Ja, en precies dit - anti-establishment - is wat Mercer wist te identificeren als trend en uiteindelijke hefboom. Samen met de andere hefboom - negativity messaging (talk radio) - werd dat het mechanisme van voedingsbodem. De microtargeting (iets wat in de VS anders ligt dan hier, dat is daar nooit iets geweest waar over nagedacht werd) wist dat te richten.djengizz schreef op zondag 19 april 2020 @ 22:35:
Er is een grote overlap in de potentiële stemmers voor Sanders en die van Trump vanuit anti-establishment gevoelens. Stemmen die never nooit niet bij Biden terecht gaan komen en nu, na het afhaken van Sanders, naar Trump gaan.
Het is wel een vraag in hoeverre de aanwezige polarisatie een factor is. De bankencrisis in de VS was in ieder geval de werkvoorbereider. Misschien wel het decision point.
Als Amerikanen eerlijk konden zijn t.a.v. hun ordeningsvraagstukken dan zou het ze duidelijk zijn dat er sprake was van a) gericht gebruik van b) wat al heel lang structureel scheef zat. Eigenlijk al in vrije val sinds Reaganomics. Maar goed, dat is makkelijk gezegd, Nederlanders hebben exact dezelfde blinde vlek voor blikveld bij eigen ordeningsvraagstukken, wat ook weer verklaarbaar is.
offtopic:
Maar goed, misschien halen we er in ieder geval nog uit dat het vanuit (reële of vermeende) machteloosheid of emotie bitter ongezond is om macht te geven aan de combinatie van neo-conservatisme en populisme die zich ongeacht de show omarmen in hun neo-klassieke wortels.
Maar goed, misschien halen we er in ieder geval nog uit dat het vanuit (reële of vermeende) machteloosheid of emotie bitter ongezond is om macht te geven aan de combinatie van neo-conservatisme en populisme die zich ongeacht de show omarmen in hun neo-klassieke wortels.
Een flinke complicatie is dat kiesstelsel. Democraten lijken te denken dat er a) sprake zal zijn van brede electorale mobilisatie en dat b) dit voldoende is. Bij dat eerste heb ik ook mijn twijfels, maar dat tweede is eigenlijk bewezen kletskoek. De eerste verkiezing van Obama kwam al tot stand via gerichte inzet op overslag voor kiesmannen. De campagne Trump vloog daar met ettelijke iteraties aan verdere ontwikkeling ver boven uit. Als dat het strijdveld is, dan staan de Democraten voor instrumentatie pijnlijk op achterstand.
Iets wat zo'n opmerkelijk breed fenomeen geworden is, disenfranchisement, valt daar bij op. Er zijn denktanks (waaronder bijzonder fragliche zoals de Heritage Foundation) waar het in kaart brengen van effectrelaties wetgeving en target group voter behaviour and/or disenfranchisement een core business is. Dat soort initiatieven vindt vlijtig aftrek. En niet zonder resultaat. Er was altijd al sprake van disenfranchisement, er was echter ook touwtrekken. Dat laatste kan gewoon niet meer de weerstand ontwikkelen tegen professionele en goed gefinancierde coördinatie - zowel binnen staten als daar tussen. Dit gaat in een aantal staten een flinke factor van gewicht zijn.
En ook daar zit een segment van anti-establishment focus. De non-participatie variant totdat het "tijd" voor schoppen is, maar dan komt men al niet meer door het proces heen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.
:strip_exif()/f/image/VtdcYdO97axVgqIoW3uGNclp.jpg?f=fotoalbum_large)