Afgelopen week was het weer tijd voor de traditionele fietsweek, wederom met onder andere @
-MvZ-, @
Hielko en @
writser. Net als onze allereerste fietstrip - 7 jaar geleden - streken we neer in Le Bourg-d'Oisans. Een klein reisverslag.
De eerste dag in de Alpen direct een favoriet uit dit topic af kunnen strepen: Villard Notre Dame. Niet al te steil, maar wel met een lange onverlichte tunnel. Mijn lampje gaf niet genoeg licht... Via een stukje onverhard richting Villard Reymond en via een restant van de afdaling van de Col d'Ornon richting Allemont. Vanuit Allemont ging het omhoog naar Villard Reculas; een niet al te steile klim, maar rustige klim door groen die uiteindelijk naar Huez leidt. 75km en 2000 hoogtemeters; we waren van start!
Dag twee had de Col du Sarenne op de agenda. Ook hier weer een mooie rustige klim met een steigingspercentage van rond de 7/8%. De Tour de France is hier een aantal jaar afgedaald en toen was er wat ophef over deze afdaling. Ik vond de weg er prima bij liggen, ook voor een afdaling. Via een verbindingsweg bereikten wij Alpe d'Huez. Hierbij viel het pas op hoe groot het dorp Alpe d'Huez eigenlijk is. We daalden de Alpe af en zetten koers richting de Col de Bérarde. Deze klim gaat over 30km van nagenoeg vlak tot steiler dan 10% en weer terug. Omdat deze klim doodloopt is er weinig verkeer en het uitzicht is geweldig. Een dikke 100km en 2600 hoogtemeters; niet slecht voor dag 2.
Dag drie was warm. Heel warm. In ons huisje lag een boekje van
https://uk.bike-oisans.com/ en een van de routes sprak over de Col du Sabot. Een kleine zoektocht op het internet liet weten wat dit een van de mooiste klimmen van de omgeving moest zijn. Vanuit Le Verney, vlakbij Allemont, was het ruim 14km met gemiddeld 9% klimmen naar 2100 meter hoogte. En hoewel het een zeer zware klim is, was het uitzicht geweldig. Eenmaal boven wordt je getracteerd op een uitzicht over het Lac du Grand Maison, de Col du Glandon en de Croix de Fer. Geweldig! In verband met de warmte bij deze ene klim gehouden. Toch nog goed voor 66km en 1400 hoogtemeters.
Dag vier voorspelde regen en aangezien we een dag later de Marmotte op het programma hadden staan was dit voor ons een mooi moment om het rustig aan te doen. Een deel, waaronder ikzelf, besloot een mooie tijd op Alpe d'Huez te gaan neerzetten, terwijl anderen klimmen als La Montée d'Oulles reden. Wat kan je zeggen van Alpe d'Huez; ondanks het vroege uur toch redelijk veel mensen op de berg, veel Nederlanders en veel mensen die er een relatief laag tempo op nahielden. Uiteindelijk een dik PR gereden met 1:06:38. Had gehoopt op een tijd rond de 1:05, maar meer zat er met de minimale hoeveelheid trainingskilometers dit jaar niet in.
Donderdag was de grote dag: de Marmotte. Om 7 uur nestelden wij ons op de fietsen en reden in het ochtendgloren naar Allemont. Eerste hindernis was de Col du Glandon. 30km tegen gemiddeld 4%. Een lange klim, maar door het vroege vertrek was het lekker rustig. Helaas ook wat mistig, waardoor het uitzicht wat tegen viel. We haalden een Deens koppel in, een koppel dat we nog een aantal keer zouden tegenkomen tijdens de rit. Rustig aan was het mantra en dat werd een noodzaak door een lekke band van @
-MvZ- bij aankomst bij Lac du Grand Maison. Tijdens het repareren werden we ingehaald door de Denen. Vlak onder de top kwamen we weer langszij onze Deense vrienden en na een foto op een frisse top was het afdalen en na een vroege lunch in Sainte-Marie-de-Cuines vervolgden we onze weg door het dal naar Mauriënne. Op naar de Col du Telegraphe! Wederom wilde ik hier niet met mijn krachten smijten. Mijn discipline werd behoorlijk op de proef gesteld door een groep studenten van - zo leek het - Nereus uit Amsterdam. De Col du Telegraph is verder niet heel spannend; 12km tegen 7% door het bos

Uitpuffen in Valloire, bidons vullen en op naar het hoofdgerecht: Col du Galibiër. In dik 17km en gemiddeld 7% naar ruim 2600 meter klimmen. De klim ging voor mij goed tot 4km onder de top. Of het vermoeidheid was of de hoogte dat weet ik niet, maar ik moet mijn medeklimmer laten gaan. Bij het monument voor Pantani werkte ik mijn laatste gel naar binnen en dat gaf me net genoeg puf om de laatste steile kilometers te overwinnen. Waar het de gehele klim zeer rustig was op de berg was het op de top redelijk druk met vooral Engelsen die vanaf de Lautaret-kant de berg hadden bedwongen. Een foto en toen afdalen naar het begin van de Lautaret. De afdaling kenmerkte zich vooral door flinke wind. Na wat eten waagden wij ons aan de afdaling richting Le Bourg-d'Oisans alwaar wij eieren voor ons geld kozen en de Alpe d'Huez lieten voor wat het was. Een Marmietje dus, toch nog goed voor 160km en bijna 4000 hoogtemeters.
Dag zes moest een rustdag worden, maar je bent in de Alpen of niet. En dus stapten we weer op op weg naar La Montée d'Oulles. Deze klim voert je in bijna 6km tegen gemiddeld 10% naar Oulles. Een klein dorpje met maar liefst 6 inwoners. Je krijgt in de klim een prachtige blik op de Col d'Ornon voorgeschoteld. Na de afdaling draaiden we om en reden de volledige Col d'Ornon als toetje. 50km en 1500 hoogtemeters.
Dag zeven was de afsluiter en traditioneel gaat een ieder zijn eigen weg deze laatste dag om gemiste klimmen te doen of om tijden aan te scherpen. In mijn geval was dat souvenirjacht voor de kinderen en dat gaat het best bovenop Alpe d'Huez. In de derde bocht - bocht 18 - bemerkte ik dat mijn bidons nog op het aanrecht stonden ... Toch maar doorrijden en in bocht 7 gauw wat water direct uit de kraan gepakt en door! Op de top - ondanks "rustig aan" toch 1:09 gereden - een cola, shirts en de goedkoopste bidon gescoord en afgedaald tot La Garde en hier linksaf geslagen richting Auris. Halverwege La Garde en Auris staat een bord die La Montée de Maronne aangeeft en in 4km door het bos tegen 7% kom je aan het begin van een aantal hiking trails. Een verborgen juweeltje bleek op Strava; ik had de beste tijd die dag, want ik was de enige fietser die dag. De weg vervolgd via Les Balcons d'Auris; waar de klim naar Notre Dame een uitzicht geeft vanaf de ene kant van het dal geeft Balcon d'Auris dit uitzicht vanaf de overkant. Eenmaal aangekomen in Auris linksaf richting het skistation. Hagelnieuw asfalt nodigde mij uit tot een laatste klim van de vakantie; 3.5km à 6%. Het skistation is in de zomer een spookdorp en dus was het jasje aan en snel terug naar Le Bourd-d'Oisans. Een goede 75km en 2500 hoogtemeters en de vakantie zat erop.
Het blijft een beetje een clichébestemming, maar realiteit is dat de omgeving van Le Bourg-d'Oisans niet alleen vergeven is van Nederlanders, maar ook van mooie - bekende en minder bekende - klimmen. In een week tijd zo'n 550km en 15000 hoogtemeters gemaakt en ons bijzonder goed vermaakt.