Succes alle (marathon) lopers morgen!
Hierbij van mijn kant nog een terugblik op de marathon van Rotterdam en afgelopen marathon trainingsblok. Zoals in mijn
raceverslag is te lezen, finishte ik de marathon na 2:51:53 voor een PR van net geen 7 minuten ten opzichte van mijn oude toptijd van 6 maanden geleden, gelopen in Eindhoven.
Mijn A-doel was een tijd onder de 2:50:00, of een tempo van <4:00 min/km gemiddeld. Dat is dus niet gelukt en ik zal proberen een aantal factoren te benoemen die daar mogelijk een rol bij hebben gespeeld (stukje zelfreflectie en ter lering en vermaak, maar geen excuses

). Het neemt overigens niet weg dat ik gewoon wel super tevreden ben met dit resultaat.
- Net als in Eindhoven startte ik wat sneller dan eigenlijk de bedoeling was, alhoewel het deze keer een stuk meer gecontroleerd was (in Eindhoven ging de eerste helft bijna 10s/km sneller dan waarvoor ik had getraind met een major blow-up inclusief kramp als gevolg na km 30). Deze keer ging ik hooguit 2-3 s/km sneller dan het doeltempo voor de eerste 20km, maar ik vermoed dat dit toch een stevige factor is geweest later in de race. Ik was vrij obsessief bezig met 1km-tijden onder de 4:00 te lopen, wat 20km lang is gelukt maar waarmee ik stiekem toch sneller liep dan eigenlijk de bedoeling. Les voor de volgende keer: ik ga m’n Garmin op handmatige rondes zetten die ik iedere 5km afdruk, zodat ik niet constant bezig ben met individuele km-tijden.
- M’n hartslag schoot direct vanaf km 1 de lucht in naar (ruim) boven de 170, terwijl ik tijdens trainingen op marathontempo gemakkelijk lange tijd in de 160’s kon blijven lopen. Natuurlijk speelt de adrenaline van race-day een rol, maar ook bij de 2 marathons hiervoor schoot m’n HS niet zó snel omhoog. Ik had ook het idee dat het tempo vanaf het begin al nét wat zwaarder aanvoelde dan tijdens de trainingen, terwijl de omstandigheden beter waren dan tijdens de meeste trainingen (goed uitgerust, lopen in een groep vs alleen, perfecte temperatuur, geen extra gewicht in de vorm van een hardloop-vest met drinken aan boord). Voorzichtige conclusie is dat die o zo belangrijke vorm van de dag gewoon niet top was, hooguit gemiddeld.
- Normaal gesproken loopt m’n HS gestaag van de 160’s naar de 170’s om te pieken in de 180’s in het tweede deel van een race. M’n hoogste 1km gemiddelde HS in Eindhoven was 184 en in Rotterdam vorig jaar zelfs 187 bpm. Dit jaar was het slechts 179, en lukte het dus niet een HS in de 180 vast te houden. Dit kan een teken zijn dat er toch nog vermoeidheid van het trainingsblok in het lichaam aanwezig was.
- Tijdens de race heb ik 5 van de 6 gelletjes genomen die ik mee had. Het plan was om iedere 6km een gel te nemen, dus op km 6, 12, 18, 24, 30 en 36. Die laatste op km 36 heb ik niet meer genomen, ik had er geen behoefte meer aan en ik had de sub 2:50 eigenlijk al opgegeven. Mogelijk heeft dit er wel aan bijgedragen dat ik in de laatste kilometers niet meer beschikte over de benodigde energie en dus noodgedwongen nog meer moest vertragen.
- De laatste 8km liepen de km-tijden snel op en lukte het me mentaal niet meer om maximaal te pushen. Ik was er klaar mee, maar had ook het gevoel dat ik nog wel over had toen ik over de finish kwam. Had ik sub 2:50 kunnen lopen met meer ‘wedstrijd-hardheid’, als ik alles op alles had gezet in de laatste kilometers? Ik denk dat het alsnog lastig was geweest, maar ik had mogelijk wel in de buurt kunnen komen.
- Ik heb dit keer geen kramp gekregen, terwijl ik halverwege wel een tijdje het gevoel had dat ik vrij dicht tegen kramp in m’n linker kuit aan zat. Later trok dit gevoel weer weg. Ik had vooraf een Magnesium electrolyte shot genomen met 250mg magnesium, wat misschien net een beetje geholpen heeft.
Dan een terugblik op het trainingsblok, dingen die ik heb geleerd en zaken die ik de volgende keer anders ga aanpakken.
Ik begon goed uitgerust aan het trainingsblok, ik was net een paar dagen ziek geweest en had dus een kleine week bijna volledige rust gehouden. In 6 weken tijd wilde ik het volume opbouwen van 65km/week naar 100km/week. Die 100km/week zou ik maximaal 3 weken vasthouden, om daarna geleidelijk wat te zakken naar 80-90km voor een aantal weken met tenslotte een taper van 2 weken voor de Marathon. De trainingen bestonden uit 5-6 loopjes per week met 1 herstelloop, 1-2 easy runs, 1 threshold sessie, 1 tempoloop en de lange loop.
De eerste ‘fout’ die ik maakte was dat ik het volume en de intensiteit tegelijkertijd liet oplopen. Met het oplopen van het volume werden namelijk ook m’n tempo- en threshold blokken steeds langer. Daarbij week ik ook (te) veel af van de 20% easy 80% hard regel, ik zat een groot deel van het trainingsblok eerder op 30/70. Hier was me ik me op het begin niet van bewust, pas later voegde ik de berekening toe met het aantal harde kilometers t.o.v. het aantal rustige kilometers (zie onderstaande tabel).
De eerste helft van het trainingsblok ging desondanks voor m’n gevoel voorspoedig, ik liep lekker en haalde alle tempo’s die ik wilde halen. Maar de vermoeidheid sloop er toch langzaam in en zodoende liep ik mijn ‘tune-up race’ 5 weken voor Rotterdam, de CPC halve marathon, op behoorlijk vermoeide benen. Dit is denk ik een cruciaal moment geweest in het trainingsblok. Ik heb die race maximaal gepusht voor een PR (wat wel is gelukt). Het duurde daarna heel lang voordat ik volledig was hersteld. Ik had dagenlang enorm veel spierpijn, bijna alsof ik al een marathon had gelopen, iets waar ik na eerdere HM’s lang niet zo veel last van had. Ik heb daarna de intensiteit van de trainingen noodgedwongen flink teruggeschroefd, maar ik vraag me af of de fysieke vermoeidheid wel helemaal verdwenen was voor de marathon.
Voor de volgende keer ga ik een aantal zaken anders aanpakken:
- De 20/80 regel meer respecteren. Dus niet én een tempoloop in de werkweek én een lange loop met tempoblokken, maar of/of. Dus de ene week een (korte) tempoloop en een lange, rustige duurloop, en de andere week een extra easy of moderate run en een lange loop met tempoblokken.
- 1 of 2 ‘down’ weken toevoegen aan het trainingsblok, in ieder geval eentje in de week van de tune-up race, zodat de opgebouwde vermoeidheid hopelijk kan worden gereset.
- Ik ga weer lopen op duur i.p.v. op afstand. Ik denk dat dit het makkelijker maakt om de totale intensiteit te meten.
Al met al heb ik een hoop geleerd van dit trainingsblok en ben gewoon tevreden met het proces. Ik ben niet geblesseerd geraakt én heb een heel mooi PR op de marathon gelopen.
Komende periode in ieder geval wat rustiger aandoen zonder specifiek trainingsdoel. Ik ga wel wat lokale wedstrijdjes lopen en wie weet zit er ergens nog wel een 5- of 10km PR in het vat. En dan plannen maken voor het najaar. Ik weet nog niet zeker of ik in het najaar weer een marathon ga lopen waar ik voor een tijd ga, misschien ga ik een ‘rustige’ marathon lopen en proberen maximaal te genieten. Maar misschien kriebelt het over een paar maandjes ook wel weer om voor een doel te gaan trainen.
Hieronder een overzicht van de trainingen en een grafiek met de weekvolumes.