Mijn marathon is perfect verlopen, tldr; een geweldig mooi PR van
2:57:26.
Lang verhaal met wat TMI
Na een goed ontbijt (echt proppen) en 3x wc dienst richting station Zuid gegaan.
Rustig naar de startwave, vriendin was mee dus geen stress. Tot ik de rijen bij de wcs zag, toen had ik een beetje kortsluiting in mijn hoofd. Ik hoefde niet perse maar ging in de rij staan, vroeg vriendin om water te halen. Een minuut later ging ik de rij uit om haar te zoeken (onmogelijk want had geen mobiel). Dan maar geen wc, 10 min voor de start het vak in. Beetje warmlopen. Toen zag ik een wc met redelijk korte rij in het startvak. Maar dat duurde alsnog heel lang, snel de Dixie in en was toch een goed plan. Precies op dat moment hoorde ik het startschot

gelukkig start wave 2 een paar minuutjes later dus snel naar buiten en rustig richting de start gelopen.
En toen was alle stress weg, vanaf km 1 ging het lekker. Voelde mijn achillespezen een beetje maar die waren nog koud. Ging gelijk mijn beoogde pace 4:14-4:12 lopen, wilde liever "rustig" beginnen en dan hopelijk in elk geval tot 21km relaxed lopen. Hartslag laag zone 3, alles onder controle. (Mijn hartslag reageert snel, niet vertraagd zoals bij sommigen)
Op km 4 kwam daar verandering in... De 3 uur pacers kwamen voorbij, inclusief de honderden mensen daarachter. Besloten om beetje terug te vallen en dan de pacers te in het oog te houden, met het idee ze op het einde in te halen (Vondelpark misschien?).
Die hadden echt een bijzonder pacing plan, ze liepen alles rond de 4:09-4:10. Soms 4:05 en dan drukke stukjes 4:20. Constant geyoyo maar mijn hartslag bleef prima onder controle. Op 11km stond mijn vriendin met water (met zout, en electrolyte tablet indie nodig - dat was niet het geval) en de eerste mentale boost.
Ik was echt aan het genieten, was de hele tijd aan het lachen en had het goed naar mijn zin. Op het ellebogen na. Gek genoeg werd dit aan de Amstel nog wat erger, ook die onzinnige maurten gel stations waren een chaos. Heb nog iemand gebukt gezien om wat op te pakken, echt neem gewoon zelf mee. Richting 15km even gepraat met een Tom, hij vond de pacing strategie ook bijzonder. Maargoed, richting de 20 waren de pacers wat meer stabiel gaan lopen.
Ze namen daarna wat gas terug en liepen ~3s langzamer, dit was merkbaar want de drukke groep liep op ze in en het werd echt dringen. Paar woorden met Tom gewisseld en even later zag ik hem de pacers voorbij gaan. Mijn hartslag ging ondertussen richting Z2 (

) en het begon haast als training te voelen dus dat mocht wel wat harder. Tom ingehaald en wat gepraat. Vanaf hier liepen we redelijk bij elkaar in de buurt, ik stort me van bruggen en heuvels af maar ga langzaam omhoog. Bij 30km bedacht ik me dat ik mijn 4de gel was vergeten, snel innemen maar. Bij 32km stond mijn vriendin weer met softflask en aanmoediging, op het filmpje zie ik er fris uit en zo voelde ik me ook. Blij dat de strijd was begonnen.
Mijn linker bovenbeen begon al wat te klagen en werd erg hard. Iets rustiger aan want ging soms 4:05. Er stond nog een vriend aan te moedigen en op 35km nog wat familie, ik kon mijn geluk niet op want het ging echt geweldig, de aanmoediging geven je toch steeds weer een extra boost.
Ik kreeg wat last van de bovenkant van mijn linkervoet, en ik moest mezelf constant herinneren om te pushen want anders liep ik zo 4:20.
Eenmaal in het Vondelpark aangekomen voelde het alsof ik er al bijna was, nog een keer aangezet en Tom weer in kunnen halen (hij liep vele km in zicht voor me). Hij zat er een beetje doorheen en zei ga maar. Weer richting 4:05 en toen begon mijn rechterkuit te protesteren, na Vondelpark gas terug "pacers style" en even wachten tot olympisch stadion in zicht was. Daar nog even onder de 4:00 gedoken, ook enige moment dat mijn hartslag in Z4 kwam. En jawel, Tom ging nagenoeg tegelijk met mij over de finish. Mn schoonmoeder heeft me niet gespot want ik was te snel (en de app te langzaam). Mijn moeder en zusje waren aan het kijken vanaf de tribune, ik was aan half aan het huilen van blijdschap en kon ze niet vinden. Dus buiten het station opgezocht en even een cafe opgezocht.
Al met al echt bijzonder sterk gelopen, genoten van begin tot eind. Conditioneel echt geweldig, ik ben een "aerobic monster"

. Heb nu wel wat last maar niet vergelijkbaar met mijn vorige marathon. Hoop vooral dat mijn voet en pezen niet al te erg gaan zeuren, maar so far so good.
Ook erg blij met de pacers, ze hebben een heel sterk begin neergezet en ik kon dit zelf tot het einde volbrengen - nog iets sneller, negative split alles.
Nabeschouwing: mezelf nog gespot op at5. Ook grappig om te zien wat Tom Dumoulin deed, die heeft een mega conditie maar betekent niet dat je spieren het aankunnen. Hier was ik zelf ook een beetje bang voor. Ben blij met mijn aanpak en denk niet dat er vandaag nog veel extra in zat.
Carbo load + toch 5x160 gels genomen en een 100 voor de start (6-8, 13-16, 20-21, 30, 35-36 en 1 na de finish want why not). Geen last van misselijkheid/kramp tijdens de race.
Nu uitrusten en weer normaal eten, wat heb ik een hekel aan carboloading zeg
Edit: en @
Hartloper nog bedankt voor het vertrouwen dat sub 3 mogelijk was