Aikon schreef op woensdag 18 september 2019 @ 12:58:
De discussie over hoeveel iemand moet, of mag bijna, uitgeven in relatie met hoeveel plezier dat zou opleveren vind ik altijd een beetje een dooddoener. Dat bepaald iedereen toch lekker zelf? Je kiest een bepaald budget en dan werk je toe naar FO met dat budget toch.
Hoezo zou dat een dooddoener zijn? Essentieel deel van FO zijn is bepalen wat je nodig hebt. Je maandelijkse uitgaven daarin meenemen is essentieel. Dan kun je wel zeggen, ik wil 2000 euro per maand netto uit geven post-FO, dus ik heb 6 ton vermogen nodig en dan ben ik FO, maar wat als blijkt dat je met 1800 net zo goed uit kan (zonder inleveren op geluk/plezier), dan heb je nog maar 5.4 ton nodig. Afhankelijk van je savings rate en inkomen kan die 200 euro per maand meer of minder uitgeven post-FO jaren aan werk schelen.
Iemand deed onverschillig over Starbucks, laten we die eens doorrekenen.
Piet koopt iedere vrijdag Starbucks koffie omdat het weekend is en hij wel een traktatie verdient.
Die koffie kost 5 euro, oftewel, een 20 euro per maand. Om een uitgaven van 20 euro per maand te kunnen doen post-FO heb je 20 euro * 12 maanden * 25 (bij een SWR van 4%) = 6000 euro nodig.
Stel dat Piet aan het eind van zijn opbouwfase een goede 3000 euro netto per maand kan sparen, dan moet Piet dus 2 maanden extra werken om iedere vrijdag post-FO een Starbucks te kunnen halen.
Maar, er is meer, wat nou als Piet nu al stopt met naar de Starbucks gaan. Over dertig jaar wil hij FO zijn. Die 20 euro per maand gaat hij beleggen en dus dertig jaar laat renderen tegen 7%. Dan heeft Piet na 30 jaar 24 duizend euro bespaard door niet naar de Starbucks te gaan.
24 duizend euro is post-FO bijna duizend euro per jaar vrij opneembaar.
Piet kan er ook voor kiezen om nog eerder te stoppen met werken want hij heeft zo'n 24k extra vermogen opgebouwd. We hadden zojuist aangegeven dat Piet 3k per maand netto kan sparen, oftwel 8 maanden eerder stoppen met werken dankzij besparingen door pre-FO geen Starbucks meer te drinken.
Oftewel, bij elkaar opgeteld, moet Piet 10 maanden extra in zijn leven werken om Starbucks te kunnen halen iedere vrijdag. Dan kun je zeggen, ik wil niet minimaliseren, ik kan het betalen/vind het leuk, maar uiteindelijk betaal je 10 maanden van je leven door te moeten werken.
Is dat die koffie waard?