Na een testloop op wat meer tempo bij een 21km trail in Noord-Italië met 1100 hoogtemeters, had ik een nieuwe uitdaging. Ik heb vorige maand eindelijk mijn slechte reeks (of vloek) op de "ultra"-races weten te verbreken.
Mijn eerste, 64km Vuurtorentrail, ging mis door schoenproblemen op 50km. Mijn tweede, Lakeland ultra 100, ging ook door schoenproblemen mis op 50km. (ander merk en type schoen, ik loop die ultra's voortaan wel op Bushido II

)
Nu stond ik aan de start van de Bear trail 58km. Mijn vrouw liep de 💯dus ik werd om 03.45 al wakker omdat ze uit bed ging. Ik heb haar aan de start gebracht, iedereen uitgezwaaid, en weer terug naar de B&B gereden voor mijn eigen voorbereiding. Maar de week ervoor gaf mijn Garmin al rode cijfers aan, herstel. Ik voelde me ook best moe. Maar ja, gewoon starten toch?
Het was een lange loop, na 20km merkte ik al dat mijn benen opraakten. Af en toe wandelen hielp, M&M;s hielpen ook. Normaal praat ik altijd met wie ook in de buurt is, deze keer niet. Focus. Moe.
Ik had mezelf toegezegd te mogen stoppen als ik na 15:00 uur bij VP2 zou aankomen. Want dan zou ik niet meer in het licht wandelend de finish kunnen halen. "Helaas", ik was daar voor die tijd dus moest gewoon door.
En eigenlijk heb ik daarna ook nauwelijks meer gewandeld, de finish zat er aan te komen! En na 7.53 uur was ik binnen. Netjes binnen de 8 uur die ik vooraf gegokt had, rekening houdend met mijn vermoeidheid. Gelukmomentje was het glibberen door de pratsj, ik heb echt gelachen als ik weer eens doorgleed of uitgleed. Minpuntjes, de overige ondergrond. Veel steenachtige ondergrond of gewoon verhard. Wel een prachtige omgeving!
Nu is het kijken welke iets langere trail ik nu wil gaan lopen, om het gevoel van lekker lopen zonder teringlang onderweg te zijn stopt.
Ik heb zeker het plan om daar aan de start te staan, zit alleen nog te kijken waar en wanneer ik nog dit jaar een 42k wil gaan lopen. Mocht het een weekje eerder zijn dan kan het zijn dat ik op sjoktempo ga meedoen.
Voor leuke trails mag je mij altijd mentionen! Ik lees dit topic nog maar sporadisch omdat mijn type lopen van meer sjokken en genieten door de natuur is, en vrijwel geen gedrevenheid op tempo.
(al helpt Parkrun daar wel in, een korte afstand van maar 5km. Als ik niet vrijwilliger ben doe ik soms zelf mee)