In ons leven zijn geen ultieme 'rechten' die ook zo door anderen gezien en gerespecteerd worden en altijd afgedwongen kunnen worden. Tegen iemand met verkeerde plannen hebben die rechten bijvoorbeeld niet zoveel nut. Om nog maar te zwijgen over schade die mensen 'onbewust' aan andere toebrengen.
En dat geldt ook in ons dagelijkse leven. Onze telefoon is ook schadelijk voor anderen. Voor bepaalde kinderen in China bijvoorbeeld. En toch vind ik het fijn dat de telefoon bestaat. En met mij vinden vele anderen dat, jij wellicht ook. Maar als ik die telefoon gebruik denk ik niet aan dat Chinese kind en als ik in het vliegtuig stap ook niet aan de uitstoot. Mijn egoïsme wint het van het gezonder houden van iemand aan de andere kant van de wereld die ik niet ken. Ook al weet ik, diep van binnen, wat er achter die telefoon schuil gaat. Nou ja, ik doe tegenwoordig wel langer met mijn telefoon om die reden. Al is de prijs daar ook wel een belangrijke factor in, zo gierig ben ik dan ook weer wel. Leven zonder iemand te belasten of beschadigen, is vrijwel niet mogelijk in de huidige tijd.
Wij zijn als mens/dier onderdeel van de natuur, alleen wij hebben het 'geluk' dat wij in de combinatie van onze eigenschappen en de gang der zaken superieur zijn geworden aan (andere) dieren en planten. Anders was een ander dier wel de 'baas' geweest en hadden wij nu misschien uitgebuit geworden. Laten we wel zijn, de mens staat boven dieren en dieren staan weer boven planten. het is bizar dat de mens al zo veel bereikt heeft als je dat vergelijkt met dieren. Van de bever die op ingenieuze wijze een dam bouwt zeggen wij dat die slim is. Maar de mens 'bouwt' de hele wereld, zet organisaties op, communiceert met elkaar, vliegt naar de maan, et cetera. Dat is pas echt knap.
En zoom je op alleen de mens in, dan staat de ene mens ook nog eens boven de andere mens. Niet alleen doordat dit afgesproken kan zijn middels wetten, maar ook doordat niet ieder persoon dezelfde hoeveelheid geld, spieren, hersens, grondstoffen, creativiteit, en niet te vergeten dezelfde soort van 'ethiek' heeft. Het gaat er niet om de top te bereiken, maar om niet te ver naar beneden te glijden. De concurrentie om een plekje hoger op de ladder is immers vele malen groter dan mensen die zich (vrijwillig) naar beneden laten zakken om anderen ook iets te gunnen. Misschien (deels) ingegeven door eigenbelang, genaamd ego, wie zal het zeggen.
Als je in Nederland geboren wordt sta je flink hoog in die piramide. Een baby van een boer in Noord-Korea staat zo een beetje onderaan. Dat verschil is in honderden, duizenden jaren gegroeid. Vind de groep personen die op dit moment bovenaan staan en overtuig die. In je bijdragen lees ik idealisme. De vraag is of idealisme het wint van realisme. In het klein wellicht, maar wereldwijd denk ik niet. Het is een mooi idee om die gelijkbenige piramide meer op een ontaarde driehoek te laten lijken en ik bewonder je energie. De vraag is of dat, opgeteld bij diezelfde energie van anderen, genoeg is.
Als kind kreeg ik mijn pap met een rode lepel naar binnen geschoven. Mijn werkervaring varieert van de publieke sector tot verschillende multinationals. En dat alles leert je gaandeweg steeds meer over de wereld en de mens. Soms met correcte conclusies en soms met foute. Maar het is wel de realiteit voor veel mensen en vaak geldt: hoe ouder je wordt, hoe minder erg je het vindt wat mensen van je denken. En andersom, dat het je ook niet veel meer uit maakt wat je zelf van iemand anders vindt. Je hebt het te druk met de leuke dingen des levens, al dan niet schade aan anderen toebrengend.