Dit jaar ingeschreven voor de Marmotte, na jarenlang niet meer in Frankrijk te hebben gefietst. De laatste keer dat ik Frankrijk heb doorgefietst was ik 16 op een Gazelle met buiscommandeurs toen in de buurt van Clermont-Ferrand, niet echt hooggebergte te noemen.
We hadden besloten om vooraf aan de Marmotte een weekje klimmen in te plannen, hoewel de Limburgse heuvels en de Ardennen geen onbekend terrein zijn, moet je de Alpencols niet onderschatten natuurlijk. Dit jaar niet superveel getraind, maar wel Parijs-Roubaix en de AGR meegepakt.
Maandag cruisen we lekker op het gemak richting Alpe d'Huez om dinsdag een eerste rit te maken.
Dinsdag (Col de Sarenne, Les Deux Alpes, Alpe d'Huez)
We proberen een kort rondje te maken en rijden vanuit Alpe d'Huez de Sarenne op, ongeremd door enige actuele Alpenervaring rammen we met een max hartslag de Sarenne op, het ging eigenlijk best makkelijk ook wetende dat het hoogteverschil nog niet zo veel is, 300 meter of iets dergelijks. De afdaling naar beneden is stuiteren met hier en daar een strook met stenen wat van de berg afgevallen is. Pff, is dit dan afdalen in Frankrijk... Al snel wordt het beter en we dalen in een lekker tempo af.
Beneden kijken we elkaar aan en besluiten Les Deux Alpes mee te pakken, als je er dan toch bent hup omhoog, het is aardig zonnig en de temperatuurt loopt behoorlijk op, wederom met een hoge hartslag omhoog, het gaat verbazingwekkend makkelijk en rij op tempo omhoog, boven eten we wat en besluiten om op de weg terug de bidons even bij te vullen bij een winkel.
Zo gezegd zo gedaan, we dalen af stoppen bij een tankstation halen een water, cola en vullen de bidons ermee, op naar de top van de Alpe d'Huez, dat moet een eitje zijn.
De temperatuur is aardig opgelopen en we rijden omhoog, de hartslag klapt meteen skyhigh, ver in zone 5. Zo ver kan het toch niet zijn 21 bochten, ik zweet me een ongeluk en drink veel uit te bidons, mijn lichaam protesteert gigantisch, in bocht 13 moet ik stoppen ik lijk wel uit elkaar te knallen door de hitte, ik laat mijn hartslag zakken tot een acceptabel niveau en vervolg de klim. Nog geen 500 meter later is mijn hartslag weer op max, kak denk ik als dit het klimmen wordt gaat het zondag heel slecht worden. Onderweg stop ik nog een keer om een lege bidon te vullen met beekwater en deze over me heen leeg te spuiten, het is als een druppel op een gloeiende plaat, maar ja, je moet omhoog. Ik kom Huez tegen en zie een waterpunt ik vul mijn inmiddels andere lege bidon met water, nog 4 kilometer naar de top, tot Huez twee volle grote bidons leeggedronken en vraag me echt af hoe iedereen dat doet naar boven op weinig vocht. De klim wordt eenvoudiger en het wordt wat frisser en klim eenvoudig naar boven. 70km later en gesloopt door de hartslag en hitte, kijken we elkaar een beetje uitgewoond aan, we zijn er aardig over uit dit moet anders...
https://www.strava.com/activities/1056572734
Woensdag (Col de Ornon et Alpe d'Huez)
Het is druilerig weer, op de heenweg met de auto zagen Col de Ornon voor mijn fietsmaatje zijn eerste Alpenklim ooit, ook voor heem was het 18 jaar geleden dat hij in de Alpen was. We besluiten die maar te doen, we dalen een natte Alpe d'Huez af en gaan de Ornon op, dit gaat een stuk makkelijker, het stijgingspercentage is een stuk minder en tegen het einde trekken we nog even door, het valt op dat de hartslag 15 tikken minder is dan gisteren. We dalen weer af en moeten de Alpe weer op, immers boven wacht het huisje, vol verwachting klopt ons hart, hoe zal het gaan.
Door de regen is het een stuk frisser, ik let meer op mijn hartslag en klim zonder een keer te stoppen naar boven, ik verbaas mezelf hoe makkelijk het vandaag gaat.
https://www.strava.com/activities/1058110453
Donderdag
We hadden een lange rit gepland, maar het begint te regenen, blijft regenen en stopt niet met regen. We maken er een verplichte rustdag van.
Vrijdag (Glandon - Col de la Croix de Fer - Alpe d'Huez)
De Glandon zit ook in het programma zondag, een goed idee om deze te verkennen. We dalen af naar Huez en via Villard Reculas dalen we af naar Allemont en beginnen aan de Glandon, de eerste paar km krijg ik het weer goed warm, het zal toch niet weer zo'n dag worden, en twijfel of ik mijn zweetshirt uit zal doen. Ik klim verder en het omhoog en laag karakter van de klim bevalt me wel en met de wind in de rug worden we omhoog geblazen, bij het restaurant linksaf de Glandon, zet nog even aan en hé we zijn er al, het was nog 2,5 kilometer toch, niet zo heel goed opgelet de Croix de Fer is 2,5km verderop. Even wachten op de de winderige top op laatste persoon die vandaag behoorlijke pap in de benen heeft. Mijn maatje en ik besluiten om de Croix de Fer af te maken zo gezegd zo gedaan. We dalen we af naar Allemont en het lijkt hard te gaan, de meewind op de heenweg is een behoorlijke muur tegen geworden... Het leek zo snel te gaan, het op een neer komt op de terugweg weer terug maar vormt geen probleem.
Wederom de Alpe op, niet te gek doen ik pak onderweg nog even water in Huez en volgens het Official Crono Course doe ik er 1:14:34 over. 102km op de klok en het gaat met de dag makkelijker.
https://www.strava.com/ac...5210/segments/26099234248
Zaterdag
Morgen de Marmotte, we brengen wat bevoorrading naar Villard Reculas toe waar een fietsmaatje via Vacance Soleil een kaartje had bemachtigd hij was te laat via de normale manier, en zij hadden nog wat startplekken over. Terug langs Huez en vanaf bocht 6 probeer ik een beetje snel omhoog te rijden, redelijk op hartslag rijdende krijg ik er net 3 km per uur meer uit, pff en dan ben je fris.
https://www.strava.com/activities/1062148628
Zondag (Marmotte 2017)
We starten in het pannenkoekenvak en mogen om 7:50 starten, we stappen iets voor zessen het bed uit ontbijten wat en dalen rond zevenen af naar Bourg d'Oisans, de afdaling nemen we zonder enig risico, maar ik er met mijn hoofd niet bij dat sommige mederenners rechts auto's inhalen in een haarspeldbocht, ja zo krijg je wel irritatie met elkaar en er is meer dan tijd zat.
De start is vol en zie mensen in tuinen van bewoners pissen, zijn ze allemaal zo zenuwachting dat ze het niet even kunnen ophouden? 8:07 gaan we de startstreep over, ik laat me niet gek maken en rij met 35km uur richting Allemont, ik zie ze links en rechts om heen vliegen en geef mezelf de raad dat de Alpe nog ver is.
De weg naar de top van de Glandon is druk maar ik fiets in een lekker tempo links van de mensenmenigte in twee uur vanaf de start naar de top van de Glandon, precies volgens mijn schema. De verkenning pakt zich uit en kom niet voor verrassingen te staan. Hier en daar zie ik mensen afdalen met een bordje op hun stuur, gooien ze nu al de handdoek in de ring?
Op de top is het druk, ik vul mijn driekwart bidon met sportdrank, bah dit is slecht te pruimen Etixx, ik neem een gelletje koekje en daal de Glandon af, het is geneutraliseerd en maak het eerste gedeelte geen haast. Ik zie een ambulance staan en iemand wordt behandeld, snap het echt niet waarom iemand hier risico zal nemen. 46 minuten later rij ik weer de timezone in en zoek in de vallei een mooi groepje op, geen energie verspillen hier, ik heb voor mezelf berekend dat als ik in 5,5 uur op de top van de Galibier sta goud te behalen valt. Onderweg zie ik nog een groepje in elkaar haken en het asfalt kussen, autsj. Ik neem nog wat eten want de Telegraphe komt eraan, drie kwartier later sta ik bij de verzorgingspost onderaan, plas nog even en begin aan de Telegraphe.
Deze klim loopt makkelijk ik fiets vrijwel de hele klim om 34x24 naar boven binnen het uur sta ik boven nog een uur en drie kwartier voor de top van de Galibier wetende dat daarvan de laatste 8 km het zwaarst zijn, ik stop niet en ga door naar Valloire ik vul mijn bidons, en begin aan de klim. Wederom loopt het heel lekker, als een mantra spookt de laatste 8 km door mijn hoofd, hou jezelf in tot het laatst. Ik draai het bruggetje over en begin aan het laatste stuk, ik fiets het op hartslag omhoog en vind de temperatuur aangenaam, van mij hoeft die hitte niet zo, uiteindelijk sta ik 2:37:23 later vanaf de Telegraphe op de top van de Galibier (1:32:17). Kijkende op mijn teller staat er iets meer dan 110km, min 14km naar de top van de Alpe, is het nog 50km naar de voet van de Alpe.
Ik draai de kaart naar voren op mijn Garmin en zie wanneer de er een klein knikje of een haarspeldbocht aankomt ik trap flink bij en sta binnen 1:10 aan de voet van de Alpe. Vooraf had ik hier een uur op gezet, het laatste stuk is wat glooiend maar ik verlies er toch 10 minuten op.
6:40 verlopen, nog 1:33 voor goud dit moet lukken.
Ik begin aan de klim in en merk dat hier de zon flink aan de hemel staat, het gaat allemaal niet vanzelf en zie mijn hartslag flink stijgen, ik temper een beetje het tempo om het lichaam af te laten koelen, bij elk waterpostje neem ik een beker water twee slokken drink ik en de rest gaat over mijn hoofd, je bent er bijna hou ik mezelf vol. Ik zie de tijd wegtikken en ik gooi er nog een versnelling in. Na Huez merk ik dat ik nog een versnelling over heb ik slinger achter weer op de 27 en kruip het steile stuk omhoog, de hele berg word ik ingehaald ben ik dan zo naar de klote vraag ik mezelf af. Ik kijk weer op de klok en zie dat het goed is, van bocht 1 nog even aanzetten, en hop door het tunneltje naar de finish, 8:01:33, goud!
Vooraf had ik 8 uur in gedachten daar anderhalve minuut naast zitten op 8 uur is lekker op mijn eigen schema gereden.
Bij de finish haal ik de oorkonde gouden medaille en eet de pastamaaltijd, waar ik normaal gesproken een biertje lekker vind smaakt het me totaal niet. Mijn fietsmaatje komt binnen op 8:19 en mist goud op zes minuten (baalt), mijn andere maatje komt binnen op 9:08 en is al superblij dat hij binnen is.
https://www.strava.com/activities/1064142984
Resumé van de gehele week, klimmen in de hitte is niet mijn ding, laat je absoluut niet gek maken, rij op je hartslag doseren is goud!