Ik had graag hier een euforisch verhaal over mijn marathon in Milaan geschreven, maar het liep allemaal niet zo voorspoedig (maar wel in lijn met mijn vorige marathons

). Het beloofde een prachtige dag te worden. En dan bedoel ik vooral het weer. De bewolking in de vroege ochtend zou snel verdwijnen waarna de zon de rest van de dag aan een strak blauwe lucht zou staan. De aanvangstemperatuur was prima (graadje of 10 om 9:00 uur), maar zou snel oplopen. En de gevoelstemperatuur, in ieder geval die van mij, al helemaal .
Affijn, ik had de nacht ervoor niet al te best geslapen

. De hele nacht stond er een Italiaanse (schone?) onder mijn raam te tieren (geen canzone d'amore

voor zover ik begreep). Dat is mssn een beetje het nadeel van een hotel midden in de stad op zaterdagavond. Desalniettemin voelde ik me prima.
Zoals gezegd, de start was om 9 uur en je werd verzocht om tussen 7:00 en 7:45 aanwezig te zijn in verband met veiligheidsmaatregelen. Die bleken achteraf niet veel voor te stellen. Iedere deelnemer moest door een detectiepoortje lopen die bij iedereen consequent een rood lampje gaf. Vervolgens werd je dan nog met een handscanner gecontroleerd, maar toen die bij mijn rechterjaszak ook afging, vroeg de beveiligingsmedewerker of ik er een telefoon in had zitten. No, zei ik en ik kon doorlopen

.
Er was een groot terrein waar van alles te beleven was. Er was een kleedruimte, bagage drop off (plastic tas kreeg je van de organisatie) en redelijk wat dixies maar die zijn er eigenlijk nooit genoeg. Dus lange rijen maar dat stroomde redelijk goed door
Mijn coach had het volgende (ambitieuze) raceplan in gedachten: de eerste 10k a 4:25, volgende 22k a 4:20 - 4:22 en dan de laatste 10k bij voorkeur nog wat versnellen.
De start was enigszins chaotisch. Ik had startvak 3 (van de 10) met een qualifying time tussen de 3:09 en 3:18 op basis van een eerder gelopen halve marathon. Op de een of andere manier werden de latere startvakken al voor het startschot vrijgegeven waardoor ik, inmiddels zelf ook opgeschoven naar startvak 2, ineens de 3h40 en 3h30 pacers naast me had. Een en ander had tot gevolg dat er om me heen een hoop langzamere lopers verzamelden waardoor het de eerste kilometers moeilijk was mijn eigen tempo te lopen. Ik had van te voren al bedacht dat ik me hier niet druk over zou maken en dat het hooguit een minuutje aan tijd zou kosten. Na zo'n drie kilometer kon ik naar mijn doeltempo en met wat ups en downs vanwege wat klimmetjes, kwam ik halverwege door in 1 uur 33 en een beetje. Maar toen kwam de klad er al in. Mijn tempo zakte de volgende kilometers wat terug naar 4:25 en vanaf km 25 moest het tempo serieus naar beneden naar ca 4:45. Of het de warmte was, weet ik niet, maar mijn benen wilden niet meer. Na 31 kilometer was het helemaal over en uit en heb ik iedere kilometer een stukje gewandeld

.
Uiteindelijk gefinisht in 3:24:01 wat wel een PR is, maar uiteraard ver van het doel voor vandaag. En ja, @
Hartloper , die 2:50 is dus nog steeds heel ver, weliswaar iets minder ver

, uit zicht.
Voor mensen die ook een keer Milaan willen lopen: het is een goed georganiseerde marathon met waterflesjes bij de verversingsposten (vind ik een groot pluspunt) maar niet heel veel publiek langs het parcours.
Mijn voorjaarsmarathon zit erop. Iedereen die nog moet lopen de komende weken in Rotterdam, Enschede, Londen of ergens anders: heel veel succes! Laat je niet gek maken