Kan, maar of dat iets voor een publiek - niet journalistiek - forum is? Naar ik begrijp ligt het reeds bij FTM en NRC.
dawg schreef op woensdag 18 december 2019 @ 17:13:
[...]
in welke zin moet ik "greep hebben op" lezen? hoever gaat dat dan? en waarom is het dan niet een kwestie van ontslaan van de rotte appels? zijn er wellicht mensen chantabel, of iets in die richting?
en, kan het tij wellicht nu gekeerd worden zodra (als) er mensen binnen (de top van) de belastingdienst vervolgd worden n.a.v. het toeslagenschandaal? en/of kan het eloctoraat hier nog enige invloed op uitoefenen?
Goede vraag. En meteen een goed begin. Het ontslaan van de personen op posities. Laat staan het ontbinden van overeenkomsten. Het is een nachtmerrie.
Er is een institutioneel effect, organisatorisch effect, en dat wordt allebei te vaak en te snel als excuusgedrag ingezet. Maar het schept wel enorme inertie.
Dan is er de kwestie van de overeenkomsten. Frappante constructies. Die het vrijwel onmogelijk maken om tot gedwongen vertrek over te gaan.
Het is ook niet zo dat het met een individu klaar is. Dit is netwerkproblematiek. Verwijder je er één, als je daar al in slaagt, dan moet je iets doen waarbij het woord zuivering pijnlijk dicht in de buurt komt van de realiteit. En die netwerkproblematiek is zo slim geweest dat als je de kern zou verwijderen, vernietig je de loopbanen van gigantisch veel anderen. Sneeuwbal, besmetting, overdracht.
Daarom ook mijn verwijzing naar parlementaire enquête, van daaruit zijn wegen mogelijk om te voorkomen dat je meer dan een generatie van daadwerkelijk aanwezige kennis, kunde en benodigde ervaring ook weg komt te snijden.
Maar dan kom je inderdaad bij het volgende. Chantabiliteit. Op meer dan een manier.
Kijk, als jij als politieke organisatie zo dom bent dat je instelling tot gereedschap van electorale instrumentatie probeert te maken, dan riskeer je in een positie te komen waarbij je de controle daarover verliest. Je schept een afhankelijkheidsrelatie, waarbij jij niet degene bent met beheersing. Op korte termijn en afstand ja, maar als puntje bij paaltje kan de ander net als een aannemer in de bouw bij een reeds gestart project van alles opstapelen en erbij toveren.
Eerlijk is eerlijk, dat punt is al onder Balkenende I bereikt geworden. Dat politiek er mee doorgegaan is, ridicuul. Maar nu loopt men tegen consequenties aan die onvermijdelijk zijn. Als je dan bankiert op geen visie hebben, dan kun je daar ook niet mee omgaan.
Een complicatie is dat er nogal wat data en toegang is bij de dienst. Even heel bot gezegd, je bankiert op een instelling waar een netwerk zichzelf telkens verbreed en omhoog duwt en daar hebben ze meer inzage in jou dan jij in hen. Tja. Lubbers is daar al tegen aangelopen. Maar de les is nooit geleerd.
Dit is een electoraal probleem in die zin van algemeen vertrouwen in concepten van overheid, instellingen en politiek gedrag. Dat is een meta probleem. Politiek, waar mensen naar kijken, volgt op hier & nu. Politiek is dus niet het antwoord. Dat geeft niks, we hebben mechanismen hiervoor. We moeten ze wel inzetten.
En dat durft politiek niet meer. Want, chantabiliteit. Maar zelfs nog meer, de burger. Die is consumptief in politiek gedrag geworden, overal staat bruin te grijzen, geen gezonde situatie.
En dan ontbreekt het lef om verder te denken dan status quo, dan ontbreekt de visie om een termijninvestering te maken van het schoon schip maken.
Maar dat is niet omdat men niet wil. Men ziet dit gewoon niet. Onderschat niet hoe uitzonderlijk perspectief hier in dit topic is. Politici zijn ook maar mensen, ze volgen, ze gaan af op de prikkels en informatiestroom die ze het meest krijgen. Visie is een vies woord. Termijneffect net zo. Dit is een confrontatie met de grote frames van de jaren '80. En net als in de VS en in het VK loopt men ook hier er tegenaan. Men heeft geen antwoord want men is niet langer in staat om buiten de frames te denken.
En dus blijft het een partijpolitiek probleem. Net als in de periode waarin de voedingsbodem voor Brexit in het VK geclassificeerd werd voor toepassing, met het touwtrekken van benoemingen en theaterstukken van schoonmaak zonder dat de echte kopjes kleiner werden.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.