We beginnen even met het feit dat deze games allemaal dezelfde opzet hebben.bram1984 schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 07:55:
[...]
Wat is de appeal precies van deze titels? Ik heb ze nog nooit gespeeld, maar ik zie (even heel kortzichtig) een soort van statische open wereld B-game met tergend slechte animaties en matige graphics. Lijkt het op Sleeping Dogs? Want die ziet er volgens mij een stuk beter uit, maar dat vond ik ook echt helemaal niks.
Ze zijn volgens mij best populair, dus ze zullen toch wel iets goed moeten doen.
Je speelt over het algemeen de protagonist Kiryu Kazuma (in bepaalde versies krijg je ook controle over andere charachters) en de main antagonist is doorgaans een Yakuza familie/clan of een overkoepelende organisatie daarvan.
Je kunt enkel lopen/rennen om je te verplaatsen, enige voertuig dat je hebt is een taxi en die bestuur je niet zelf. De hele game is gebaseerd rondom combat tegen straat tuig waarbij je jezelf en je abilities kunt upgraden. Om je health en andere malle stats te replenishen gebruik je drankjes, voedsel (noodles, soep, fried chicken, yakisoba en ga zo maar door) en andere geinige spulletjes. Je kunt natuurlijk met je vuisten en voeten vechten, echter het optillen van fietsen, hekjes, stukken verkeersborden en nog meer waanzin is ook mogelijk.
Het verhaal is verder best goed en naast de hoofdmissies vervul je krankzinnige opdrachten (niet met een korreltje zout nemen) in de vorm van Substories. De sfeer is zo Japans als het maar kan zijn, je loopt rond in Kamurucho, wat een goede indruk geeft van Kabukicho (Red light district) in Tokyo (later ook in Osaka), en de welbekende Soaplands en Cabaret clubs met female company blijven niet achter. Daarnaast, aangezien de game van Sega is, is er ook een Sega arcade hal en die heeft in iedere game weer andere versies van oude Sega games die je kunt spelen: Virtua Fighter en Out Run (race game) bijvoorbeeld. Iedere game heeft de van de kermis bekende grijphaken (UFO Catcher) om pluche beestjes en andere speeltjes binnen te hengelen. Er zijn rock/paper/scissors varianten waarbij schaarsgeklede dames met elkaar op de vuist gaan om het spelletje net nog even wat Japanser te maken, en in sommige delen beheer je je eigen Cabaret club en manage je als het ware de Hostesses zelf en kun je ze levelen, een grappige minigame om te doen.
Denk ook even terug aan de Nintendo tijd waar alle story ingetypt wordt. Enkel de hoofdlijn is ingesproken en geacteerd, de rest is typwerk dat vergezeld wordt door hmm en ahhhh geluiden. Hier moet je wel van houden, dat zeg ik er wel alvast bij. Je gaat dit of mega vet vinden, of ellendig boring.
Qua graphics halen deze games het natuurlijk niet bij een uitgever zoals Naughty Dog, maar hier prik je heel erg snel doorheen, het ziet er prima uit.
Nier: Automata heeft bijvoorbeeld dezelfde stijl en interface qua story telling.
Ik zou zeggen, probeer het eens, als je Yakuza Kiwami leuk blijkt te vinden, dan ga je ze allemaal leuk vinden
A Lannister always pays his debts