DaniëlWW2 schreef op dinsdag 8 maart 2022 @ 23:44:
[...]
Uh, ik heb dan meteen twee vragen voor je.
1) Is er een uniforme, westerse serie aan tactieken?
2) Weet je zeker dat je de verandering na de eerste Golfoorlog zou willen plaatsen?
Oke, die eerste vraag is heel erg flauw omdat dit er gewoon niet is. Dat het Nederlandse leger nu aardig "Duits" georiënteerd was en is of dat Israël in de late jaren 1940 en begin jaren 1950 is gaan rondkijken naar militaire tradities om te adopteren en ietwat ironisch genoeg, het Duitse model volmondig omarmde, maakt dat zeker niet de standaard.
Die tweede is wel relevant omdat je de Amerikanen eruit pikt. Want wat de Amerikanen deden in de Golfoorlog van 91, was behoorlijk "Duits". En dat is geen toeval omdat de Amerikanen al uit WO2 kwamen met het idee dat ze verre van optimaal hadden gepresteerd. En dat argument kan je makkelijk maken als je rekening houdt met de gigantische materiële overmacht die ze bezaten. Met wat ze hadden, was hun 1944-45 veldtocht in West-Europa niet zo spectaculair. Absoluut vernietigend tot het punt dat de Duitsers er echt geen antwoord op hadden, maar niet zo spectaculair.
De twijfels werden vervolgens pas echt gekristalliseerd in de nasleep van Vietnam. Want in Vietnam werkte het traditionele Amerikaanse vertrouwen op vuurkracht gewoon niet. En wat de Amerikanen toen hebben gedaan is letterlijk de laatste Duitse generaals uit WO2 uitgenodigd en uitgehoord over hun ervaringen tijdens WO2. Nu moet je die ook niet helemaal geloven omdat ze tegen deze tijd al ruim twee decennia bezig waren geweest om zichzelf vrij te pleiten van elk falen en van alles Hitler de schuld te geven. En ja, Hitler was niet bepaald het grootste militaire genie in de wereldgeschiedenis, maar het probleem is juist dat Hitler over het algemeen juist wel naar zijn generaals geluisterd lijkt te hebben, tenminste tot 20 juli 1944. Maar ik dwaal af.
De Amerikanen zijn in navolging van de Duitse ervaring begonnen met een heel andere doctrine in te voeren. Dit is waar AirLand Battle vandaan komt. Het was namelijk fundamenteel een doctrine van manoeuvre oorlogsvoering in de Duitse stijl, met Amerikaanse karakteristieken. De Amerikanen namen ideeën van zeer diepe samenwerking tussen de wapenen, verantwoordelijkheid van officieren van een lagere rang om zelf bevelen te interpreteren en in te vullen alsmede een duidelijke nadruk op manoeuvre in de vijandelijke diepte over. Ook verschoof hun luchtmacht van een meer strategische naar een meer operationeel gerichte luchtmacht met een grotere nadruk op interdictie en CAS. Hieraan voegde ze de Amerikaanse logistieke machine alsmede heel wat vuurkracht toe. Het zijn immers Amerikanen.
Het resultaat mocht er zijn. Want de Amerikanen konden op deze manier ook in de diepte denken en opereren. Dat was een hele verbetering over het meer traditionele beeld van je vijand letterlijk opblazen met extreme concentraties artillerie of achteruit duwen over een breed front. Opeens begonnen de Amerikanen gewoon te plannen hoe je door een vijandelijke linie kan breken, ze compleet kan verlammen, omsingelen en tot overgave dwingen. Pure waanzin zeg ik je.
Ik bedoel, de Amerikanen begonnen zelfs meer Duitse Stahlhelm stijl helmen te adopteren terwijl de Bundeswehr daar destijds absoluut nog niet aandurfde. Dat kwam na de Golfoorlog pas weer en Nederland gebruikte dat ontwerp ook een paar decennia. Het klikt misschien echt heel erg stom, maar je kan tot op zekere hoogte een leger hun militaire traditie een beetje indelen aan de vorm van de helm.
Dan nog kort de Russen.
Ja, wat ze nu lijken te doen valt waarschijnlijk nog in de kaders van Deep Battle. Maar ik denk dat de uitvoering van deze doctrine hier wederom een beduidend groter probleem is dan de doctrine zelf. Op zich is Deep Battle namelijk geen slecht idee. Het probleem is dat dit Russische leger anno 2022, zoals Russische legers voor haar, simpelweg niet in staat lijkt te zijn om daadwerkelijk haar doctrine uit te voeren. Immers lijken ze op veel plekken al vast te lopen in de tactische zone door een gebrek aan samenwerking tussen de verschillende wapenen.
De klassieke Russische reactie is dan het volgende echelon inzetten om die tactische doorbraak alsnog te forceren. Het probleem daarmee is dat dit je exploitatiemacht is die je nodig hebt om je strategische doelen te bereiken. Die exploitatiegroepen lijk je ook op veel plekken te zien, als een colonne aan brandende wrakken die in een hinderlaag zijn gereden...
Is er een universele westerse tactiek ?
Ja en nee.
Okay , da's een antwoord waar je weinig aan hebt
Uitgebreider antwoord :
Puur kijkend naar Nederland, kan je de doctrines en tactieken van Nederland (op landmacht ,marine en mariniers niveau) wel naast die van Duitsland, Noorwegen en Engeland leggen.
Zie ook de samenwerkings en trainings verbanden tussen de landen.
De Nederlandse luchtmacht werkt dan weer veel samen met de Amerikaanse luchtmacht, dus deze wrijven ook dicht tegen elkaar.
Treden we allemaal identiek op ?
Nope.
Voorbeeld : Amerika is (naar mijn bescheiden mening) nog steeds teveel kwantiteit over kwaliteit.
Alhoewel : naar de lessen die ze geleerd hebben in Irak en (op een behoorlijk harde manier) geleerd hebben in Afghanistan zijn ze wel meer richting de-central optreden zijn gegaan (optreden in team verband in plaats van bataljon/brigade).
Natuurlijk was het de-central optreden (of zoals je het noemt AirLandWar) al ouder, wat je al aangeeft is dat de Duitsers er in 40-45 al mee bezig waren.
De Israëliërs hebben het in hun oorlogen nog verder uitgewerkt.
Het grote verschil met de optredens van toen en nu is naar mijn mening communicatie :
Voorheen, stel als een land eenheid lucht ondersteuning nodig had, liep deze aanvraag via de hogere staven.
Eindresultaat : tegen de tijd dat je eindelijk een keer je lucht steun had was je overdreven gezegd al een aantal dagen verder.
Door het intrigeren van FACer's en deze ondersteunings aanvraag (zowel voor lucht als artillerie) naar een lager niveau te brengen, en ook direct ondersteunings eenheden hieraan te hechten, is de response tijd velen maler kortere geworden.
Als wij bevoorbeeld Whiskey verloren (artillerie waarnemer gebonden aan het eskadron) kon een peletons commandant/opc of als het echt helemaal fout ging de voertuig commandant zelfs vuur ondersteuning aanvragen.
PS :
Ik ga straks verder : heb een afspraak bij de lokale kwakzalvers
Ben ik weer
Om verder te gaan :
Zoiezo is communicatie tussen verschillende eenheden, zowel binnen als buiten een team veel verbeterd.
Waar voorheen, zodra je buiten je eigen eenheid, alles via bataljons, dan wel brigade niveau liep heeft de commandant van Team-A tegenwoordig de mogelijkheid om direct te "praten" met de commandanten van Team-B en Team-C om beter op mekaar af te stemmen.
Betreffende de Russen :
Heeft Deep Battle tegenwoordig nog een meer waarde ?
Weer ja en nee.
Het probleem met deep battle is om hier de vruchten van te plukken er aan bepaalde rand voorwaarden voldaan moet worden :
- Je tegenstander moet zwakker en statisch zijn.
- Er moet totaal luchtoverwicht zijn.
- Je logistiek trein moet voldoende capaciteit hebben.
Wat je nu ziet is dat de Oekrainers zich niet aan deze spelregels houden

- Tegenstander is wel zwakker maar niet statisch : ze doen niet wat de Russen willen.
- Is er een totaal luchtoverwicht door de Russen ?
Nee, kwa vliegtuigen kunnen de Oekrainers misschien weinig weerstand bieden, alleen kwa luchtafweer maken ze het de Russen behoorlijk moeilijk, waardoor de inzet van je vliegtuigen en helikopters ook beperkt is.
- Logistieke trein : te lang, te veel, te slecht georganiseerd
Persoonljk denk ik dat het oude deep battle principe in de huidige tijd niet meer vol te houden is.
Het is "te makkelijk" dit vast te laten lopen door er een war of attrition van te maken, wat je voorheen de Afghanen heb zien doen en nu de Oekrainers ook hanteren.
Daarnaast, wat je zelf ook al aangeeft, deep battle beperkt je flexibiliteit :
Het is te moeilijk om je eenheden op veranderde situaties te laten reageren.
[
Voor 11% gewijzigd door
dierkx36 op 09-03-2022 11:41
]
Inhoud : 40% cynisme, 50% sarcasme en 10% caffeine.