Maar dat argument gaat dus niet op. Want de maatregel kon niet eens overeind komen. Het is een niet-uitvoerbare maatregel. De verwijzing naar de Franse variant is reeds voorbij gekomen, nu ja, dat willen we hier niet. Prima. Maar wat doen we dan? Theater. En dan boos zijn dat het theater niet "echt" te maken is.
Er wordt een aanname gemaakt dat wanneer we de autoriteit maar volgen de maatregel conform en effectief is.
Nu ja, het is echt niet om vervelend te doen, maar het is de hele ochtend al verdomd hard zoeken naar een lokale overheid waar de driehoek een andere analyse heeft weten te maken. Hint: nog geen één gevonden.
Wat denk je dat er gebeurt als de politie zegt 'de A12 gaan we vanaf nu niet meer controleren'?
We weten allemaal dat de pakkans klein is, maar houden ons toch grosso modo aan de afgesproken regels.
Dat lekker kritisch recalcitrant doen gaat ze maar doen als ze na dr burgemeesterschap voor Greenpeace aan de slag gaat.
We weten allemaal dat het zo niet al lang niet meer werkt. Sinds Grapperhaus is dat idee al de deur uit. We mogen best eens eerlijk zijn. Ook in onderzoek komt de stupiditeit van nudgen ruimschoots op tafel. De prikkels tot effectiviteit van maatregel zijn het punt niet. Die zijn werkzaam. De maatregel zelf, de uitvoerbaarheid, daar wringt de schoen.
Maar nu draaien we de spies om. De maatregel is heilig. Hij werkt magisch. Zegt iemand hardop dat het niet zo is, dan is het heiligschennis.
En dan begint het emotionele en reflexieve hakken. Zoals altijd. Van happen naar hakken. Kom mij niet met een Halsema aanzetten. Maar kom mij ook niet aanzetten met voorgeprogrammeerde reflex die op geen enkele wijze nuttig is voor maatschappelijk debat of uitvoering van daadwerkelijk uitvoerbare maatregelen.
hoevenpe schreef op donderdag 16 september 2021 @ 10:10:
[...]
Het beeld wat ontstaat is dat linkse bewindslieden/burgers zich niet aan onwelgevallige rechtse wetten en regels hoeven te houden, de impliciete consequentie is dat rechtse ondernemers/burgers hen onwenselijke regels en wetten makkelijker naast zich neer zullen leggen omdat het om een 'vergelijkbare situatie' gaat.
Heel bot geformuleerd: als Halsema het boerkaverbod en de corona-pas niet wenst te handhaven en Rutte rechtelijke uitspraken negeert dan kan de gewone burger overdag ook gewoon 130 op de snelweg rijden en de randen van zijn belastingaangifte opzoeken. Wat is dan nog het verschil?
Ja, en waar bankier je op?
Beeld, of realiteit.
In het eerste geval laten we ons misleiden en gebruiken. In het tweede geval is het even moeilijk, maar ligt er wel een weg naar daadwerkelijk nuttig en gedragen beleid.
Wie heeft de condities voor de beeldvorming geschapen? De mechanismen verwijderd? De overlegstructuren onderuit gehaald? Wat Halsema doet vanuit analyse in de Driehoek is niets anders dan wat elders in het land volgt.
Nog eens: zij concludeert precies hetzelfde als al die anderen. En ze doen allemaal hetzelfde. Die kennis van vanochtend idem. Exact dezelfde beleidsinvulling vanuit lokale Driehoek.
Dus ook hier, op wie zijn we boos? Niet op degene die de zooi veroorzaakt heeft. Niet op degene die voor de beeldvorming iedereen "schuldig" wil hebben om te kunnen normaliseren. Niet op degenen die stil buigen. Maar op de ene die - precies conform mandaat en opdracht (dat is ook nog een leuke verkenning) - in beeld komt dankzij effectief correcte evaluatie maar ook dankzij disproportionele (en reflexieve) aandacht voor de stadsprovincie.
De ironie druipt er aan alle kanten vanaf. Het is zo triest dat het bijna grappig is. Iets wat zo in een Jiskefet of Monty Python zou kunnen. Probleem is wel, dat soort sketch zou vrij pijnlijk de vinger leggen op de rol van de korpsbal en het publiek.
Oprecht, wat zijn mensen toch altijd weer makkelijk te misbruiken. En nu allemaal even boos zijn op de boodschapper hier.
Number10 schreef op donderdag 16 september 2021 @ 10:26:
[...]
Of dat wel of niet geacht wordt doet wat dit betreft echt niet terzake. Ga als burgemeester die opmerkingen maar maken over andere onderwerpen, maar niet nu over dit onderwerp op deze manier. Het maakt dat we langer en langer blijven zitten met maatregelen.
Er is uit capaciteitsoverweging geen enkel probleem om steekproefsgewijs te handhaven naast excessen. Doe dat gewoon, dan volgen veel ondernemers de regels voor zover ze dat niet al deden.
Behalve dan dat Handhaving reeds overweldigd wordt met taken. De rek is er uit. Het is makkelijk om te zeggen "op papier is de capaciteit er en dus". Maar dan komt de realiteit. De evaluatie, de toetsing. En dan komt ook de evaluatie van symboolpolitiek. Het gedragseffect daarvan is contraproductief.
Niet enkel is er disproportionele respons in informatiestromen - je kan het niet goed doen, maar de gedragseffecten van handhaven op symboolpolitiek zijn ronduit vele malen meer destructief voor vertrouwensrelatie en integriteit van maatschappelijke symbolen bij autoriteit. Die valstrikken van nudgen kennen we al enige tijd inmiddels. Maar spontaan lijken we ze even graag te vergeten.
Ondernemersverbanden hebben al breed duidelijk gemaakt dat ze vanuit andere kant absoluut niet mee wensen te gaan met de maatregel. Sterker nog, er lopen heel wat signalen - fout, maar ook onnodig - van "haal het niet in je hoofd want dan gaan we onderling eens babbelen over campagnefinanciering". Ik leg het bewust even op tafel, want we moeten ons nu niet wijs gaan maken dat de beslissingsbomen in een gezonde dynamiek liggen. Absoluut niet. Het is een dramatisch speelveld van krachten en machten geworden.
Er speelt veel meer dan louter theoretisch-technische argumentatie van capaciteitsberekening. Maar ja, complexiteit.
Links- of rechtsom ontbreekt het in het Nederlandse gewoon aan kaders én aan gedragslijnen voor effectiviteit van maatregelen uitvoerbaar in praktijk. Hebben we het daar over? Nee. We happen en hakken.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.