defiant schreef op woensdag 14 februari 2018 @ 21:29:
En zie ook dit topic:
Het (on)bestaan van het middeninkomen
Ik denk dat veel mensen niet beseffen dat de sociaal economische waarden die traditioneel bij rechts horen zoals hard werken, zelfredzaamheid en de eigen broek ophouden steeds minder opgaan in de maatschappij waarin de economie snel aan verandering onderhevig is. De klappen zullen blijven vallen bij de middeninkomens en de middengroep, terwijl ook HBO+ het steeds moeilijker krijgt, zeker bij het starten (vast contract/huis/auto/etc). Dit alles heeft weer z'n weerslag op de traditionele MKB'er, die bovengemiddeld die burger als klant heeft, dit zie je ook in:
De zonsondergang van fysieke winkels
Ach, zoveel daarvan heeft voeten in de aarde van geloofsgedrag en marketing. Zelfredzaamheid is zo'n schoolvoorbeeld. Vanuit ons westers denken en geïnternaliseerd historisch gedrag stellen we dat dit zowel eigenschap als streven van het individu is, terwijl het primair een gedragsmechanisme van de groep, waarbij de op deze wijze geschapen ruimte voor individuele invulling of gebruik mogelijk wordt.
Daar zit een flinke hobbel in ideologische fundamenten van ons "moderne" denken (modern is goed, toch? Lineair denken, chaos en orde staan haaks op elkaar, het vermogen van het individu is bepalend, toch?

). Het pijnlijke daarbij is dat zowel kwesties als Halbe als Teeven als de structurele uitdagingen van innovatie op gevestigde systemen voor nieuwe cycli van welvaart te herleiden zijn tot de aannames achter het beeld van gerelateerde overtuiging. Het zou niet verkeerd zijn als er wat meer erkenning was voor de relaties tussen groep en individu, en wat bewustzijn over hoe de lijntjes daartussen lopen. Dat we dit het domein noemen van filosofie zegt genoeg, we worstelen met deze discrepanties in economische en andere wetenschappen, maar instinctief - vanuit overtuiging en perceptie - wijzen we het aan een ander domein toe. We wijzen het toetsen van aannames in deze af.
De aannames die uitmonden in geloofsgedrag op dat soort basis scheppen ook organisatorische en politieke kwetsbaarheden. Op gegeven moment wordt een aanname een geloofsartikel en wordt dat als fundament én gereedschap van doelstellingen genomen. Dat heeft soms nut, maar het is een scalpel. Niet iets wat je continu moet inzetten. Gericht, maar niet consistent. Anders krijg je vanzelf met best bekende problematiek van bestuurskunde te maken, de gedragslijnen binnen de kaders van besluitvorming veranderen. Voedend gedrag wordt gulzig en op gegeven moment pervers. Voorafgaand aan dat laatste krijg je variabelen van subculturen, polarisering en reflexief gedrag als afdekken en gebruik van medeschuldig maken (faciliteren van dergelijk gedrag) en uiteindelijk het positioneren van mensen binnen kaders van besluitvorming op basis van deelname aan dat gedrag.
Menig student politieke wetenschappen, bestuurskunde of psychologie kan er op afstuderen. Of je nu een CDA, VVD of PvdA onder de loep legt. Laat ik de hand even in eigen boezem steken, wellicht zijn er mensen met andere politieke affiniteit die ook eens zo'n verkenning doen. De kwestie Halbe is in oorsprong niet anders dan de kwesties Opstelten, Teeven of welke andere dan ook. Er is in de lift een subcultuur ontstaan die beperkend werkt op toegang voor competentie en bewustzijn. Op zijn minst wat het onderwerp van perspectief aangaat, dat mag de afgelopen dagen wel duidelijk zijn geworden, de blik was naar binnen gericht. Dan zie je op gegeven moment ook enkel nog maar het belang wat daar ligt. Wil je dan wakker schudden, dan zijn er flinke tikken nodig.
Het probleem op gebied van progressiviteit is eigenlijk curieus, mensen stemmen o.a. VVD omdat ze ook tegen de progressieve agenda zijn van links (o.a. met de hete hangijzers van integratie/migratie/etc), maar het is juist de VVD die daar alleen voor de bühne campagne op voert, qua uitvoering is de VVD nog steeds progressieve partij. De afgelopen decennia heeft rechts overwegend in meerderheid de macht gehad qua meerderheid in coalities en zetels, maar de ontwikkeling is niet gestopt, maar gecontinueerd.
Is dit echt zo curieus? Ik heb daar zo mijn twijfels bij. Niet enkel is er sprake van algemene historische opgebouwde patronen van gedrag, dat is niet zonder effecten, er is ook gewoon het simpele gegeven van mensen die kinderen krijgen.
Dat klinkt misschien wat simpel, maar verplaats even het blikpunt naar dat van externe observatie. Mensen krijgen kinderen. Die kinderen zijn ook mensen. Die zoeken eigen keuzes, eigen identiteit. Per definitie is er een generatie specifiek verschil in ontwikkeling van gedrag aanwezig. Op basis van aanwezigheid van algemene cultureel-historische ontwikkeling en aanwezigheid van stimuli en kanalen voor uiting van gedrag is een continuering van progressieve ontwikkelingen vrij vanzelfsprekend. Althans, voor een land als Nederland, er zijn ook voorbeelden te vinden van landen waar de culturele annex historische basis gewoon nooit een fundament van progressieve ontwikkeling heeft kunnen opbouwen, in voldoende mate om onderdeel te worden van natuurlijk generatie specifiek onderscheidend gedrag. Rusland is zo'n pijnlijk voorbeeld.
Dit wil niet zeggen dat progressieve ontwikkeling algemeen van aard is. Integendeel. Het is door de bank genomen heel specifiek in gebruik van kanalen en nauw verbonden aan onderwerpen met correlatie aan historische ontwikkeling. Voor de rest zoeken kinderen altijd een manier om - simplistisch gesteld - zich af te zetten tegen wat ze van hun ouders kennen, totdat ze zelf kinderen krijgen. Dat is het punt waarop de curve van progressieve focus in gedrag terug buigt. Hoe meer kinderen, des te minder ruimte voor die curve van progressieve focus, kwestie van beschikbaarheid van middelen versus ruimte voor individueel gedrag.
Let wel, progressieve focus is een valstrik van beeldvorming. Het is niet hetzelfde als lineaire progressie als van A naar Beter. Het is geen vooruitgangsdenken, ook al is er in bepaalde ideologische scholen een overtuiging ontstaan dat het om hetzelfde gaat. Het is niets meer of minder dan de cyclus van menselijk gedrag in omgang met verandering als enige constante ten gevolge van blootstelling aan eigen omstandigheden. Daarom ook de yin & yang van progressief & conservatief.
Aan de andere kant
overschatten linkse partijen de steun voor progressivisme bij hun eigen potentiële achterban, veel van de steun van progressief beleid komt juist uit rechtse hoek bij VVD en D66 vandaan. Zoals in eerdere post al aangehaald, de hogere klassen zijn voor een progressieve open globaliserende samenleving. De belangrijkste concurrent voor GL is misschien hierdoor wel D66.
Electoraal gezien lijdt dit scenario tot frustraties omdat het niet meer lijdt tot de uitkomsten die passen bij ideologie. Stemmen op rechts lijdt niet tot het een halt toe roepen van, in de ogen van rechtse mensen, doorgeschoten progressivisme en meer kansen en mogelijkheden voor de zelfredzame hardwerkende burger. Stemmen op links lijdt niet meer tot beleid dat de kern van verzorgingsstaat en arbeidsmarkt beschermt en hersteld.
Tja, de valstrik van beperkte strategische doelstellingen. Als je ruimte aan een ander overlaat, ongeacht hoe of op welke wijze er dergelijke omstandigheden ontstaan, dan ben jij niet langer diegene die de keuze van associaties doet bepalen. Ook al denk je dat je het wel doet, omdat je je probeert te onderscheiden van anderen.
Deze ontwikkelingen zijn tevens ook niet onderdeel van discussie in de samenleving, die net zoals in Amerika in toenemende mate wordt afgeleid door ad hoc nieuws en triviaal korte termijn beleid.
Tja, vooralsnog volgen we gewoon de Amerikaanse lijnen van ontwikkeling. In ieder geval laat dat enige ruimte om te leren van de reeds door anderen gemaakte fouten. Als we daar voor kiezen.
Misschien, al denk ik dat je onderschat hoe berekenbaar geloofsgedrag tegenwoordig is. Je kan er op bankieren, in toenemende mate. Zolang mensen kikkers zijn zal er geen magisch einde aan fundamenten voor dit soort instrumentatie zijn. De kikkers zijn platform geworden inmiddels.
Er is nog ruimte voor het maken van fouten in dat soort toepassingen. Dat het mogelijk is om foute aannames te maken is ook duidelijk. Maar het fundamentele gedrag wordt in voldoende mate gedeeld om als platform te dienen. Er is geen impuls aanwezig om mensen na te laten denken over effecten. De impulsen die er zijn beperken zich tot blikveld van consequenties, en daar ligt de relatie tussen het eigen witte hekje, de koe en de kerk.
In hoeverre is armoede onder rijken relevant? Nu ja, het is net zo relevant als armoede onder gelovigen. Er is geen fundamenteel onderscheid omdat het om instrumentatie gaat. Dat zegt best wel wat, ja, maar ook die discussie is al twintig jaar geen gesprek meer waard. Zoals dat heet.
Het is echter wel essentieel correct. Ja er zijn vele gelovigen, maar zij volgen. Er is stringent en bewust onderscheid tussen kern en kerk. Mensen gaan er zelfs op het congres aan voorbij dat de bestuurlijke kern gewoon open is over de primaire focus op koppelingen voor selectieve belangen. Zo sterk is het gereedschap geworden.
Ja, er zijn partijleden, oud en jong, die begrijpen dat er een onvermijdelijke afhankelijkheidsrelatie bestaat tussen distributie van welvaart en het vermogen van macht. Maar dit is tegenwoordig een kleine minderheid. Er zijn er veel meer die een besef hebben van relaties tussen algemene toegang tot welvaart en eigen opbouw, maar dit is in besluitvorming geen factor van gewicht.
Het probleem is gegroeid in de lift, tegenwoordig zit de uitdaging in het gegeven dat zelfs de partijkern heel veel moeite heeft met het erkennen van een pijnlijke ontwikkeling: toegang tot de lift wordt steeds meer bepaald door externe belangen waarbij men te snel reflexief aannames van beheersing maakt.
Er is weinig mis met de fundamentele organisatie van een VVD, afgezien van wat uitdagingen voor het weglopen van potentieel voor verjonging. Er is een enorme koffer aan gereedschap voor platform en bereik. Maar de lijnen van gedrag in de kern zijn contraproductief geworden. Er zijn pijnlijke overeenkomsten tussen het VVD nu, en het CDA van voor de Val, in deze. Dat zou in de naweeën van kwesties als Halbe een breed en publiek onderwerp voor de partij moeten zijn. Het is het echter niet. Nu is dit niet vreemd, het is menselijk. Maar er is niet sprake van één incident, maar van effecten volgend op lijnen van gedrag.
[
Voor 27% gewijzigd door
Virtuozzo op 15-02-2018 00:03
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.