Koolmees heeft de opdracht verstrekt vanuit doelstelling van traineren. Zijn probleem is echter dat het merendeel van de SER, nota bene de huidige SER (het is al heel lang niet meer wat het geweest is, zie de leegloop uit protest een decennia lang) van een, eh, andere hoek zowel de rapportages als de datasets van de planbureau's (minus CPB, gepolitiseerd) in handen kreeg.
Voordat je het opmerkt, nee, het is al sinds Balkende I niet langer het geval dat die informatiestroom niet via Kabinet loopt. Op gegeven moment moest iemand dus wel, nu ja, externe consultatie creatief gebruiken om die fuik te omzeilen.
Koolmees is ondertussen wakker gemaakt, door een zekere Hans via wegen van externe consultatie. De aanvraag is reeds als onwenselijk gesteld geworden. Toch wordt de opdracht nog steeds uitgevoerd. Het gaat dus een strijd worden om beheersing van presentatie en beïnvloeding van selecties voor opnemen in rapportage.
Waar het eigenlijk op neerkomt is dat dit een parlementaire enquête zou moeten zijn. Het grote probleem is dat het onderzoek op vrij brute wijze raakt aan te veel grondvesten én politiek fundament van elke partij die de afgelopen veertig jaar opbouw en organisatie op basis daarvan heeft gekend - én elke partij die verbonden is aan belangen die (even heel simplistisch gesteld) bankieren op gebruik van schaarste & sanctie als fundament van continuïteit van selectief eigen belang.
Kort gezegd, of je nu naar een CDA kijkt, een PvdA of een FvD, men deelt allemaal inherent risico in een niet-gepolitiseerde uitvoering van de verkenningsaanvraag.
Zoals ik al zei, het is een flinke strijd, het wordt steeds meer een enorme strijd. Maar ook los van aspecten van politiek en extern selectief belang. Het is de eerste keer dat de vraag op tafel ligt "is wat we doen schipperen op basis van wat we ooit kregen en nu geloven of niet, en werkt dat opbouwend of ondermijnend, en voor wie en wie niet" - met als bonusvraag "kan het zo zijn dat waar het niet werkt ook beschadigend kan zijn voor daar waar het wel werkt".
Je zou kunnen stellen dat Putters er in geslaagd is om op beperkte wijze en voor het eerst in 40 jaar een dossier op tafel te krijgen waar verder gekeken wordt dan het politiek ondernemen, het masseren en de enige andere aanwezige termijnfocus tegenwoordig, die van staatsobligaties ...
Maar goed, het hier over hebben is dansen op menig koord.Brent schreef op vrijdag 12 juli 2019 @ 12:04:
[...]
Ik heb deze week
The Century of the Self gekeken, een docu die over de ontwikkeling van democratie in de 20e eeuw gaat. Het fundementele issue wat je hier aanstipt is, volgens Curtis, de afronding van de overname van marketingdenken in politiek. Industrielen hebben middels het uitvinden van Public Relations een manier gevonden om mensen niet-essentiele dingen te laten aanschaffen, en daarmee hun bron van inkomsten voor goed veilig te stellen. Dit heeft over de eeuw heen mensen in denken omgeschoold van burgers die aan hun (positie in de) samenleving denken, tot consumenten die 'producten' aanschaffen op basis van hun begeertes, of deze nou materieel op politiek zijn. Met de Derde Weg is heeft marketingdenken de gehele politiek overgenomen (het begon in conservatieve hoek), waardoor er niemand meer is, ook geen politici, die verder komt dan het electoraat als een markt te zien van Skinneriaanse stimulus-respons zwarte dozen, waarin de irrationele wensen en gevoelens leidend zijn, in in toenemende mate beter bespeeld door pundits en publicisten.
Mijn vraag is in hoeverre dit een doos van Pandora is: kunnen we nog wel terug naar het soort rationele denken in deze tijd? Ik merk het zelf ook dagelijks: als een politiek-gerelateerd probleem opkomt, is de eerste en vaak laatste reactie te heupschieten, en wordt ik raar aangekeken als ik voorstel het probleem eens rationeel te analyseren.
Naarmate de programmerende mens steeds meer programmeerbaar wordt, dus naarmate er geen kentering komt in zelfstandige gedragskeuzes, nee. Enkel via conflagratie.
De oplossing voor dit probleem: kunnen we terug naar rationaliteit? Of moet deze PR-politiek verder ontwikkeld? Deze docu maakte mij in elk geval kristalhelder hoe jong en totaal onaf dit democratische experiment van ons eigenlijk is. Ik hoor in elk geval weinig mensen zo nadenken over onze samenleving, en hoe we het probleem dat je aankaart moet oplossen.
We zijn nooit rationeel geweest. Ook dat is een kunstmatig beeld, een frame, én een toepassing. Tegenwoordig gericht op kanaliseren van verzuchting om zo energie te onthouden aan potentieel voor correctie.
In vroegere tijden waren we nog steeds mensen. Het verschil zat hem in de frames. Niets meer, niets minder. Een van de grote problemen bij die uitdaging zit hem in de ongelijke strijd in die arena. Commerciële wetenschap loopt in deze toepassingen ver voor op publieke wetenschap en publiek bewustzijn.
Denk even terug aan de toepassing van de gekende hefboomfunctie in het VK. Zie het resultaat, zie de effecten. Bedenk dan dat Nederland ook te maken heeft met een dergelijk georganiseerde hefboomfunctie.
ANdrode schreef op vrijdag 12 juli 2019 @ 12:05:
[...]
Ik besef mij pas vandaag hoe groot de invloed van TNS NIPO/Kantar op publieke debat is. Concentratie van deze bedrijven kan erg toxische gevolgen hebben.
Methodologisch puur onderzoek kan door sturende vraagstelling (scope) zeker toxisch resultaat hebben bij sturen publiek discours door resultaat.
Dat is in een voorloper van dit topic al héél lang geleden over de tafel gegaan, toen kwesties als belang van feeds over tafel ging. Ik kan me heel goed herinneren hoe dat weggelachen werd. Ik heb toen al gewezen op aanwezige selectieve belangen, de kwestie commerciële en publieke wetenschap, terreinen als memetic engineering als verlengde van strategic enterprise management en valstrikken van consumptief geloofsgedrag en de impact van beleidstoepassing van perverse prikkels op sociale psychologie.
Het spijt me, maar slechts luttele weken geleden was hier nog een discussie waar de relevantie van concepten en toepassingen keihard weggezet werd als ridicuul vanuit reflexief polariserend loopgravengedrag.
Ik wijs er nog maar eens op, de uitdaging is er een van op achterstand, en alles komt neer op frames en gedragskeuzes.
De volgende keer dat iemand gaat labelen, ik zal er niet meer op wijzen hoe geprogrammeerd dat gedrag is, of hoe schadelijk het juist is voor de doelstellingen daarbij.
Burger en bedrijf stapt uit eigen valstrikken, of niet. Zo niet, dan dient men de aanwezige hefboomfunctie, en gaat concentratie van sturing voor herordening op basis van schaarste, segregatie en afbraak gewoon door.
[
Voor 48% gewijzigd door
Virtuozzo op 12-07-2019 12:33
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.