Togi schreef op woensdag 23 september 2020 @ 11:21:
[...]
Tegen hoeveel kosten?
Want die dure gebouwen van ze, dure managers met lease bakken en hoeveelheid personeel.
Persoonlijk denk ik dat 1 overheidsorgaan het goedkoper kan dan al die verschillende verzekeringsmaatschappijen samen (veel meer overhead)
En dat is dus een misconceptie. Ik heb weinig vertrouwen in de overheid m.b.t. de uitvoering. Je ontkomt niet altijd hieraan, maar in dit geval is het zeker niet nodig. Ik heb veel overheidsinstanties van binnenuit gezien (strategisch tot tactisch niveau). Ik heb veel verzekeraars van binnen gezien (strategisch tot tactisch niveau). Ook doe ik een combinatie van wetenschappelijk (fundamenteel) en praktijkgericht onderzoek, op het gebied van organisatieontwerp en traceerbaarheid van business context naar de ontwerpen.
Ik tik alles even kort aan van de bovenstaande onderwerpen; dit uitschrijven is een boek an sich (die eraan komt over een jaar of 2)
Dit is mijn expert? opinion:
Wat je ziet bij de overheid is dat er een impulse mist m.b.t. overlevingsdrang van een organisatie (Porter noemt dit C
ompetitive Rivalry). Tevens zijn de verdienmodellen (
business models om precies te zijn) van verzekeraars zo ingericht dat het aanbieden van verzekeringen, want dat is zorg gewoon, hun core business is. Ze hebben al deze
elementen op de plank liggen. Ze kunnen hierdoor ook sneller de producten/diensten aan de man brengen.
Wat ook speelt is dat die organisaties hun it projecten beter voor elkaar hebben. Minder gefragmenteerd landschap, beter hergebruik van applicaties. Dit omdat ze vooral bij hun core business blijven. Ook hebben ze projectportfoliomanagement beter onder controle. En er zit gewoon beter personeel bij de marktpartijen.
Wat je dus ziet gebeuren, zodra de overheid in de uitvoering gaat zitten( voorbeeld toeslagen, kon je mijlenver zien aankomen wat er gebeurde, voorbeeld mislukte projecten
UWV, SVB,
Dienst Justitiele Inrichtingen) dat het gewoon erg slecht loopt.
Ook een voorbeeld van dat dit systeem goed werkt m.b.t. het betaalbaarhouden. Normaal gesproken zitten alle aanbieders onder de adviesprijs van de overheid (dit jaar voor het eerst niet). Dus dat is wat de overheid denkt wat het kost. De aanbieders kunnen door efficientiemaatregelen er toch voor zorgen dat ze daar wat van af snoepen.
Ook moeten ze sturen op zoveel mogelijk klanttevredenheid, als mensen kunnen overstappen naar een aanbieder die EXACT hetzelfde biedt, tegen een vergelijkbare prijs, dan is juist klanttevredenheid een belangrijk sturingselement.
Op hoofdlijnen moet je wel de marktwerking onder controle houden. Dat doen we door de volgende maatregelen:
- We spreken af wat er in het basispakket moet
- We hebben een acceptatieplicht voor het basispakket
- We hebben een redelijk vaste prijs.
- We delen dus het risicoprofiel met elkaar (solidariteit).
Gezonde mensen betalen hierdoor dus evenveel als ongezonde mensen. IN een pure markteconomie had je gedifferentieerde premies voor verschillende risicoprofielen (zoals de USA dat heeft) en een selectietoets of je wel gezond bent. Deze prikkels hebben we eruit gesloopt.
Het systeem hoe het NU staat functioneert best goed. Het is niet voor niets altijd het beste systeem van de EU geweest (onafhankelijk onderzocht). We staan nu op
plaats 2 trouwens.
Een overheidsdienst, je kan ze niet allemaal uit de uitvoering halen, heeft gewoon bepaalde prikkels niet.
Ik geef liever zoveel mogelijk geld van het budget uit aan zorg en niet aan rompslomp. Die extra kosten die we nu hebben vallen eigenlijk in het niet bij de opbrengsten.
Een compleet marktgebaseerd systeem is fout
Een compleet nationaal zorgsysteem is fout
We moeten die twee combineren. Dit is puur maatwerk. Organisaties worden ontworpen. Het zijn levende dingen die zich non stop moeten aanpassen.
Je zou natuurlijk kunnen proberen een nationaal zorgsysteem in te voeren, maar dan moet je die prikkels daar introduceren. Dan moet je met regelmaat gaan benchmarken (maar met wie?). Je moet hard op de budgetten gaan zitten. Je moet lef hebben projecten af te schieten (dat kan daar dus niet...) Je moet eigenlijk dan beetje marktdenken gaan emuleren. Dat is echt heel lastig.
We moeten de overheid een sterke regulerende rol geven, helemaal mee eens. We moeten de pros pakken van de marktpartijen maar de negatieve aspecten onderdrukken. Dat kan met dit systeem helemaal. Gebeurt het ook? Nee ik denk het niet. Maatwerk. Dat is de oplossing. Elk uniek probleem vereist een unieke oplossing.
En overhead vindt je juist meer bij de overheid. Overhead wordt juist bestreden bij marktpartijen. Dat kost geld. Dat vinden de aandeelhouders niet leuk.
BTW, ik weet uit ervaring dat je bij een Achmea echt niet zomaar een lease-auto krijgt. Daar mag je als manager ook lekker met de trein, behalve als je echt duizend km per week ofzo moet reizen.
Ik heb bij alle grote verzekeraars, belastingdienst, uwv, svb, lokale overheden grote opdrachten gedaan in dit vakgebied. Nergens gaat het perfect. Maar bij overheidsinstellingen gaat het veel slechter.
Wat misschien zou kunnen helpen bij overheidsinstellingen is juist meer externen aantrekken dan internen.