Joosie200 schreef op vrijdag 24 september 2021 @ 15:23:
[...]
Eens met de observatie. Maar dan de hamvraag: hoe verlaag je de dominantie van machtspolitiek? Het lijkt als een sprinkhanenplaag die zijn gang gaat en waar weinig tegen in te brengen valt zolang het stevig genesteld is. Ik vraag me af wat voor burgers een geschikte methode zou zijn om succesvol de machtspolitieke school te verkleinen opdat er werkelijk iets kan veranderen.
Want ze zijn en blijven gebrand op beeldvorming en dat beheersen ze als de beste. Hoe slaag je erin om daar tegen in te gaan als het zoals nu de dominante stroming is binnen de politiek?
Door onze geschiedenis heen is het een ontworstelen daar aan. Middels verbreding en toegang onderwijs, ontwikkeling van de overige hoekstenen van sociaal-economische activiteit, het stimuleren van sociale weefsels, en het ontwikkelen / onderhouden van machtsfuncties die toetsen en regels toepassen.
Dit is geen continue ontwikkeling geweest. Een Franse Revolutie werd al gekaapt door lobby

(zie Edmund Burke et alii). Tijdens het Interbellum vorige eeuw, nu ja, was eigenlijk precies hetzelfde aan de hand als tegenwoordig.
Wat opvalt is dat de iteratieve cyclus nogal wat perikelen heeft t.a.v. wat we weten versus wat we geloven, en hoe we voelen versus hoe we denken, bij variabelen van participatie, zekerheid, toegang en beschikbaarheid.
In onze tegenwoordige tijd zijn er een aantal zaken die een aandachtspunt zijn:
Publiek debat is niet langer een mechanisme van sociale weefsels.
De vierde macht kan gewoon niet op tegen schaarste.
Onze virtuele weefsels zijn een recept voor catastrofe.
We doen / voelen / denken nogal moeilijk over verder kijken dan onze neus lang is.
Zoals het er nu voorstaat ligt er een meta arena waar subversieve narratieven dominant zijn en enorme inertie is van aangeleerde kennisframes die weinig constructief gedrag voor balans collectief -> eigen belang stimuleren.
Nu ja, een meta probleem kan nooit opgelost worden op macro en micro niveaus. Het moet daar aangepakt worden, maar dat kan pas resultaat geven wanneer op meta strategisch niveau er geëngageerd wordt.
Links- of rechtsom ligt er - uitermate simplistisch gesteld - een uitdaging van het scheppen van machines voor contra narratieven (op reële en ethische basis) met distributie daarvan totdat algemene processen van bewustzijn / bewustwording weer de effectief nuttige kant op gaat.
En dus daarbij continu inzetten op gezond maken van publiek debat, tolerantie paradox toepassen, vierde macht bufferen, de hoekstenen functioneel én inhoudelijk versterken (zie onderwijs) e.d.
Ergens weten we dit wel. Immers, we weten ook best wel dat we op hellend vlak zitten dankzij langdurige en gerichte blootstelling aan dergelijke machines, maar van subversieve aard / voor subversieve doelstellingen.
Enig probleem is dat tevelen gewoon de ruimte niet hebben voor nieuwe sociale weefsels, reëel én virtueel, steeds minder zelfs, en dat er geen middelen beschikbaar zijn vanuit netwerkfenomen zoals wel beschikbaar vanuit economische activiteit van strikt selectief belang.
Het zou al heel veel schelen wanneer mensen bij herhaling voor hun neus krijgen hoe en waarom voor welke rekening ze bij de neus genomen worden. Er is behoorlijk onderzoek naar, er zijn ook initiatieven daartoe - echter niet binnen het Nederlandse, conformisme zit diep, en onderschat niet hoe diep men in de kerk dan wel de consequenties van ideologie zit.
In de VS topics tijdens de verkiezingen daar zijn best interessante voorbeelden voorbij gekomen daarvan. Ook in het topic over Linkse Politiek kwam het bij herhaling voorbij. Helaas zit er breed historisch trauma t.a.v. de Derde Weg erfenis, is gebrekkige politieke participatie een erfenis van Calvijn én Rome.
Maar goed, het kan allemaal. Kost wel geld, energie, tijd. We zijn op het hellend vlak van tegenwoordig gekomen over veertig jaar aan investeringen heen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.