen voor het volgende decennium.
Ik vraag me heel erg af hoeveel aansluiting er gevonden zou kunnen worden voor welke invulling in het hedendaagse electorale spectrum waar er een interessant gat bestaat tussen keuze voor politiek mandaat en eigen politiek gedrag daarbuiten. Voorbij de labels en de keuze van het moment.
[
Voor 4% gewijzigd door
Virtuozzo op 12-04-2018 20:32
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.