Natuurlijk check je de baan, zeker bij een vliegdekschip. Want als je daar een lekke band krijgt tijdens de lancering, tja dat kan zo einde toestel zijn. Want als je nog in de lucht komt, tja hoe wil je gaan landen?
Maar de F-16 specifiek is lastig omdat de luchtinlaat onder de romp van het toestel zit. Die zit laag en eigenlijk "perfect" om elke beetje troep op de baan naar binnen te zuigen. Tweede is dat de F-16 haar onderstel niet bepaald geweldig is. Het is ene vrij nauw onderstel en ook niet bijzonder sterk. F-16's willen er nog wel eens doorheen zakken. Het is deze combinatie die om goede opstijg en landingsbanen vraagt.
Daarnaast zijn er onderhoudsvereisten. Tja, de Amerikanen lijken zo gewend te zijn in totaal luchtoverwicht te bezitten, dat ze nauwelijks rekening lijken te houden met een situatie waar ze dit niet hebben. Hun toestellen zijn dan ook ontworpen voor echte basissen. Daarbij kan een F-15 of zeker een F-18 heel wat meer hebben dan een F-16. Maar er is ook het probleem van onderhoud. Een straaljager heeft een heel onderhoudsteam nodig. En die hebben faciliteiten nodig.
Kijk bijvoorbeeld even naar wat de KLu heeft. Die toestellen staan gewoon in een hanger. Je ziet meteen al aardig wat gereedschap, platform om mee te werken, ook elektrische gereedschap en dus minstens een generator nodig etc. En dit is groot onderhoud in vredestijd, niet hoog tempo inzetbaarheid in oorlogstijd.
https://magazines.defensi...23/12/01_afscheid_f-16_12
Het is toch al iets waar ik al langere tijd vraagtekens bij plaats. Natuurlijk zijn Amerikaanse toestellen zo ongeveer de beste. Ze hebben immers zo ontiegelijk veel meer middelen om in te zetten voor onderzoek en zijn zelfs in staat om de meeste zaken tweevoudig te onderzoeken en ontwerpen. Ze hebben twee straalmotorsfabrikanten (Pratt&Whitney en GE), kunnen radars van Raytheon of Northrop Grumman kopen en hebben zelfs drie mogelijkheden voor de toestellen zelf in Lockheed-Martin, Northrop Grumman of Boeing. En die kunnen allemaal ook 5th gen toestellen maken en zijn nu betrokken bij twee (USAF en USN) 6th gen aanbestedingen.
Maar er ligt ook een behoorlijke nadruk op de beste zijn zonder compromis. Dat betekent niet alleen een flinke meerprijs die uitgesmeerd kan worden over duizenden toestellen zoals met de F-35 is gebeurd, maar ook een zekere verwachting dat ze altijd luchtoverwicht zullen hebben en zich minder zorgen maken over de situatie op de grond. En vanuit Amerikaans perspectief is dat logisch, maar er zit een duidelijke zwakte. Die F-35 heeft vooralsnog geen gelijke, zodra die in de lucht is en op hoogte is geklommen. De logische tegenzet is dan ook voorkomen dat ze in de lucht komen.
Neem nu bijvoorbeeld het Taiwan scenario. Niet dat ik denk dat het snel zal gebeuren, maar toch. Stel de CCP gaat er volledig voor, geen blokkade van Taiwan, nee invasie en het is duidelijk dat de Amerikanen militair zullen reageren. Wat doe je als Chinese bevelhebber? Nou je vuurt flinke raketsalvo's af op Guam en Okinawa met als doel de luchtmachtbasissen hier onbruikbaar te maken. Salvo's die dusdanig groot zijn dat je luchtverdediging overweldigd. En wat ga je dan doen? Je toestellen overleven het misschien wel als ze in bunkers staan, munitieopslag ook wel, maar aardige kans dat je opstijg en landingsbanen zwaar beschadigd zijn en je brandstofopslag in brand staat.
De Amerikanen hebben (nog) niet hun lasersystemen voltooid (Scifi komt er echt aan

) en opgesteld staan, maar zelfs dan nog. Het is de overduidelijke zwakte van Amerikaanse toestellen dat ze beperkter zijn vanaf waar ze kunnen opereren omdat er een flinke logistiek achter zit. Het is ook niet alsof dit onmogelijk is. De Gripen is ontworpen om dit probleem te voorkomen door minder afhankelijk te zijn van een grote basis met al haar faciliteiten en Sovjet toestellen ook.
Never argue with an idiot. He will drag you down to his own level and beat you with experience.