Aan alle motorrijders: blijf aan het verkeerslicht zélf opletten. Ook als je groen krijgt, want niet iedereen houdt zich netjes aan de kleuren.
Zondag een ronde gereden, waarbij we 's morgens bijna van de sokken werden gereden door een dame in een Mini die haar versgebakken broodjes niet wilde laten afkoelen. Het is dat we haar zagen aankomen, maar dat scheelde al niet veel. Dat ging goed, dus dat schud je makkelijk van je af.
Maandagochtend op weg naar het werk ging het echter wél fout. Ik zat in de auto, en stond vooraan bij het verkeerslicht. Aan de overkant stopt een politiemotor want die had net als ik rood. Ook hij staat als eerste aan de stopstreep. De kruisende banen zijn een provinciale weg waar 80 mag worden gereden.
De agent krijgt groen, en trekt op, niet eens heel sportief. Op de provinciale weg rijdt er echter een auto door rood en klapt vol op de zijkant van de motor. Naar mijn inschatting heeft de auto niet eens geremd...
De motor wordt de kruising over gelanceerd, de agent wordt van de motor af gekatapulteerd en landt ruim 3 rijbanen (10m) verderop.
Goed, alle reacties van iedereen terzijde; iedereen reageert anders op een dergelijke situatie. Geen verwijten van mijn kant. Alleen de mensen die alsnog gaan proberen te passeren, daar kan ik met mijn verstand niet bij. Doe iets nuttigs, of houd je gemak en maak plaats tot de hulpdiensten er zijn en de controle overnemen!
Nadat alles en iedereen tot stilstand is gekomen, heb ik mijn auto midden op de kruising gezet ter afscherming en heb de hulpdiensten gebeld. De eerste triage leek er op dat het relatief goed ging met de agent. Hij was aanspreekbaar, geen open wonden zichtbaar. Een andere omstander verzamelde intussen de spullen (wapens) van de agent. Ondanks de professionaliteit van de man, wil hij alsnog opstaan. Het kost wat overredingskracht, maar hij blijft uiteindelijk liggen. Klaagt over pijn in zijn voet en rug.
Ik word doorverbonden met de ambulance die al een melding hadden gekregen (waarschijnlijk het SOS systeem van de motor?), om de triage te doen terwijl ze onderweg zijn.
De ambulance wordt gehinderd door vaststaand verkeer. Deze komt tegen het verkeer in aanrijden; wij houden het verkeer tegen om een tweede ongeluk te vermijden. Dat ging gelukkig allemaal goed.
Ik draag de agent over aan de zorgen van de ambulanciers. Info-overdracht hadden we telefonisch al gedaan, dus dat ging vlot.
Vervolgens komt de politie met 2 wagens aan rijden, en ik haal mijn auto van het kruispunt af zodat zij dat kunnen overnemen. Een toevallig passerende verkeersregelaar neemt het kruispunt voor zijn rekening, terwijl de politie met getuigenverklaringen begint. Na een eerste verklaring, mag ik gaan. Ik geef de aangereden agent die inmiddels op de brancard ligt nog een hand en wens hem beterschap.
's middags volgt nog een officiële opname van mijn verklaring via de telefoon. Ik doe mijn relaas, en krijg nog een aantal detailvragen. De agent aan de telefoon bedankt me voor de hulp, ook in de ochtend, en benadrukt dat dat ook namens de aangereden agent is, die het goed maakt.
Op dat moment valt er eindelijk een last van me af.

Ik kan je zeggen dat ik de agent in gedachten nog een aantal keren heb zien vliegen.
De aangereden agent heeft het stomme geluk gehad dat hij op een boxermotor zat, en dat de auto de voorste helft van de motor raakte. Dus het voorwiel, frame, valbeugels en blok. Dat heeft zijn been beschermd. Anders had het héél anders af kunnen lopen...
Overigens, bovenstaande is geschreven zoals ik het beleefd heb. Gelukkig was ik niet de enige die te hulp schoot, al kan het zo uit mijn verhaal over zijn gekomen.