Zo, eindelijk even de tijd om weer eens wat van me te laten horen.
Plan was deze vakantie weer naar Oostenrijk af te reizen, dat was vorig jaar goed bevallen.
Vooraf wat heuvels in de buurt opgezocht om wat hill repeats te doen. Bergje op, streepje in het zand zetten, weer naar beneden denderen, repeat.
Geen idee of die paar muggenbultjes oprennen invloed heeft gehad, maar in Oostenrijk kon ik redelijk makkelijk de berg op komen.
Voor vertrek geïnvesteerd in nieuwe schoenen. Mijn oude vertrouwde Inov-8's waren flink versleten en ik wilde sowieso over op schoenen met wat meer demping om m'n ouwe knieën wat rust te gunnen. Nu was ik toevallig in de Decathlon en heb de stoute schoenen (pun intended) en een paar Evadict MT Cushion trailers aangetrokken. Nu is er op de gladde betonvloer van de Decathlon niet echt te bepalen hoe ze zouden voelen op de bergpaden, maar voor 't geld plus een kadobon heb ik de gok gewaagd en ze gekocht.

Daarnaast ook een upgrade voor m'n
heuptasje aangeschaft.

Met deze
trailriem kan ik net wat meer meenemen op runs waarvoor ik m'n trailvest te veel vind.
Telefoon, twee softflasks, wat gels, sleutels, je kan het er allemaal in kwijt. En dus eventueel ook nog stokken, maar ik ben nog niet zo ver dat ik daar iets aan heb. Dankzij de elastieken aan de heupen kan je de band wat strakker afstellen als dat nodig is, iets wat ik bij de flipbelts die ik heb geprobeerd miste.
Maar goed, met al dat mooie nieuwe spul dus naar Oostenrijk afgereisd. Ried im Oberinntall was de bestemming, een klein dorpje vlak bij de bekendere ski-oorden Serfaus-Fiss-Ladis.
Begonnen met een
run in het dal, om eens te zien waar de trails naar boven te vinden zijn. Net als vorig jaar in Mayrhofen ook hier weer een perfect aangelegd fietspad langs de rivier, zodat je mooi vlak en veilig kan sporten.
Tweede run was meteen een ambitieuze.
Vanaf het dal klimmen naar Serfaus. Heerlijke trail met haarspeldbochten en mooie uitzichten op het dorp. Uiteindelijk ging de trail over in een asfaltweg en was het voor mij ook tijd om weer om te draaien. Behalve wat tricky stukjes prima dravend weer beneden gekomen.
Het weer was zonnig en warm. Vanwege andere plannen was de derde run een
vlakke loop op het warmst van de dag. Bij 30+ graden een rondje naar het volgende dorp. Ik kan aardig uit de voeten met de warmte, maar de volgende keer niet vergeten m'n schouders in te smeren als ik een singlet aantrek
Behalve hardlopen maakte ik samen met de familie lange bergtochten. De dag na zo'n lange tocht toch nog even de deur uit geweest voor
een rustig rondje met in de staart nog een leuke klim.
Een paar dagen later was het tijd voor
de uitdaging van de vakantie. Rennend naar het bergstation van de lift achter de camping, en ook weer terug. Dat was pittig en sommige delen heb ik dan ook moeten wandelen. Aangekomen bij het station koos ik de kortste route naar beneden, deze liep zo ongeveer de hele tijd direct onder de lift. En dan kom je dus op een pad met bijzonder sketchy haarspelden, ravijnen en prikplanten. Al met al was het erg zwaar maar toch tevreden over het resultaat.
En toen was de vakantie alweer bijna voorbij. Ik kreeg al wat last van mijn mijn linkerknie
1 van al het dalen, maar wilde toch nog een laatste run doen. Dit keer de andere kant de vallei in.
Een erg afwisselende loop, waarbij de heenweg een trail was met paadjes die tegen de berg geplakt leken en de terugweg 100% asfalt was (en vlakker). Ook nu was het weer 30+, maar met twee softflasks water die ik bij de dorpspompen kon hervullen met koud water was het prima te doen.
Bij terugkomst in Nederland besloten in elk geval een week even niet te rennen om mijn knie wat rust te geven. Dat ging goed tot ik ging beachvolleyballen met m'n team. Tijdens het spelen viel het nog mee, maar achteraf deed het f*cking veel pijn. Dus nu gedwongen rust tot de pijn helemaal weg is (ik hoop op twee weken). Tot die tijd wandelen en fietsen. Het is niet anders.
1. Een tijd geleden is vastgesteld dat het kraakbeen in mijn knie versleten is. Leeftijd en zo....
Running is nothing more than a series of arguments between the part of your brain that wants to stop and the part that wants to keep going.