Tof om jullie ervaring terug te lezen @
Rudedadude , @
m0ridin !
Zaterdag was voor mij ook
de grote dag die eigenlijk al een jaar lang omcirkeld stond in mijn agenda.
Vooraf had ik de gedachte alle tijd te hebben voor een goede voorbereiding. In het voorjaar op de 5 en 10 een PR gelopen. Helaas ben ik na deelname aan de roparun "overtraind" geraakt waardoor ik de maand juli enkel maar wat duurloopjes heb gedaan, maar niet kon starten aan mijn marathon training.
Uiteindelijk ben ik in overleg met mijn fysio begin augustus gestart met een stoom voorbereiding richting de kust. Doel bijgesteld naar "uitlopen zou mooi zijn". Gelukkig was mijn duurvermogen heel goed, en mijn basis tempo (voor mijn doen) , zeer acceptabel.
Ik ben gestart met vooral duur training op tijd/afstand, en ik heb nagenoeg geen enkele "snelheidstraining" gedaan. Vanaf eind augustus heb ik de baantrainingen voorzichtig weer opgepakt, maar bleef de focus in mijn trainingen op afstand. Nagenoeg alle lange duurlopen die ik gedaan heb heb ik zonder tempo blokken in hoofdzakelijk Z1 gelopen. Uiteindelijk heb ik de voorbereiding afgesloten met duurlopen van 25, 30 en 33 die allemaal super easy aanvoelden. Enige "nadeel" is dat ik niet echt tempo werk getraind had.
Zaterdag was dan eindelijk de grote dag, ik was de hele week al enorm gespannen, maar ik wist dat ik er qua duurvermogen gewoon goed op stond en ik er klaar voor was. Voeding , drinken alles had ik getest vooraf. Enige lastige vond ik de drankposten, lopend drinken kan ik gewoon niet, en stoppen vind ik irritant want dan verlies je de aansluiting met je groepje. Daarom besloten om met mijn trailvest te lopen en 1 softflask van 500ml mee te nemen. Dan op 10 en 20 door mijn vrouw een nieuwe softflask laten aangeven. En mocht ik meer nodig hebben, dan kan ik mijn flask altijd vullen bij een drankpost.
Direct vanaf de start viel het mij op dat mijn hartslag bijna 10 slagen hoger lag dan in al mijn voorafgaande trainingen. Ik was bewust heel "behoudend" gestart rond 5:15 , wat normaal hoog Z1 zou moeten zijn, maar nu dus al laag Z3. Ik heb besloten mij niet gek te laten maken en het zou vast wel met de warmte, het ontbijt en de spanning te maken hebben. De pacer van 4:00 had ik in het startvak al gesproken en die ging weg op 5:15 voor de eerste helft, om zo voldoende buffer te hebben voor de tweede helft.
Ondanks dat mijn ronde tijden zelfs onder 5:15 lagen liep de pacer van mij weg, en heb ik besloten lekker mijn eigen race te lopen.
Na de eerste kilometers kwam ik op de kering aan. Iedereen die de kustmarathon route kent, weet dat dit het deel is waar het verschil gemaakt kan worden. Maar het gevaar loert, te hard en je moet het later bekopen. Te zacht, en je houdt misschien onvoldoende ruimte aan het einde over. Ik heb hier vooraf veel over nagedacht maar vooral besloten om niet te gek te doen, mijn eerste marathon wil ik genieten. Op de kering liep ik uiteindelijk toch harder dan vooraf gedacht, ondanks de rondzingende wind die echt wel heftig was , kon ik tempo's blijven draaien rond de 5:10.
Na de kering en de veerse dam volgde het befaamde strand. Hier had ik een paar weken terug nog de "kustloop" halve marathon gelopen om het strand te ervaren. Maar dit maal was de weg vanaf opkomst strand naar het "harde" stuk voor mijn gevoel oneindig lang, dit strand is zo lang, bizar! Eenmaal op het "harde" zand kon ik in een treintje gelukkig wel aardig volgen. Al moet ik zeggen dat het treintje voor mijn gevoel weinig wind tegen hield, het was meer dat het fijn was om het tempo te kunnen volgen.
Bij afkomst van het strand volgde de "manteling", een prachtig omgeving met flink wat hoogte verschil. Hier merkte ik voor het eerst dat mijn lichaam het zwaar begon te krijgen. Niet zozeer mijn benen, of mijn conditie, maar mijn buikspieren begonnen het zwaar te krijgen van het harde werken tegen de wind.
Ik ben vervolgens in mijn hoofd van punt tot punt gaan inbeelden wat er kwam, en daar ben ik mij op gaan richten.
Van de manteling naar Domburg, en na Domburg zou er als het goed is een wat "vlakker" stukje komen. Dat vlakker klopt, maar helaas waren dit ook duinpaadjes met klapzand waar ik totaal niet op kan lopen, en de pijn in de buikspieren werd als maar heviger.
Vervolgens volgde de dijk richting Westkapelle, eindelijk asfalt dacht ik , maar ik werd bijna van die dijk weggeblazen. En die buikspieren stonden in de brand , dit is denk ik voor mij het meest taaie stuk geweest van de hele wedstrijd. Ik hield mij vast aan de gedachte als ik bij het KNRM station kom dan draait het parcours en is de wind uit mijn gezicht. En dat was gelukkig het geval! Vlak kon ik het tempo weer heerlijk op pakken , easy naar 5:20 , maar helaas was ik al zoveel energy verloren in mijn lichaam dat ik na elke klim , en elke trap even op adem moest komen. Voornamelijk doordat ik door de pijn in de buikspieren er voor zorgde dat ik niet lekker door kon ademhalen. Maar ik had gelukkig veel marge. De laatste kilometers heb ik dan ook op die manier afgelegd, vlak tempo, omhoog rustig aan, bovenaan uitpuffen .... en door!
Uiteindelijk in de laatste kilometers kwam het laatste stukje strand, gelukkig lag dit er perfect bij, met de wind in de rug! Enig nadeel waren 7x paalhoofden waar je tussendoor moest. Maar ik wist dat mijn familie mij boven op de dijk bij Zoutelande stond op te wachten, i kwas er bijna! En ik had nog een paar minuten tot de 4:00 grens, dit moest lukken.
Bij strand afkomst stond mijn familie inderdaad boven aan, wat is dat een machtig moment, je familie zien op het moment dat je weet dat je de marathon gaat uitlopen. Vervolgens het laatste stukje dijk, vooraf de gedachte hier nog even te vlammen, in realiteit weinig energie meer over, maar wat heb ik daar nog genoten van al het publiek.
Uitendelijk ben ik gefinisht in 3:58:13
Wat een belevenis! Wat een dag. En direct na de finish , uiteraard wel vermoeide benen, maar niet de pijn, het strompelen zoals ik bij de vele anderen heb gezien