Onlangs vroegen meerdere mensen hier naar de ervaringen met atletiekclubs. Een training als die ik gisteren had bevatte voor mij alle elementen van waarom ik juist dat zo'n meerwaarde vind geven. Daarom een beknopt verslagje opgedeeld in hapklare brokken

.. Ik weet dat dit niet representatief is voor elke vereniging maar denk wel dat het een aardig sfeerbeeld geeft van hoe het kán zijn.
Sociaal element:
Nadat iedereen is ingelopen begint de training met een kort praatje van de trainer. Mensen vertellen of ze de afgelopen week nog wedstrijden hebben gelopen en zo ja met welk resultaat. Leuk om te horen, van 50'ers die 1500's aan het trainen zijn tot aan twintigers die net beginnen en hun eerste 10km gelopen hebben. Waar nodig volgen nog huishoudelijke mededelingen.
Schifting naar niveau
Vervolgens wordt de groep opgedeeld in twee of drie subgroepen (afhankelijk van aantal aanwezig trainers) waarbij gekeken wordt naar de snelheid op een 10km. Dat levert drie ongeveer gelijke groepen op qua omvang met binnen de groep zo veel mogelijk overeenkomst qua snelheid, wat fijn is voor de intervalkern later die avond.
Loopscholing
Dan aan het werk. 1e deel van de training is altijd loopscholing. Dat komt neer op korte stukjes (max 10-60m door circuitjes met pionnetjes, mini-horden, 'ladders', etc. Allerlei verschillende passen, huppels, kruispasjes, zijwaartse passen, skipping, ritme-oefeningen, etc. Ziet er niet uit, vooral als er ook nog armzwaaien bij komt kijken, maar maakt alles mooi los en is goed voor de looptechniek.
Kracht
Na de loopscholing volgt een kort krachtcircuitje. Denk aan squats, lunges, planking, buikspieroefeningen, wat werk met kettlebelts, etc. Afhankelijk van de zwaarte en lengte van de intervalkern die hier nog na komt is dit deel van de training korter en lichten of langer en zwaarder. Het is zo opgezet dat het in praktijk niet zoveel uit maakt of je nu erg sterk en fit bent of niet, er is geen competitiedrift en de sfeer is gemoedelijk. Soms worden de oefeningen afgewisseld met korte stukjes rennen, dan doe je een oefening tot je partner terug is en wissel je steeds af.
Intervalkern
Dan de kern. Die is al bekend want wordt met een schema per maand verspreid. De kern is altijd een stevige intervaltraining en mag de zwaarste training zijn van je week-schema. Soms is de kern lang, soms wat korter, maar hij wordt vrijwel altijd als zwaar doch voldoenend ervaren. Mensen die een wedstrijd voor de boeg hebben het weekend erop of juist nog herstellen van iets zwaars mogen zich inhouden.
Dit keer was de kern een kort maar hevig bijna sprint-achtig schema, namelijk 4x de volgende 'set':
60m tempo, gevolgd door 140m rust
80m tempo, 120m rust
100m tempo, 100m rust
120m tempo, 80m rust
140m tempo, 60m rust
160m tempo, 40m rust
180m tempo, 20m rust + een 'setpauze' van 800m
Alle 'tempo' stukken mochten hard, met de wetenschap dat het de bedoeling is om alle stukken met dezelfde snelheid af te leggen én geen verval te laten plaatsvinden tussen set 1 en set 4. Dat is nog best lastig, vraagt om goed doseren/inschatten/zelfkennis, maar ook om tempohardheid opbouwen. Dit soort trainingen vind ik erg leerzaam en heb er denk ik ook veel aan. Voor de 'duur' zijn ze iets minder interessant maar voor de tempohardheid en het opbouwen van snelheid an zich des te meer!
Leuke van zo'n kern vind ik dat er altijd wel een aantal mensen zijn die 'jouw snelheid' hebben qua PR's, waardoor je de intervallen met clubjes van 2-5 mensen kan uitvoeren. Dat maakt het makkelijker om het ook echt vast te houden en gezellig bij de ruststukken (want dan kan je weer praten

).
De kern zoals nu is vrij uitzonderlijk, niet vaak werken we met dergelijke korte stukjes. Maar hij is wel gaaf, want omdat de tempo-blokken snel oplopen en de rust juist af wordt je geconfronteerd met een hartslag die steeds oploopt en minder ver terugzakt in de rust. Vanaf de 120 / 140 blokken is de rust minimaal en na het 160m-blok ben je door het uitlopen al bijna weer bij de 200m-lijn om aan de laatste zware 180 te beginnen. Geeft ook een mooi grafiekje van de hartslag die oploopt maar steeds minder ver terug:

Uiteindelijk ging 'ie super. De stukken van 60 en 80 uiteraard net te hard van start waar je dan later spijt van hebt omdat dat niet vol te houden is. Verval door de sets heen viel ook mee, 3e set ging zwaar maar bij de 4e hielp het mentaal dat je het aan het 'afmaken' bent en wist ik alle runs weer tussen de 3:00 en 3:10 / km te houden.
Dit soort intervallen zijn overigens typische oefeningen die je eigenlijk uitsluitend op de baan kunt doen. Of je moet een hele lange weg hebben met lantaarnpalen als eikpunten, dan kun je nog wel wat creatiefs bedenken
Nog meer sociaal
Even goed uitlopen en daarna met de liefhebbers nog even blijven hangen met een drankje. Dan weer op huis aan. Tegenwoordig loop ik naar de baan, 2km, dan ben ik vast ingelopen als ik aankom en maak ik nog iets meer km's. In totaal leg ik op zo'n woensdagavond zo'n 16km af.
Het bovenstaande betreft overigens een 'recreanten'-groep van een man of 40-50 die op woe-avonden traint. Snelheid op de 10km ligt tussen de 35min voor de snelste tot zo'n 60min voor de langzamere lopers. Afstanden en doelen varieren ook, er zijn mensen die een tijdje meedoen in voorbereiding van een marathon maar ook mensen die jaren meedoen zonder veel wedstrijden te lopen. De echte fanatiekelingen kunnen eventueel op andere dagen in wedstrijdgroepen trainen, daar ligt de lat nog iets hoger en wordt echt op specifieke doelen getraind.
Tot zover een kleine impressie van wat er zoal gebeurd op een AV, hoop dat mensen het leuk vinden om te lezen.