Tis wel iets complexer....
Glycogeen wordt gemaakt uit de suikers in je lichaam. Je zou zeggen ... waarom al die moeite... je zou toch ook de suikers op kunnen slaan?
Daar zit voor het lichaam een heel groot probleem om dit te doen.
De osmotische druk die suikers als fructose en glucose oproept is ontzettend groot vanwege het lage molecuul gewicht van die suikers. De zgn osmolariteit ervan is dan zo hoog op die plaatsen waar die suikers zijn, dat die suikers ontzettend veel water aan gaan trekken van andere plaatsen in het lichaam, tot dat het fysisch evenwicht bereikt is (in de thermodynamica betekent dit: er is geen energieverschil meer.... dus er is geen drijvende kracht meer , "overal" zijn de suiker concentraties in die omgeving gelijk).
Ergo: Je zou dus extreem veel water vast gaan houden...dat is super gevaarlijk. Denk aan lichaamscellen met veel suiker die dan stuk zouden gaan.
Het lichaam heeft in de evolutie uitgevonden dat als je de suikers omzet naar glycogeen, dat dus een heel hoog molecuulgewicht heeft, de osmolariteit heel laag wordt, waardoor het problem van al dat aantrekken van zoveel water heel veel kleiner is geworden, het is dan in een veilig gebied gekomen.
Met behulp van oa enzymen maakt het lichaam van glucose/fructose dus het glycogeen. Dat is een zgn reducerende reactie, het tegenovergestelde van oxidatie.
https://www.robkalmeijer....geenmetabolisme/index.htm
In de chemische structuur van de suikers, dus ook van glycogeen zit dus al zuurstof in, de "O's" in de structuren (de O van oxygen) . Dat heb je meestal zo binnen gekregen als suiker of als polysuiker (bij zetmeel). De oxidatie stap die daar plaats gevonden hoeft hoeft dus niet in het lichaam plaats gevonden te hebben.. je hebt de suikers immers vaak gewoon gegeten....bijv via de sport drank (als maltodextrine, 3-5 suiker moleculen aan elkaar...) of via je maaltijden.
.
Het glycogeen kan door het lichaam dus ook weer gemakkelijk afgebroken worden, het zit in de spieren opgeslagen en is daar redelijk snel beschikbaar voor verbranding. Als het goed is eindigt het als kooldioxide en water. En ... als je er zuinig mee om gaat kun je er zeker ca 1,5 uur mee hardlopen... intussen neemt de bijdrage van de vetverbranding dan geleidelijk toe.
Als het lichaam teveel suikers krijgt dan maakt het daarvan vet en geen glycogeen.
In het vet zit dus amper zuurstof. Het vet lost ook niet op in water zoals we weten. Dus het lichaam moet dus flink aan de slag om dit vet te verbranden want het is niet zo snel toegankelijk voor die verbranding.. De verdere details doen er niet zo toe.
In de plaatjes zie je het verschil hoeveel zuurstof er in het vet zit en hoeveel zuurstof er al in het glycogeen zit.
Hopelijk verduidelijkt dit iets van de verhalen rondom glycogeen en vet.
Een model weergave van een vet molecuul:
Bron:
https://www.visionlearnin...ary/Biologia/2/Lipids/207
Een model weergave van glycogeen (het vertakte molecuul is te groot om het helemaal te laten zien)
Bron:
https://www.chegg.com/hom...row-feature-nam-q44594823
[
Voor 7% gewijzigd door
route99 op 24-08-2020 08:26
. Reden: Bronvermelding toegevoegd. ]