@Verwijderd in dat geval is het nu juist interessant meer in de software en elektro kant te verdiepen. Maar je moet ook in ambachtelijk werk interessante plek hebben: kwikfit repetitief winterbanden en remblokken wisselen is iets anders dan bij een versnelling en motorblok restaurateur werken.
@
Torgo Tsja, dat is natuurlijk ook aan interpretatie onderhevig. Ik kom zelf namelijk uit de aerospace hoek...En nog omscholen tot "mensenmonteur" zie ik ook niet meer zitten. In de zorg word je trouwens als professional ook wel soms flink gehinderd door management(lagen) en gezogen in allerlei overleggen terwijl je zorg wil leveren.
Misschien iets concretere update waar ik nu sta:
Ik heb recent de tering naar de nering gezet en werk momenteel niet meer. Het vuur was al even verdwenen in mijn job. Idee was even vrij nemen, en dan iets nieuws zoeken. En dan gewoon een job in de lijn der verwachting met betrekking tot opleiding/carrière.
Maar hoe meer ik thuis zit en met vriendin en kennissen praat over wat er bij hun werkgevers speelt, heb ik steeds minder zin om weer in de comedy mee te draaien alleen maar omdat de opbrengst er hoger is en dus hogere SR kan halen. Mijn intentie is om kennissen te polsen waar ik eventueel wil werken of carrière switch naar toe wil maken, maar het lijkt overal beetje hetzelfde. In ieder geval wordt het allemaal zo slecht verkocht dat ik nog niet ergens voor warm loop.
M.b.t. wat ik comedy noem: zoals @
R.van.M terecht opmerkt zou je moeten meeten voor afstemmingen en beslissingen maken. Maar mijn ervaring is dat het vooral een manier is om maar geen verantwoordelijkheid/beslissingen te hoeven nemen, een perfecte alternatieve tijdvuller om maar geen output te hoeven leveren, en de status quo te handhaven onder het cover van "maar we zijn wel bezig met verandering hoor". (Omgekeerde komt ook voor trouwens: continue implementatie stijl of target of organisatiestructuur veranderen zodat je maar blijft veranderen zonder dat je gewenst resultaat bereikt, maar je lijkt wel druk bezig.)
Doordat ik altijd in in meer uitvoerende of productie takken heb gewerkt, waar een veel hardere doorpak mentaliteit heerst (tijd is geld), heb ik ook wel beetje bias tegen achter buro vastgeroeste peers met 9-5 mentaliteit. Sommige mensen lijken te vergeten dat ondanks dat zij wellicht geen direct zicht hebben op het eindresultaat dat de organisatie als geheel wel degelijk zijn product moet opleveren met voldoende kwaliteit, binnen de tijd en budget. Oorzaak is vaak slecht management niet de werkers zelf perse, management moet dat engagement levendig houden.
Momenteel zit ik afhankelijk van gewenst jaarbudget en SWR ergens tussen de 50-60% van FO target. En omdat de beurs natuurlijk nog steeds too the moon gaat, voel ik me ook nu al een beetje FO. Maar ook als het minder zou gaan zou ik het natuurlijk lang kunnen uithouden. Ik ervaar in ieder geval geen druk momenteel door het niet hebben van vaste inkomsten.
Ik speel nu dus met idee om wellicht na vrije periode niet weer op dezelfde voet te starten, maar iets hands-on te doen, misschien ook maar parttime. Soort barrista-fire, maar dan zonder espresso's zetten.
Enerzijds denk ik: wat kan ik verliezen? Bevalt het dan bevalt het, en anders ben ik wijze les wijzer.
Anderzijds geeft het wel risico dat het als soort van raar gat wordt gezien mocht het toch niet werken en ik ga weer solliciteren. Ik denk dat het moeilijk uit te leggen is. Ik vind het en niet prettig om te zeggen, maar het wordt vast ook slecht begrepen als je zegt: "Ja, kijk ik wil FO worden en heb geld zat, dus wilde eens iets lager betaald proberen om anders te werken, niet uit noodzaak maar voor de lol."
Los daarvan moet ik eerlijk bekennen dat ik het lastig vind om een inkomen waar ik voorheen 60-67% aan SR haalde los te laten.