Daarom doe ik dat dus echt nooit. In Frankrijk willen automobilisten wel eens binnen hun rijbaan aan de rechterkant gaan rijden zodat jij er langs kunt. Maar tenzij ze een handgebaar maken, neem ik nooit aan dat ze het voor mij doen. Misschien zitten ze te kloten met hun foon of slingeren gewoon wat. Dus ik blijf er als een sufferd achter rijden. 'Maar ik leef nog' zeg ik dan. Ik zei het afgelopen vakantie nog tegen mijn vriendin. Ik vroeg aan haar hoe ze achterop zat, of ik niet te hard of te langzaam ging naar haar idee. Ze zei dat het allemaal prima was en dat ze vertrouwen had in mijn rijkunsten. Toen merkte ik op dat ik, zeker met passagier, voorzichtig ben. Zo kunnen we na afloop over de rit praten ipv een gesprek met de chirurg of ze mijn been nog kunnen behouden...DrivinUCrazy schreef op donderdag 30 juli 2020 @ 12:32:
[...]
- Op een smalle weg een hoogbejaarde bestuurder inhalen die plaats lijkt te maken. Fout 1: geen duidelijke communicatie tussen de 2 bestuurders. Rimpelsauriër slingerde gewoon wat en had geen idee dat ik er al kilometers achter zat. Ik dacht dat hij mij gezien had en uiterst rechts hield. Fout 2: na een tijdje ongeduldig worden. Ik moest via het gras mijn inhaalactie af maken. Het ging goed, maar ik reken me het wel aan dat het net zo eenvoudig heel fout had kunnen gaan.

En btw petje af voor de zelfreflectie. De meesten komen niet verder dan een smoesje. Maar meestal is er wel iets in je rijgedrag of stijl dat je anders kunt doen dat de situatie had voorkomen of minder gevaarlijk gemaakt. En zolang je in ieder geval tegen jezelf eerlijk bent over wat je 'fout' deed, is het een leer-ervaring en was het tenminste ergens goed voor.
A good way to test the effectiveness and strength of a strategy is to look at whether it contains a strong and authentic tagline.