Mwa, valt wel mee. Zoals ik al zei, alles wat we nodig hebben is in huis, en we hebben ook voordeel vanuit aanwezig bestel - met name op Europese niveaus, zo vaag en gelaagd als het soms lijkt, juist de complexiteit ervan schept buffers.
Het kritieke probleem zit hem echter niet in wat we allemaal aan kennisbasis hebben, of in wat we aan structuren en organisaties hebben, het zit hem in de fundamentele aard van het conflict, wat de arena is, en hoe die als hefboom gebruikt wordt.
Wij zijn gewend aan conflictdynamiek waar het een politiek speelveld betreft, en als het misgaat, dan volgt vanuit politiek als arena de uiteindelijke verschuiving naar het dan verlengde van politiek: militair.
Dat zijn we zo gewend, en het is hoe zaken ingericht zijn vanuit de geschiedenis van conflicten tussen Europese landen door de eeuwen heen - alle kaders daarbij ontworpen (Wenen, Westfalen e.d.) maar ook alle lessen daarbij geleerd. En dat is eigenlijk allemaal gericht op het voorkomen wat al dat wat we al meegemaakt hebben.
De uitdaging bij het huidige mondiale conflict zit hem in het besef dat het:
1. geen politiek conflict is, ook niet ideologisch, maar een conflict van de oude ziekten versus alle aanpassingen die we vanuit het verleden daartegen gemaakt hebben.
2. dat het geen conflict is wat conformeert aan onze afspraken, regels en tradities, maar ook geen conflict wat zich houdt aan onze wijzen van denken.
3. dat het geen conflict is van structuren, organisaties, entiteiten en zo meer zoals wij ze kennen, maar van organisatie van toxische netwerkfenomenen, waarbij het denken én voelen diep geworteld is in wat het "Might Makes Right" denken noemen.
Heel simplistisch gesteld: het is alsof we in een staat van oorlog verkeren met iets wat heel erg lijkt op een kanker die net zo intelligent als geduldig als gulzig is. Die zich bedient van zowel ziekte als symptoom als syndroom, en het gedrag van de patiënt (wij dus) als slachtoffer voor voeding op fundamentele wijze besmet.
Dat vereist een flexibiliteit van denken die wij niet meer gewend zijn, of we nu kijken in de politiek, het domein van IB, domeinen als Inlichtingen of Strijdkrachten, mechanismen als media, en ook de gewone burger - en die laatste twee zijn samen met een ander domein waar we zelden stil bij staat (en vaak niet eens echt tot een macht / vector rekenen) de basis waar de breekijzers in gezet worden.
En dat andere domein is dat van economie. Actoren en entiteiten van economie zien wij als iets van óf domein Inlichtingen, óf domein politiek (zie bijvoorbeeld een Schröder en zijn sociale kring van ceo's autofabrikanten), of een Musk en het over decennia cultiveren en opbouwen van een Musk als gereedschap). Maar ook doodgewoon niet goed omgaan met cybersecurity bij economische activiteit, en dan na "lekken" als SolarWinds er achter komen dat leidinggevende en klerk net zo inzetbaar zijn als gereedschap voor subversie vanuit wat men allemaal in de email had zitten.
Dit is waarom analisten wijzen op de cruciale arena van gedrag, die tevens altijd weer het mechanisme is. Dat ligt al gevoelig, want wij zijn gewend om gedrag van toxische actoren te observeren, terwijl het onze gedragsrepsons op toepassing van subversie en gereedschappen is waar die toxische actoren hun bereik en macht aan ontlenen.
[
Voor 2% gewijzigd door
NMH op 20-11-2024 20:31
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.