dawg schreef op zondag 31 januari 2021 @ 17:40:
Oki, en nu even wat inhoudelijke punten n.a.v. die paneldiscussie, even in een nieuwe post.
@
Virtuozzo, wellicht kun jij hier inzicht in verschaffen. Vanaf minuut 39 spreekt Omtzigt over hoe de informatieverstrekking, en in relatie daartoe de dynamiek tussen politiek en media. Dat men informatie strategisch inzet en hiervoor de media inzet. Zoals Omtzigt het verwoord;
"informatie wordt niet naar het parlement gestuurd, maar informatie wordt naar een bevriend medium gestuurd. Die mag daar dan een artikel over schrijven, en dan krijgen wij om 11u een kamerbrief. Als ik om 11u een kamerbrief ontvang, weet ik dat een of andere krant getipt is, en de krant die getipt is mag er een mooi verhaal over schrijven, en schrijft deze er geen mooi verhaal over wordt deze de volgende keer niet meer getipt. Informatie wordt als een strategisch goed ingezet, en niet als een manier waarop je de bevolking, of de samenleving, of het parlement informeert."
Hij was vrij tam nog, om eerlijk te zijn had ik de indruk dat hij zich hier heel bewust heeft ingehouden. Er is verschil tussen partijen, maar aan conservatieve zijde gaat het er de facto veel erger aan toe.
Zie mijn eerdere relaas over het "communicatie legioen". Hou hierbij in het achterhoofd dat men in politiek meent dat het voor hen werkt, echter een fenomeen van externe consultatie is.
Laat dit even op je inwerken, iedereen.
Ik vraag me dan af, wie neemt dergelijke beslissingen binnen de politiek(e partijen)? Zijn dit de partijvoorzitters? De fractievoorzitters? Verantwoordelijke bewindspersonen?
Dat verschilt per partij, ook per algemene stroming / hoek in het spectrum. De grootste factor hier is die van toegang tot de spreekwoordelijke rolodex. Er zijn stukken politiek die dit gewoon niet hebben, of zelfs bewust en onbewust er geen gebruik van maken vanuit het niet volgen van machtspolitieke school.
Door de bank genomen is aan progressieve zijde meer sprake daarvan dan aan conservatieve zijde. Een CU is bij die laatste bijvoorbeeld een uitzondering op de regel. Een PvdA daarentegen is aan progressieve zijde een uitzondering de andere kant op. Al moet gezegd worden, in algemene zin is de rolodex pur sang beperkt tot een klein netwerk.
Aan conservatieve zijde is het fenomeen iets van selectie / toegang / de weg naar boven. Naar mate je meer mee doet, meer aanlevert, krijg je meer toegang. Zelfversterkende dynamiek. Vaak is er ook geen inzage in wie of wat waar achter die toegang zit. Er wordt niet veel bij nagedacht, het wordt gezien als verlengde van instrumentatie van partij.
Vanaf een zeker punt is dat heel anders. De partijleider is volledig bewust in die segmenten. Fractievoorzitter ook. Her en der een fixer. En meestal een coryfee in pensioen en een broker in het partijbureau.
En ook, hoe ontstaat een dergelijke dynamiek? Ik moet dan denken aan (hoewel ik het niet gelezen heb) aan Hannah Arendt. Dat men eigenlijk als een soort gedachteloze drone te werk gaat. Ooit, in een grijs verleden kwam dit enkele keren wel goed uit, en sindsdien "doen we het altijd zo". Is het dus aangeleerd gedrag? Of toch meer geloofsgedrag, in de zin dat men zo sterk is overtuigd van het eigen gelijk, of wellicht zodanig vastzit in de eigen bubbel, dat men denkt het juiste te doen?
Er is soms sprake van doelbewust ontwerp en organisatie. Dat zit echter primair buiten politiek. Denk terug aan de oude ABDUP lobby, of aan de verzelfstandigde landheren van landbouw van schaal.
Door de bank genomen is het als fenomeen en toepassing iets waar mensen inderdaad zich totaal niet bewust van zijn. Politici zijn mensen. Bias is van toepassing, net zoals blikveld, gewenning, aangeleerde kaders vanuit onderwijs. It's really not different at all.
Puntdruk werkt. Het wordt afgedaan als ridicuul, maar of je nu naar de gebeurtenissen van 6 januari in de VS kijkt of fenomenen als externe consultatie of selectieprocessen binnen machtspolitieke school - er is sprake van poortwachterfuncties, zit het daar scheef, of zit daar iets wat eigenlijk van iemand anders is, dan stroomt het naar beneden. De stroom is dan besmet. En vrijwel niemand is in positie om dat op te merken totdat het geconsolideerd is. Denk aan de waarschuwing in fenomenen als klein koninkrijkje in een bedrijf, het is niet veel anders. Ja, het is makkelijk om aan de kant te staat en naar de vis in het water te kijken, maar die vis die heeft nauwelijks weet dat er meer dan de rivier is.
Andere gasten die aanwezig zijn, Pieter Klein (RTL) en Folkert Jensma (NRC/NvJ), betogen dat de media meer moeten samenwerken en daarbij worden de beruchte Panama Papers genoemd als lichtend voorbeeld. Echter, kan dat nog wel wanneer:
- Media in Nederland in het bezit zijn van slechts 2 grotere mediaconglomeraten, die ook nog eens in buitenlandse handen zijn?
- Media dus impliciet gechanteerd worden door de politiek.
- Media ook gebonden zijn aan dezelfde dogmatische neo-klassieke kaders, en dus vooral bezig zijn met overleven in een tijd van afnemende betalende abonnees? Met als gevolg dat men elkaar beconcurreert, en niet elkaar ondersteunt als Lubbers, Kok, Balkenende en Rutte weer eens geen antwoord willen geven (dit gaat kennelijk terug tot Lubbers).
Laat ik dit zeggen, in de hoop dat het niet een aantal mensen doet triggeren, er is sprake van eenzelfde reflex in gedragsverandering bij media als bij linkse politiek.
Een toenemende mate van focus op micro niveau.
Een toenemende mate van afhankelijkheid voor toegang tot macro niveau.
Een afgestorven blikveld op meta niveau.
Er zijn talloze factoren en variabelen van invloed, de conditionele en structurele dynamiek is anders, maar de gedragslijnen volgen eenzelfde patroon. Reactief, meewerkend, kwetsbaar voor coöpteren, overcompenseren in de micro dynamiek.
Kijk nog eens goed naar wat Pieter zegt. Effectief moedigt hij juist een samenwerking aan voor focus op micro niveau. Dus al die middelen van al die entiteiten moeten naar hetzelfde kleine gaatje gaan staren.
Folkert zit er anders in, maar heeft het perspectief niet om naar Pieter te kijken en zich af te vragen "waar komt dat idee en die push vandaan, en waarom wordt het vanaf de zijlijn zo geprikkeld", want hij zit in zijn stramien van mediaperspectief.
Wat het extra kwalijk maakt is wat Mieke van Vliet (vakbondsbestuurder FNV Rijk) schetst. Zij spreekt veel (lagere) ambtenaren en die weten kennelijk heel goed wat er zou moeten veranderen, echter zit er een soort leemlaag tussen de onderste ambtenarenlaag en de topambtenaren zo'n grote kloof dat die adviezen, signalen, etc, nooit aankomen (bewust?).
Politisering van informatiestromen en poortwachters. Je hoeft geen organisatiecultuur aan te passen, je zet gewoon puntdruk in.
Even cru, maar van Vliet weet dit. Dat ze het niet doet benoemen is een teken aan de wand. Zij weet donders goed dat er sprake is van ingebouwde filters, van reorganisatie van doorgeefluiken, van introductie van gulzige prikkels. Ze is donders goed bekend met de regen van gouden handdrukken om de Belastingdienst organisatorisch te compromitteren voor kwaliteit vooraleer het zelfbenoemende kleine koninkrijkje de volgende fase in ging, en politiek het cadeautje gaf waar politiek van meende dat men er op zat te wachten.
Men lacht zich kreupel, deze club van volgelingen van Hayek en zijn "nobele" streven van "dethroning politics".
Aansluitend schetst Omtzigt meteen een beeld waar dat door komt, in directe zin (dus niet als antwoord op bovenstaande vragen). Er lopen kennelijk zo'n 700(!) voorlichters rond in Den Haag, en bij de publieke denktanks als Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) nog maar minder dan 100 mensen. Hetzelfde geldt voor allerlei adviesraden op diverse gebieden. Hoe kan dit, wat is de gedachte hier dan achter? Beeldvorming is belangrijker dan daadwerkelijke inhoud? Waarom, cui bono? Is dit een gevolg van het neo-klassieke denken wat het denken in termen als B.V. Nederland heeft aangejaagd, evenals de externe consultatie? Of, is het de controlfreak die Rutte gebleken is, die de touwtjes straks in handen wil hebben en houden?
offtopic:
Deze post kan nog aangevuld worden.
Wil je hier echt het antwoord op? Besef dat het in tegenwoordige setting van bewust geïntroduceerde overload aan prikkels van paranoia het antwoord reflexief afgedaan zal worden in weerwil van zichtbaar ontwerp van genoemde machine en meetbare impact ervan.
Agenda: herordening;
- Afleiding.
- Anglosphere.
- Corporatisme.
- Transnationaal.
- Property Supremacy.
Maar ik zeg je meteen dit erbij: de blik dient in deze veel minder te liggen op politiek, veel meer op de in Nederland aanwezige historische netwerkcorruptie (het/de Bloemendaal syndroom/dynamiek) en de rol, functie en macht van externe consultatie.
En ja, beeldvorming is belangrijker dan inhoud.
Narratief -> Perceptie -> Gedrag -> Systeem.
Daar komt nog de overlap met machtspolitiek bij. Je treedt niet binnen op micro niveau's van het werk doen, het proces, de procedure. Daar actief zijn is kwetsbaar worden. Je laat dat speelveld over aan anderen, en gebruikt hun blinde vlekken in engagement op die niveaus als tweede domein/arena van de klassieke machtspolitieke duale focus pijler.
Nog geen twee jaar geleden was hier een topic over Brexit, daar kwamen een aantal gebruikers voorbij die wezen op de overlap in netwerk en organisatie tussen het Britse en het Nederlandse vanuit verbindingen van de grote oude vijf multinationals van weleer. Er werd gewezen op de participaties en bezettingen van adviesraden, op de achtergrond van de consultaties over een zeker mechanisme van benoemingen, op het overnemen van modellen, white papers en consultaties via die structuren uit VK en VS. De discussie was best een zijstap, en toch weer niet. Ik stond er wel een beetje bij te kijken aangezien er op punten melding gemaakt werd van overlap die normaliter volledig buiten perspectieven van zowel publiek als politiek debat valt. Het was interessant. Herkenbaar, gekend. Maar er werd ook wel wat gezegd van wat over zou vloeien naar het Nederlandse. En dat werd afgedaan als paranoia. Enfin, ik heb me daar toen buiten gehouden, er was toen ook een flinke "discussie" in het toenmalige NL Politiek topic over de toekomst van Linkse politiek en de leergang van neoklassieke lobby - het escaleerde nogal.
Maar even cru misschien, twee jaar verder en paranoia is realiteit. Omdat het geen paranoia was, maar doodnormale en gekende fenomenen van bestuur- en bedrijfskunde, met een scheut van organisatiewetenschappen, waar mensen niet van wilden horen. Want het zou raken aan hun consumptief perspectief en verzuchting van status quo.
Nu ja, net zoals in de tijd van de Bulgaren Kwestie in topics hier heel netjes uitgewerkt werd dat de media focus daar een primaire driver zou blijken te vormen van een toekomstige kwestie gerelateerd aan de Belastingdienst, zo ligt hier ook nogal wat op tafel.
Bij omstandigheden van hoge sociale druk, van hoge economische druk, van verzadiging van beeld van paranoia als perverse prikkel, en toch verbazen zich mensen over een geprojecteerde zetelwinst van de VVD.
Oprecht, ik heb niet de indruk dat veel mensen antwoorden wensen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.