Zo, eindelijk weer eens tijd voor een race report!
Afgelopen zaterdag de 10k gedaan tijdens de Ruitenburg Westland Halve Marathon (De van der Windt verpakking run dus).
Doel: ergens in de 51 minuten komen, kijken waar mijn 10k-vorm überhaupt staat.
Zoals ik al eerder heb vermeld heb ik dit jaar eigenlijk amper 10k-achtige afstanden in de benen (2 stuks totaal) dus had ik van tevoren echt geen idee hoe ver ik zou kunnen komen.
Het weer was heerlijk, ik kon redelijk dichtbij parkeren en een slapende dochter overleggen in de buggy, zodat ik die vervolgens bij mijn ouders langs de kant kon afgeven
Even wat babbelen met mijn ouders, wat drinken en inlopen (had ik al gezegd dat het lekker weer was?), laatste keer afwateren en maar eens naar de start gegaan, aangezien er zo langzamerhand wat meer mensen begonnen te verzamelen.
In het startvak zag ik pacers staan, voor de HM, dus even snel (verkeerd) uit mijn hoofd rekenend ben ik in de buurt van de 1:40 pacer gebleven waar ik toevallig al vlakbij stond.
Twee keer met zijn allen doorschuiven naar de streep later ging het schot. Het eerste stuk was lekker op een tweebaans plak asfalt, dus totáál geen last van dringen en drukte. Nog even uitgezwaaid door pa, ma en een slapend meisje, die zou ik bij het 2km punt nog een keertje zien.
Die eerste paar kilometer was het even zoeken naar een lekker tempo. Die 1:40 pacer was wel bij te houden, maar ik had het gevoel dat het net te snel ging. Gelukkig vond ik twee mensen die samen liepen en een erg stabiele pace leken te houden, dus daar heb ik mezelf achter geïnstalleerd.
Bij het 2 km punt (vlakbij de start) sliep mijn dochter nog steeds lekker, maar ondertussen was ook mijn broer er met zijn gezin. Leuk!
Even zwaaien en dan toch echt de andere kant op om Naaldwijk uit te gaan. Ik ken de omgeving goed, maar niet als hardloper, dus een besef van kilometers was wel nieuw voor me hier.
Kreeg zo ondertussen al een droge mond, maar dat heb ik snel de laatste tijd. Ik geef stress van werk en verbouwing de schuld, want ik had zeker niet slecht gedronken.
Na 3,5km draaiden we linksaf, vol in de zon en uit de wind. Ik ken mezelf, dus ik heb meteen een heel klein stapje terug gedaan. Echt totaal geen zin om me al vóór het 5km-punt op te blazen. Gelukkig werd het niet té heet, dus door de tuinderslaantjes lopende kon ik nog steeds wel een lekker tempo vasthouden.
Ik begon eens wat aandachtiger op mijn horloge te kijken. Tot dan toe had ik alle kilometers onder de 5:00 gelopen en ging het eigenlijk wel soepeltjes. Maar ja, met normaliter alleen 5-6km-rondjes in de benen durfde ik het nog niet aan om sneller te gaan.
Toen ik weer wat afkoeling van de wind kreeg ging ik mijn twee "pacers" voorbij (bedankt nog!). Ik merkte dat ze in begonnen te zakken en hoorde ze ook praten over of ze door gingen zetten of niet, dus hoog tijd om mijn eigen tempo door te pakken.
24:31 zag ik vlak voordat de 5km notificatie kwam. Dat klonk wel als een fijne tijd. Niet meteen richting een 5k-PR, maar wel ruim op schema voor een 10k-PR. Ik besloot het tempo van dat moment te blijven lopen tot de HM af zou splitsen, rond kilometer 7, en dan te kijken wat ik nog bij kon schakelen.
De waterpost rond km 6 kwam mooi op tijd. Ik pakte blijkbaar een bekertje sportdrank, en doelbewust een spons. Geen mierzoet spul, dus het maakte me niet zoveel uit achteraf of het water of sportdrank was geweest.
Één bocht later liep ik vól in de wind en vroeg ik me af wat ik in godsnaam met een spons deed

Desondanks dacht ik al dat ik hem later vast nog kon gebruiken en hij zat me niet in de weg, dus ik besloot hem maar gewoon vast te houden.
Na de volgende bocht kwam de afsplitsing in zicht. Ik heb nog even de 1:45 pacer voor me zien lopen (die ging dus iets aan de snelle kant nu ik het nareken), maar met het afzwaaien van de HM-deelnemers was de weg mooi open voor me. Tijd om te versnellen dus. Zat er nog wat in? Zeker! Ik voelde me alsof ik op mijn huidige tempo de HM had kunnen lopen, dus daar kon echt nog wel een tandje bij.
Zo goed mogelijk gedoseerd bijschakelend kwam ik ineens structureel lopers voorbij. Dat is leuk! Wel uit blijven kijken om niet té hard te gaan, want 3 kilometer is géén sprintafstand, maar mijn ademhaling voelde goed genoeg.
De spons begon van pas te komen

Zo fijn om dan gewoon even je lippen nat te kunnen maken, dan lijkt het net alsof je wat gedronken hebt

Polsen zijn bij mij ook een vast nummer, dat is een belangrijk deel van mijn warmtebeleving.
Nu kwam het voordeel dat ik de omgeving ken van pas: ik kon goed inschatten waar ik nog precies moest lopen en kon dus mijn tempo op het juiste peil houden. Ik wist dat het na de sporthal nog 500m was en vond het een mooi punt om de bocht daarvoor nog een klein tandje bij te zetten.
De laatste 250m waren klinkers - wát een verschil is dat als je voluit probeert te lopen! - die iets gladder waren dan in mijn herinnering. Desondanks kon ik mijn footing daar ook redelijk snel op vinden en heb ik er nog uitgeperst wat kon.
Vlak voor de finish een wakkere dochter en familie langs de kant

en rond de 49 minuten bruto de finish over. Wauw! De laatste kilometer zelfs nog even een 4:34 kunnen klokken!
(Oh, kunnen mensen álsjeblieft NIET direct na de finish stil gaan staan! Vloekerdevloek wat is het irritant om ineens af te moeten remmen als je probeert voluit te gaan

Ik kon één persoon maar echt met heel veel moeite ontwijken...)
Ik geloof dat ik wel drie minuten rondgelopen heb en "allejezus" tegen mezelf zei

Onder de 49 minuten! Uiteindelijke tijd was hetzelfde als op mijn eigen klokje: 48:52.
Dus, allereerste race van het jaar, meteen 2 doelstellingen gehad. 10km PR, check!, sub-50, check!
Vlak na de race was ik trouwens nog best OK in de benen. Ik denk ook dat er nog wel enkele tientallen seconden te pakken waren als ik beter op de hoogte geweest was van mijn vorm, dus kun je nagaan. De winter door blijven lopen heeft dus echt wel zijn vruchten afgeworpen, ook al zijn het maar kleine afstanden.
Uiteraard was ik gisteren en vandaag wel stijf, maar dat is meestal heftiger dan nu.