ASML Eindhoven Marathon 2024 🏅
Dit jaar had ik me voorgenomen om mijn PR van 3u28 te verbeteren. Daar moet toch wel weer 10 minuten van af kunnen, was het idee. Ik ben immers pas 5 jaar geleden begonnen met hardlopen, er zit nog genoeg in het vat. De basis van die verbetering ligt in het voorjaar. Training voor de heuvelachtige Marathon Via Belgica in Limburg. Hoogtemeters maken dus, met veel heen-en-weertjes op diverse viaducten hier in de buurt, zo nu en dan bikkelen op de Gulbergen in Nuenen, een geliefde heuvel voor veel hardlopers en MTB'ers, en meedraaien met de bostrainingen van de atletiekclub op zaterdagochtend, voor zover dat in de planning past. In het schema was ook de Koning van Spanje trail opgenomen. Een zware trail in Gulpen, waar ik voor de korte afstand van 23km ging, als laatste gebruikelijke prikkel voor de aanstaande marathon. Net vijf voor twaalf kwam het bericht dat Marathon Via Belgica werd afgelast. Na een bijna overhaaste zoektocht naar iets soortgelijks, gekozen voor Utrecht Marathon. Een wegmarathon, iets waar ik niet echt voor getraind heb. Er zat inmiddels wel wat meer tempo in mijn loopjes, mede door de kracht(ige)trainingen, maar een snelle tijd op een marathon was niet zozeer het doel deze keer. Deze marathon viel ook nog eens een week eerder en door alle drukte in het voorjaar met allerlei andere zaken (voorbereidingen van een lokaal dorpsfeest, een 3-daags retro 8-bit evenement, groep-8 afscheid van de jongste dochter met allerlei activiteiten) had ik me voorgenomen deze Utrecht Marathon te gebruiken als aanloop naar de Eindhoven Marathon, waarin ik dan kon experimenteren met het voorkomen van de steeds terugkerende krampen in de kuiten bij elke marathon. Veel drinken van te voren, extra electrolyten opnemen, en tijdens de marathon keurig bij elke drankpost 2 volle bekertjes drinken. Sowieso was dat het advies vanwege het warme voorjaarsweer. Ik heb daar geen toptijd gelopen (3u36), maar ik had een heel goed gevoel er aan overgehouden. De hele marathon had ik keurig onder controle en kwam ik nagenoeg fluitend over de finish. 
Klaar voor de aanloop naar Eindhoven! Ik zat al de popelen naar het schema van mijn trainster, waarbij ik enkele wensen had uitgesproken waar ze rekening mee kan houden. Tien minuten van mijn PR af, zou haalbaar moeten zijn. Na een maandje rust, vanaf juli weer begonnen met de nieuwe marathontraining. Elke dag in de weer: maandag, woensdag en vaak ook op vrijdag krachttraining, dinsdag baantraining, donderdag kleine duurloop, zaterdag bostraining of tempotraining op de weg en zondag de lange duurloop. Naast gezin en werk geprobeerd de kilometers overal uit te persen: hardlopend naar de sportschool, half uur eerder bij de baantraining om zodoende langer in- en uit te lopen en bij de duurlopen steeds wat kilometers erbij smokkelen, met een maximale weekomvang van 110km op het einde. Meer zat er niet in en is organisatorisch gezien het maximaal haalbare voor mij (en mijn directe omgeving, niet te vergeten). Bij dit schema stond de Bridge2Bridge Halve Marathon in Nederasselt op het programma. Een fijn overzichtelijk parcours tussen twee bruggen over de Maas. Bij Nederasselt de brug over, eerst onderlangs de Maas, brug over, bovenlangs. Geen idee wat ik daar zou gaan doen. En zowaar, alsof er een konijn uit de toverhoed sprong, liep ik daar 1u30! Acht minuten van mijn PR af (of misschien 4, maar ik ben er zeker van dat die tijd niet klopte van dat desbetreffende evenement waar ik 1u34 liep). 
Ik voelde me helemaal in topvorm! De vooruitzichten zijn goed, alles viel op z'n plek. De zin naar de marathon werd steeds groter. Maar bij de laatste taperweken popt toch altijd weer de twijfel op. Kuiten begonnen beetje gevoelig te worden (ontwenningsverschijnselen?), omgeving die te kampen had met verkoudheid, is die hiel nog wel okay, vraag ik nou niet teveel van de krachttraining, waarom schiet de hartslag zo omhoog bij dat korte loopje, etc, etc. Tot aan de start gisteren heb ik met die twijfel rondgelopen. Zenuwen alom, tevens de drang om deze te nailen ook, maar ik kan en mag niet falen na zo'n voorbereidig, vond ik. Het parcours is helemaal omgegooid. Ik keek er naar uit, want ik zag leuke verbeteringen en toevoegingen. In plaats van dat we via het zuiden, door een feestend centrum, naar het noorden liepen om vervolgens weer te eindigen in het feestende centrum, loopt het parcours dit jaar via het noorden langs de westkant naar het zuiden om uiteindelijk in het feestende centrum als climax te eindigen. Er is iets meer natuur opgenomen in de route. De westkant langs de golfbaan en in het zuiden door het Genneperpark. Ik ga altijd heel goed in die natuurlijke omgevingen. Had me opgegeven voor 3u15, omdat ik er dan zeker van ben dat ik redelijk vooraan kan starten en ook omdat ik het overal riep dat dit mijn doel ging worden, weliswaar met een grote slag om de arm, want best wel ambitieus. Hoewel, met die 1u30 op de halve marathon in Nederasselt werd dat doel toch misschien ook wel een beetje haalbaar. 
Ik ben weggegaan met een tempo voor 3u10 en ik zou wel zien hoe lang ik dat zou gaan volhouden, er is dan altijd ruimte om gas terug te nemen en binnen 3u20 te blijven, wat ook gewoon helemaal prima is. En zoals altijd hebben we hier te maken met het onvoorspelbare wat een hele marathon altijd te bieden heeft. En natuurlijk er weer een: wind. Veel wind? Mwa, ja en nee. Er waren enkele lange pittige stukken bij waar je behoorlijk moest bikkelen om het tempo te bewaren, maar over de stukken waar we wind mee hadden hoorde je niemand zuchten en kreunen. Vooraf heb ik mezelf gevuld met bananen, Maurten 320-drinkmix, witte broodjes en extra electrolyten, om met een goede basis van start te gaan. Ik heb keurig bij elke drankpost een bekertje aangenomen en elke 8km een Maurten 160-gel op, zoals Maurten dat voorschrijft. Ik had gekozen voor de grotere variant, want dan hoef je minder gelletjes mee te nemen. Maar ik had m'n buik halverwege zo vol zitten, dat dit me tegen begon te werken. De buik leek meer energie te vragen om en waardoor hoogstwaarschijnlijk -vermoed ik- de dreigende kramp in de kuiten begon op te spelen. Alle energie dient naar de benen te gaan, niet naar m'n buik. Zodoende heb ik qua voeding rust genomen en een paar drankposten voorbij laten gaan en een gepland gelletje laten schieten, waarna het de kuiten weer herstelden en ik mijn tempo van rond de 4:30/km kon hervatten. De benen werden zwaarder en dan begint het bekende gevecht na 35km. Toch nog maar een half gelletje erin proppen voor de laatste kilometers, sportdrank erbij en weer gaan. Langzaam komt het centrum dichterbij. Deze keer kwamen we op Strijp-S samen met de halve marathon lopers en vanaf daar is het één grote huldigingsboog naar het centrum. Rijen dik publiek die je op handen dragen. Wat een uitbundig ontvangst! 2km nog, alles eruit persen wat er nog in zit. Er wordt hier en daar geduwd en getrokken want alles loopt door elkaar heen, het parcours wordt steeds smaller met als hoogtepunt Stratumseind, om daarna die verdomd vervelende bochtjes nog te moeten maken. 750 Meter te gaan en nog altijd geen finish in beeld, maar waarvan je weet dat ie er wel is. Nog 250 meter. De laatste bocht en daar is dan eindelijk zichtbaar de finish.. 
3 uur, 12 minuten en 39 seconden! 
Die finish blijft altijd weer bijzonder. Een klein traantje moeten laten.. prachtig moment met je vrouw en kinderen, die je blij toeschreeuwen vanachter de hekken! En in het bijzonder in gedachte mijn -met longkanker- ongeneeslijk zieke vader, waaraan ik tijdens alle trainingen heb gedacht en mijn voornaamste drive was om deze marathon te smashen 🙏
Volgend jaar weer? Die 3 uur komt nu wel heel dichtbij eigenlijk.. ik ga eens onderzoeken hoe ik dit efficiënter kan aanpakken. De basis ligt er in ieder geval!
strava or it didn't happen: 
https://www.strava.com/activities/12644474658
                                                [
                        Voor 1% gewijzigd door
                                                     DeCo                                                 op 14-10-2024 14:58
                        . Reden: typos                    ]