Zo, dat was me het weekendje wel

Met een groepje van 8 deden we de voorbereidingen voor het fietsweekend van onze fietsvereniging, begin september. Mijn taak was het maken van de routes voor de deelnemers; die routes hebben we zaterdag en zondag gefietst. In september begeleid ik 1 van de groepjes van 7 man, dus het is fijn de routes alvast verkend te hebben.
Vrijdag: "Warmrijden"
Omdat we allemaal ruim op tijd aanwezig waren vrijdag, begonnen we als inkomer met een rondje dat door een clubgenoot was getekend.
Vanaf het onbeduidende dorpje Chateau-Lambert meteen klimmen, klein stukje dalen, en vervolgens een klim met heel slecht wegdek: meer gaten, mos en grind dan asfalt. Tijdens het klimmen niet fijn, tijdens het dalen al helemaal niet.
Aan de voet van die klim ging het meteen weer hard omhoog: de Col des Chevrères. Ook niet echt een lekkere inkomer (4km à 9%) met een middenstuk van 1,4km à 15%

Dan is de toon wel gezet, zeker omdat je dan amper warmgedraaid bent en je klimmersbenen nog niet echt gevonden hebt.
Na een redelijke afdaling konden de benen een beetje herstellen op weg naar de Planche des Belles Filles (6km à 9%). Ik was er vooraf een beetje bang voor, maar dat was uiteindelijk nergens voor nodig. Wetend dat het tegen het eind wat afvlakt voordat je nog een muur à la Keutenberg voor je kiezen krijgt, kon ik in redelijk steady tempo omhoog rijden en had ik nog genoeg over om op de top niet helemaal te ontploffen.
Uiteindelijk dat laatste stukje ook weer even afgedaald en weer beklommen om de laatste meters met een clubgenoot mee te rijden, en toen een welverdiende cola gehaald bij het restaurantje vlak onder de top.
En toen de afdaling... die liep erg lekker. Goed asfalt, brede wegen, en ondanks de tegenwind op het laatste stuk toch nog de 88km/h aangetikt, zag ik later op m'n Garmin
Nog maar net beneden begon het meteen weer te stijgen, op naar de laatste klim van de dag: de Ballon de Servance (7km à 7%). Hele mooie klim op een rustige weg door het bos. Fijn ook dat de kilometers en stijgingspercentages steeds stonden aangegeven. Bovenop even bijkomen en meteen weer in 1 streep door naar de auto's.
2030hm in 65km. Dit ging een zwaar weekend worden

Strava linkje:
https://www.strava.com/activities/1083305629
Zaterdag: Koningsrit
De eerste van de door mij gemaakte routes. We begonnen nu vanaf een camping en niet vanaf de uiteindelijke locatie in september, maar dat scheelde maar een paar kilometer. Start vlakbij Gerardmer, en via de Col de la Grosse Pierre, die met 3km à 6% een prima inkomer is, naar La Bresse. De afdaling is ook prima te doen, hoewel wel erg druk.
Vanuit daar trokken we meteen door naar de Col de la Vierge (5km à 8%). Mooie klim, lekker gelijkmatig door het bos. Na een klein stukje dalen ging de klim nog 2km verder naar de Grand Ventron. Fijne afdaling daarna, en meteen linksaf de Col d'Oderen op. Die kende ik nog van 3 jaar geleden, hoewel het uitzicht compleet nieuw voor me was: toen in de mist en regen, nu met een heerlijk zonnetje.
De afdaling is in de afgelopen jaren opnieuw geasfalteerd, dus ook die liep weer als een trein.
Via het dorpje Kruth en wat sluipweggetjes via de dorpjes onderweg (Oderen, Fellering, Ranspach, Saint-Amarin en Moosch) -een veel mooiere route dan de drukke en saaie N66- kwamen we aan in Willer-sur-Thur, waar de grootste beklimming van het weekend begon: De Grand Ballon (15km à 6%). Voor veel mensen wel even schrikken toen ik vanuit Willer-sur-Thur het weerstation op de top aanwees. De aanloop (naar de Col Amic) is gelukkig lekker en heel goed te behappen, met gemiddeld zo'n 5% stijging. Daarna wordt het pittiger, en staat je nog 6,5km met 8% te wachten.
Onderweg en bovenop de top kunnen genieten van het uitzicht naar alle kanten, en na een korte break een regenjasje aangedaan voor een stukje Route des Cretes en vervolgens de afdaling naar Kruth vanaf de Markstein. Mocht je willen leren dalen: dit is de ideale weg daarvoor. Niet te steil, met brede en overzichtelijke wegen. 3 jaar geleden deed ik 'm
klappertandend en half bevroren, nu vol overtuiging en plezier.
Vanaf het meertje bij Kruth ging het na een paar vlakke kilometers weer omhoog: de Col du Bramont. Heerlijke klim (8km à 5%). De eerste 7km op kop van ons treintje gereden in D2, waarna de 2 sterkste mannen klaar waren met profiteren en wegsprongen. Al snel hadden ze een gaatje van 20 meter. "We zijn er bijna, waarom laat je het nou lopen?" vroeg de clubgenoot achter mij. Ok, dat was de motivatie die ik nodig had. Met hem in m'n wiel kwamen we weer terug, en vervolgens het sprintje naar de top gewonnen. Meestal was ik als 3e of 4e boven, maar om op deze klim na al dat kopwerk als eerste boven te komen was wel erg lekker
Via het skistation pakken we vervolgens de Col des Faignes, direct gevolgd door de Col de la Collet. Die laatste begint toch wel pijn te doen (2,5km à 8%) na 120km, maar dan volgt de mooie afdaling (Route de Colmar) richting Xonrupt-Longemer. Wetend hoe druk de route naar Gerardmer is, had ik ook hier weer een toeristische route uitgestippeld, die helaas een stuk minder vlak bleek dan ik vooraf had gehoopt.
In Gerardmer aangekomen slaan we vlak voor het meer rechtsaf, de Col du Grand Liezey (3,2km à 7%) op. De benen willen niet meer, hij voelt als minstens 12%. Ik wordt ingehaald door 2 jochies op een mountainbike die 'Courage courage!' naar me roepen. Ik applaudiseer voor ze (voor zover dat gaat op een klim), maar even verder rijd ik ze toch weer voorbij. Ik merk dat mijn gebrek aan klimmerspostuur (1m71, 76kg) me wel op begint te breken.
Bovenop vragen we ons af wat we doen: de route afsteken terug naar de camping, of nog de laatste 30km meepakken en daarmee de verkenning van de hele route afronden. Eén iemand kiest ervoor naar de camping te gaan, met de rest trekken we door. Er wacht ons een prachtige omgeving met ditto uitzicht via de Route du Grand Liezey en Route de Gerardmer richting Rehaupal. Daar begint de laatste serieuze klim van de dag (3,5km à 7%), maar ik ben er wel klaar mee. Hartslag komt niet meer boven D1 uit, en na een gelletje van een clubgenoot kom ik er redelijk doorheen. We checken even de locatie waar we in september verblijven, en dalen daarna af naar de camping.
167km, 3800hm
Geen Strava-linkje van deze rit, omdat deze route nog geheim is voor de rest van de vereniging (waarvan ik hoop dat ze niet in dit topic meelezen

).
Zondag: Tijdgebrek
's Ochtends vroeg vertrekken we voor de laatste tocht. Met 100km en 2300hm ook bepaald geen herstelritje. Iedereen voelt de benen, dus we doen het overal rustig aan. De eerste kilometers gaan rustig vals plat naar beneden, maar dan doemt de eerste hindernis van de dag op: de klim die op Strava Le Pré Hesse heet. 4km à 8%, daarna nog een kilometer doorlopend naar vlak. Ik merk direct dat m'n hartslag niet echt omhoog wil, dus ik rijd op de grens van D1 en D2 naar boven.
De heerlijke afdaling loopt naar Rochesson, en in Contrexard beginnen we aan de tweede klim van de dag (6,5% à 7%). Net als bij de Col du Bramont voer ik tot 2km onder de top het treintje aan, waarna er iemand wegspringt en ik dit keer geen zin (maar vooral: geen power

) heb om in het wiel mee te gaan. Vlak voor de top (bij Presles) slaan we af naar rechts om nog een hele gemene kuitenbijter mee te pakken: de Col des Hayes, waarbij je nog bijna een kilometer met 10% omhoog mag.
We dalen af naar Saulxures-sur-Moselotte en besluiten dan om de route voor een stukje af te steken wegens tijdgebrek. We willen niet om middernacht weer thuiskomen, dus slaan we de Col de Morbieux en Col du Menil over, en steken direct door naar Cornimont. Vanuit daar staat de Col du Brabant te wachten: 4,5km à 8%. Net als bij Le Pré Hesse wil mijn hartslag niet omhoog, en doe ik er voor mijn gevoel veel te lang over in laag D2. Hier ben ik erg blij dat ik nog een 11-32 heb gemonteerd, want ik rijd veel op het grootste kransje achter in deze fase. Bovenop wacht het uitzicht richting La Bresse, en duiken we meteen de afdaling in. Jammer dat het hier zo druk is, en dat ik achter een auto zit waar ik niet voorbij kom, want het is er wel weer eentje om flink snelheid op te maken.
In La Bresse aangekomen gaat het direct weer omhoog, en doen we de Grosse Pierre nu vanaf de andere kant. Vanaf hier is het ruim 5km à 6%. Geen moeilijke klim, maar ik heb het lastig zat: de koek is op en ik mis het vermogen om nog een beetje stevig op de trappers te gaan staan. In 21 minuten ben ik boven, gek genoeg slechts 40 seconden langzamer dan 3 jaar geleden, toen ik een stuk fitter (en 7 kilo lichter) was.
Hierna is het weer dalen naar Gerardmer en op de sprintjes aan de zuidkant van het meer laat ik het lekker lopen: ik vind het mooi geweest. Rustig terug naar de camping, de boel inpakken en weer terug naar huis.
Rittotaal: 76km, 1730hm.
In 3 dagen 308km met bijna 7600hm, een mooi resultaat. En een goede motivatie om er in de komende maanden nog even flink tegenaan te gaan, zowel qua trainingsarbeid als qua kilo's verliezen