Om te beginnen:
Er lopen twee ontwikkelprogramma's voor een 6de generatie straaljager in Europa. Dit zijn:
- Future Combat Air System (FCAS). Dit is een samenwerking tussen Groot Brittannië, Italië en Japan
- Future Combat Air System (FCAS). Dit is een samenwerking tussen de Frankrijk, Duitsland en Spanje
Omdat dit natuurlijk belachelijk is, wordt de eerste ook wel aangeduid als Tempest en de tweede als SCAF.
In beide gevallen gaat het om een 6de generatie straaljager. Kort samengevat moet je deze zien als een doorontwikkeling van de 5de generatie. Een 6de generatie straaljager is uiteraard zeer moeilijk te detecteren voor radar of andere sensoren. Ook beschikt een dergelijke straaljager over een breed pallet aan sensoren, wordt de informatie van deze sensoren verzameld en kan deze gedeeld worden met andere systemen.
En daar zit het grote verschil. Een 5de generatie straaljager is in principe bedoeld om te opereren met andere straaljagers en kan informatie delen met andere voertuigen of systemen. Een 6de generatie straaljager is een platform. De straaljager zelf is het centrum van een systeem waarbij ook optioneel of onbemande toestellen horen die aangestuurd worden door AI en vanuit de straaljager zelf.
Tempest:
https://www.baesystems.com/en/fcas-future-combat-air-system
FCAS/SCAF:
https://www.airbus.com/en...re-combat-air-system-fcas
https://www.airbus.com/en...ternet-of-military-things
Een tweede is MBDA.
Dit is een conglomeraat van Britse, Franse, Duitse, Italiaanse en Spaanse ontwikkelaars en producenten. De focus ligt vooral op de ontwikkeling en productie van geleide raketten van verschillende klassen.
MBDA is ontstaan tijdens de consolidatie van defensie industrieën in de jaren 1990. Maar waar veel nationale producten werden overgenomen en veranderden in multinationals, werd MBDA door fusies en overnames, een conglomeraat met meerdere nationale divisies. Deze nationale divisies zijn vaak (gedeeltelijk) eigendom van de respectievelijke staten of aan andere defensie-industrie bedrijven die meer aan een specifiek land verbonden.
Het resultaat is dat MBDA zeker systemen ontwikkeld voor een specifiek land, met de nationale industrieën in samenwerking met de nationale krijgsmachten. Een voorbeeld hiervan zijn de Britse CAMM luchtdoelraketten. Maar er vind ook samenwerking tussen landen plaats via MBDA. Voorbeelden zijn de MBDA Frankrijk Aster luchtdoelraketten die ook gebruikt worden door de Britten en Italianen. Of de Storm Shadow/SCALP wat een Brits-Franse samenwerking is. De
vervanger hiervan heeft ook MBDA Italië als betrokken partner. Ondertussen is de
Taurus, een samenwerking tussen MBDA Duitsland en Saab.
Het grootste succes van MBDA is de
Meteor. Het was een lang traject, maar het is nu de beste lucht tot luchtdoelraket ter wereld, in gebruik bij de Britten, Fransen, Duitsers, Italianen en Spanjaarden, dus alle MBDA landen.
En recentelijk is Nederland ook aan het bewegen richting MBDA. Want Nederland doet samen met Frankrijk, Duitsland en Italië mee met een MBDA geleid ontwikkelingstraject voor anti hypersonische onderscheppingsraketten. In het geval van Nederland doen TNO, de restanten van Fokker en Thales Nederland mee.
https://newsroom.mbda-sys...-the-european-commission/
Een derde is artilleriemunitie.
In Europa heb je een paar grote producenten van artilleriemunitie. De bekendste zijn waarschijnlijk:
- KNDS (een fusie tussen het Franse Nexter en het Duitse Krauss Maffei Wegmann)
- Rheinmetall
- Nammo (Noorse munitieproducent)
Rheinmetall is hier de grootste met doelen van meer dan 1 miljoen 155mm projectielen per jaar.
Een vierde zijn voornamelijk Duits geleide initiatieven om gezamenlijk wapensystemen of munitie aan te schaffen. Voorbeelden zijn:
- De productie van Patriot raketten bij MBDA Duitsland
- De gezamenlijke aanschaf en productie van nieuwe Leopard 2A8 tanks. De coalitie lijkt voor zover te gaan bestaan uit: Duitsland, Italië, Noorwegen, Tsjechië en Nederland en Litouwen
Ook nog wat ongeschreven regels in samenwerking:
Al deze relaties zijn gebaseerd op vertrouwen. Dat is zo belangrijk in dit soort ontwikkelingen en verwervingen. Je moet erop kunnen vertrouwen dat je leverancier je gaat leveren en zal ondersteunen.
- De Fransen en Amerikanen werken in de regel niet met elkaar samen. Ze maken integratie van systemen vaak onmogelijk omdat beide landen bang zijn voor industriële spionage van het andere land. Ze beconcurreren elkaar op de wereldwijde wapenmarkt.
- In de regel worden de Fransen wat gewantrouwd in Europa. Dit omdat de Fransen altijd verdacht worden het idee van "Europese samenwerking", te zien als Frankrijk eerst en de rest van Europa moet maar van Frankrijk kopen. Niet geheel zonder reden overigens.
- Frankrijk is extreem op zichzelf gericht en zal bijna nooit iets van een ander land kopen.
- Duitsland is redelijk op zichzelf gericht. Ze zullen vrijwel nooit iets van Frankrijk kopen, maar bijvoorbeeld wel van de Britten of kleinere Europese landen. Ook werken ze liever samen met de Noordelijke landen, Italië of Nederland. Maar soms moet het met de Fransen. Dit lijkt vooral politiek te zijn en is meestal een drama. De samenwerking tussen de Duitsers en Fransen is altijd bijzonder moeizaam en mislukt regelmatig. Dit omdat er aan beide kanten, in de regel weinig bereidheid is tot compromis.
- Spanje wantrouwt Frankrijk enorm en is al minstens een eeuw, zeer Duits gericht qua materieelverwerving. Als Spanje samenwerkt met de Fransen, is dan dat in de regel omdat de Duitsers er ook bij betrokken zijn. Verder koopt Spanje ook Amerikaans, maar er zit daar meestal een duidelijke Duitse voorkeur.
- Italië ontwikkeld zelf wat ze kunnen en werkt samen met de Fransen, Britten of Duitsers voor bepaalde zaken. Maar ze kopen vaker bij wie ze het beste kan leveren. Hier neigen ze relatief vaak Duits, maar zeker ook Amerikaans.
- De Britten combineren veel Amerikaanse technologie en systemen met hun eigen systemen. Soms kiezen ze voor iets Europees.
- Nederland was lange tijd, min of meer een duopolie tussen Amerikaans en Duits. Of het nu om directe aanschaf of integratie ging, import komt vrijwel altijd uit die twee landen. Recentelijk lijkt voor de KM, Frankrijk toch ook op te komen. Dat zal ten koste van de Amerikanen gaan. Voor de KLu is het vrijwel alleen maar Amerikaans en de KL is in de regel hardstikke Duits.
Als laatste begint de Europese Unie, steeds meer een rol te spelen. Dit loopt via het Permanent Structured Cooperation (PESCO) initiatief. Het doel is om meer en betere samenwerking tussen EU landen op het gebied van defensie te bevorderen. Dit kan zowel gaan om samenwerking tussen strijdkrachten, het delen van materiaal, maar ook samenwerken in de ontwikkeling en aanschaf van materiaal.
https://www.pesco.europa.eu/
Ook lopen er initiatieven voor gezamenlijke Europese aanschaf van bijvoorbeeld munitie. Hiermee wordt geprobeerd om productie op te voeren en er langlopende contracten ontstaan voor de leveranciers. Die kunnen hiermee hun productie verder opschalen omdat ze weten dat ze betaald worden. Voordeel voor de deelnemende landen is dat dit soort initiatieven, de risico's en kosten van productie verlagen voor de industrie. Daarmee gaan de prijzen ook omlaag.
https://eda.europa.eu/new...procurement-of-ammunition
Never argue with an idiot. He will drag you down to his own level and beat you with experience.
/u/324913/crop56a24cce05cd3_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/163454/avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/249347/crop5e0e5566dd419_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/24088/felix.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/145751/check-in-minion-small2.jpg?f=community)