Virtuozzo schreef op donderdag 9 november 2017 @ 17:30:
[...]
Natuurlijk, mensen zijn mensen. We hebben allemaal eigen beeld, perspectief en positie. Evolutionaire psychologie is iets wat gebruikt wordt om dat van elkaar te beheersen, maar we leren niets over onze kwetsbaarheden daarbij. Of dat nu over een onderwerp van stemgedrag gaat of een discussie van "ja maar technologie is neutraal".
Enfin, daar ging het hier niet echt over. Er is gewoon een punt waarop we als mensen iets wat we observeren tot symbool maken van een associatie die we met iets elders hebben, omdat vanuit ons perspectief het eenzelfde of vergelijkbare impressie geeft. Ongeacht of dat reëel is of niet. Dan kan het gebeuren dat we gaan hameren op het verkeerde. Het kan dan ook gebeuren dat we alles wat na dat punt komt beoordelen en benaderen als het reëel is. Terwijl het dat helemaal niet hoeft te zijn.
Filosofie is dit niet. Dit is gewoon wetenschap, en de dagelijkse realiteit. Of je nu in marketing zit, in een advies- of onderzoeksfunctie. Of je nu de gereedschappen daarvoor maakt. Dit is onderdeel van alles wat we consumeren en van elke beslissing die we maken. Filosofie komt na het kijken in de spiegel en ons vervolgens afvragen hoe we ons daarbij voelen

Ik geloof niet dat je me echt begrijpt.
Als jij je mening opschrijft, zelfs een mening ondersteund door feiten en wetenschappelijk onderzoek, dan is en blijft dat je mening. Als ik een wetenschappelijk artikel schrijf, dan stoelt dat weliswaar op feiten die in de resultaten genoemd worden, maar omdat ik in de discussie daar een zekere draai aan kan geven door (bewust of onbewust) in te gaan op die aspecten waarvan ik het belangrijk acht dat ze worden besproken, verkondig ik eigenlijk een wetenschappelijke opinie.
In de bovenstaande paragraaf kan je rustig "ik" en "jij" verwisselen in de twee zinnen; de zinnen betekenen effectief hetzelfde.
Nu, laten we wat dieper gaan.
Als een wetenschapper een term definieert, dan definieert hij die op basis van zijn wetenschappelijk inzicht, dat bestaat uit de
eigenlijke feiten en een
interpretatie van die feiten. In sommige gevallen, voornamelijk die waarbij een duidelijke niet-ambigue meting kan worden uitgevoerd met duidelijke fysieke begrenzingen (bv. de afmetingen van een cel in een organisme), is het element "interpretatie" zeer beperkt of zelfs afwezig.
Andere gevallen (bv. een deel van een plant op organismeniveau waarvan de exacte functie niet bekend is) kenmerken zich door een "fuzzy" benadering, waarbij het element "interpretatie" een grote rol kan spelen en van wetenschapper tot wetenschapper flink kan verschillen en vaak tot grote discussies (en soms zelfs ruzies) leidt.
Maar zelfs bij termen die voor de leek strikt gedefinieerd lijken te zijn, kan interpretatie in de wetenschap een grote rol spelen. Bijvoorbeeld het begrip "soort".
Engelse Wikipedia, eerste paragraaf:
In biology, a species is the basic unit of biological classification and a taxonomic rank. A species is often defined as the largest group of organisms in which two individuals can produce fertile offspring, typically by sexual reproduction. While this definition is often adequate, when looked at more closely it is problematic. For example, with hybridisation, in a species complex of hundreds of similar microspecies, or in a ring species, the boundaries between closely related species become unclear. Other ways of defining species include similarity of DNA, morphology or ecological niche.
Ook voor veel micro-organismen gaat de klassieke definitie van "soort" niet op. Maar wat mij altijd zal bijblijven, is hoe één wetenschapper mij heeft uitgelegd hoe hij soorten zag (kortweg): "Er is maar één soort, omdat er tijdens de evolutie altijd een periode zal zijn geweest waarbij twee divergerende groepen succesvol konden paren". Fout? Nou, eigenlijk niet echt. Het is een mogelijke interpretatie die je niet als foutief kan beschouwen, omdat er wetenschappelijke en best harde argumenten te vinden zijn die deze definitie tot een potentieel geldige definitie maken.
In dit stuk paragraaf heb ik eigenlijk het meest belangrijke verschil tussen zachte en harde wetenschappen beschreven: de mate van precisie bij het definiëren van fenomenen. Biologie (mijn afstudeerrichting) hangt ergens tussen zacht en hard in. Psychologie, politicologie, etc. zijn allemaal zacht. Natuurkunde en wiskunde zijn echt heel hard.
Korte versie: "De Wetenschap" bestaat niet. Er zijn gradaties. Meerdere wetenschappelijke opinies kunnen zonder problemen naast elkaar bestaan. Erger nog: doen alsof "De Wetenschap" een bepaalde richting op drijft, is afbreuk doen aan het forum van degelijke onderbouwde meningen dat uiteindelijk er voor zorgt dat de wetenschap, het agglomeraat van menselijke kennis, evolueert.
En er zijn talloze artikelen en boeken over de filosofie van de wetenschap geschreven (eigenlijk kan ik je verdieping daarin enkel aanraden, gezien je huidige begrip). Logisch, want wetenschap stoelt voor een groot deel op een filosofische zienswijze aangaande het systematisch en empirisch onderzoeken van fenomenen.