Vandaag was het zo ver, mijn allereerste marathon! Het voordeel van een marathon in je thuisstad is dat je niet afhankelijk bent van OV en autoritten, maar in mijn geval zelfs gewoon lekker naar de start kan wandelen!
Rond 9 uur thuis vertrokken en zo'n 20 minuten laten stond ik bij de start. Nog het staartje van de start van de kwart marathon kunnen zien voordat om half 10 de startvakken voor ons open gingen. Gewacht tot ik de 4:15 uur pacers spotte en er gauw bij gaan staan. Doel was uitlopen, tweede doel was in 4:15 uur finishen. Ik zou dan voor mijn doen redelijk rustig lopen, maar de verhalen over dat de echte marathon pas na 30/32/35km begint hebben me doen besluiten dat het beter was zo. Beter kon ik op dat punt nog wat over hebben,
De start was prima, de pacers liepen voor mijn gevoel behoorlijk constant en het was makkelijk te volgen. Op kilometer 3 mijn vrouw al gespot, ze had voor onze wijk een juichzone ingericht, vandaar al zo vroeg. De eerste halve marathon had ik al eens als route gelopen, dus ik wist goed hoe het parcours er hier uit ziet wat me hielp om gewoon rustig mee te hobbelen.
Tot en met het halverwege punt ging het lekker. Ik heb me flink kunnen sparen, werd veel aangemoedigd en hield me strak aan mijn plan om bij de pacers te blijven en iedere 10km een gelletje te pakken. Overigens ook bij iedere drankplek (om de 2,5km) wat water, sportdrank en soms een banaan gepakt.
Vanaf dat punt begon ik mijn linker knie wat te voelen. Nog niet heel erg, maar genoeg dat het me irriteerde. In een poging er niet teveel aan te denken maar een praatje aangeknoopt met 2 van de pacers. Deze strategie werkte tot kilometer 32 ongeveer goed. Op kilometer 30 nog een leuke verrassing toen mijn hele familie met stond aan te moedigen, dat doet toch goed!
Na kilometer 30 komt het nare stuk. De HTC (High Tech Campus) waar officieel geen publiek mag komen, gevolgd door een willekeurig lusje naar de eerste rotonde van Aalst, daarna weer terug naar het punt waar je de HTC op loopt. Mentaal zwaar, maar ik wist nu dat mijn familie op dat punt van de ingang van de HTC op me stond te wachten. Gewoon ff doorbijten dus!
Hierna het stuk door Genneper parken. Dat is echt niet aan mij besteed en ik merkte dat ik steeds meer moeite had om bij de pacers te blijven. Conditioneel ging het prima, maar mijn benen gaven aan dat wat we nu aan het doen waren dus echt niet tof is. Bovendien wilde mijn linker knie steeds minder.
De laatste 5 kilometer enorm mijn best moeten doen om niet te gaan wandelen, de pacers hielpen hier enorm bij! Ze leidde me af en motiveerde me om vooral door te gaan. Zonder hun denk ik niet dat ik had gered op dit punt. De laatste kilometer zat ik er helemaal doorheen, blijkbaar stond de hele vriendengroep op 300 meter van de finish aan te moedigen, maar ik heb er niks van meegekregen.
Uiteindelijk dan toch de finish! Yes! Gehaald! Zonder te wandelen en precies volgens doel:
4:14:36! Super trots, super moe, super voldaan!
Strava
Super trots dat ik hem heb uitgelopen!
Super trots dat ik me aan mijn plannen heb gehouden (met voeding en pacers)!
Super trots dat ik mijn doeltijd gehaald heb!
Enorm blij met alle support die ik ook via mijn horloge kreeg. Werkte goed en gaf iedere keer toch weer een boost!
Nu even bijkomen voordat ik start aan het volgende avontuur, maar deze post is al veel te lang, dus dat bewaar ik wel voor een volgende keer