Ook terug van 2,5 week Provence, vorige week woensdag heb ook ik de cinglé voltooid...
Goed, de cinglé du Mt Ventoux, dat moest er na 4 jaar vakantie in deze regio maar eens van komen. Steeds was er wel een goede reden om het niet te doen; het eerste jaar was ik net vader geworden, het tweede jaar was het vreselijk warm en vorig jaar kampte ik met de ziekte van pfeiffer.
Ook dit jaar zou ik een gevecht moeten leveren tegen hoge middagtemperaturen van 34-35 graden. Dat betekende dus vroeg opstaan. Om 5:00 gaat de wekker. Ik eet een flink bord pasta en een bak yoghurt met muesli, drink een halve liter water, kleed me aan een half uurtje later vertrek ik. Op dit uur begint het heel langzaamaan licht te worden. Koud is het bepaald niet.
Het is vanaf mijn standplaats nabij Buis les Baronnies ongeveer 45 min fietsen naar Malaucène. In dit stuk overbrug je een paar kleine klimmetjes, goed voor zo'n 250 hm. De keuze voor Malaucene als eerste klim is primair een praktische: deze is het dichtst bij.
Rond 6:15 rijd ik dorp binnen, vul mijn bidons even bij en begin moederziel alleen aan de klim. Het is vooral de zaak de rem erop te houden, de hele dag lang. Ik ben niet gewend om op die manier de Ventoux op te rijden. Het eerste, bochtige deel gebruik ik om in mijn ritme te komen. Dat lukt aardig, maar het valt me zwaar om mijn hartslag onder de 160 te houden wat wel mijn bedoeling was. Ik geniet er evengoed enorm van om min of meer alleen en in alle vroegte deze berg op te rijden.
Al snel bereik ik de wat vlakkere kilometers, waar ik even temporiseer en wat eet. Op dit punt komen de eerste andere vroege vogels al omlaag bollen - naar alle waarschijnlijkheid ook cinglé-kandidaten. Ik maak me op voor het steile stuk van 3,5 km. Onderwijl komt de zon langzaam boven de bomen uit, een fantastisch gezicht. Ik ben geen superklimmer en boven de 10% krijg ik het altijd moeilijk. Toch overleef ik dit deel redelijk, met dank aan de speciaal gemonteerde 34x30.
Daarna is het even op adem komen langs Mt Serein om vervolgens aan de laatste 6 km te beginnen. Aldaar haal ik een jonge knaap in die al een tijdje een meter of 300 voor me rijdt. Hij blijkt al aan z'n tweede klim bezig te zijn. Ik wens 'm succes en fiets weer verder. De top bereik ik in 1.50, precies 10 minuten voor op schema.
Prachtig uitzicht (foto is van een andere dag)
Bovenop stuur ik even snel een SMS'je naar mijn vrouw en rijd dan direct omlaag. Ik ben mijn armstukken in NL vergeten en voor mijn regenjasje was geen plek dus ik moet noodgedwongen zonder extra kleding afdalen, wat eigenlijk prima gaat.
De klim vanaf Bédoin heb ik reeds 2x eerder beklommen maar ik had deze zijde nog nooit afgedaald. Tijdens de afdaling valt het me op hoe lang dat verdomde bos toch is - al weet ik dat al afdalende het er altijd veel langer uitziet dan wanneer je klimt. Er rijden op dit uur al flink wat mensen omhoog en er wordt door de meesten flink afgezien.
Terwijl ik sportdrank bereid bij de fontein in Bédoin valt mijn oog op een matrixbord waarop aangekondigd staat dat het vandaag bewolkt wordt met 38 graden.... Een goede reden om zo snel mogelijk aan de klim te beginnen. Ik had beoogd rond 8:30 aan de klim te beginnen en heb nog steeds een kwartier voorsprong; qua temperatuur is het nu nog prima te doen.
Het eerste deel is zoals bekend niet heel lastig en dat stuk gebruik ik dan ook om mezelf op gang te trekken. Al snel dient het bos zich aan. Daarover is al genoeg geschreven. Laat ik volstaan met de voordelen: je hoeft nergens te schakelen, want je hebt eigenlijk geen rustpunten. Het is een kwestie van een ritme zoeken en proberen daarin te blijven. Ik begin voortvarend, moet halverwege even iets gas terug nemen en de laatste 2 km kan ik het tempo weer wat opvoeren. Dit alles onder het genot van het nummer "A forest" van The Cure dat ik op repeat heb staan.
Bij Chalet Reynard stop ik kort om een ander muziekje op te zetten en begin ik aan de laatste 6 km. Onderweg babbel ik wat met een dame die op St Maarten blijkt te wonen. Als ex-bewoner van de Carib schept dat natuurlijk een band. De laatste 1,5 km is het echt afzien, maar ik bereik de top in minder dan 2 uur. Ik heb nog steeds een dik kwartier voorsprong op mn schema. Ik heb dringend behoefte aan water, dus ik laat me oplichten en koop op de top voor €7,50 (!!) 1,5 liter koud water.
Daarna snel omlaag richting Sault. Die afdaling duurt langer dan ik had ingeschat. Onderweg kan ik goed zien dat het middenstuk, zeg maar "het bos", gelukkig goeddeels in de schaduw ligt. Vooral het eerste deel (vanaf Sault gezien) zal de warmte me waarschijnlijk voor het eerst vandaag parten gaan spelen. Heuveltje op, heuveltje af en ik begin eraan, met nog slechts 5 min voor op schema. Het is dan 11:25.
Het uitzicht vanuit Sault
Het shirtje gaat volledig open en het zweten kan beginnen. Ik besluit het gas er maar op te zetten om ervoor te zorgen dat ik zo kort mogelijk ik deze bakoven hoef te rijden. Net als ik het bos bereik komt mijn volgauto voor het eerst langszij. Dat komt mooi uit want ik zit alweer bijna zonder drank. Met een verse bidon hartige sportdrank (Aptonia tomaat, heerlijk na al die zoete meuk) en een bidon plat water bol ik verder en raad ik het gezin aan een ijsje te gaan eten bij Chalet Reynard, wat ze ook zullen doen.
Plots verschijnt er een grote donkere wolk voor de zon waardoor de temperatuur flink zakt. Er komen zelfs enkele druppels omlaag: heerlijk! Ik voer het tempo nog wat op en geniet van die laatste kilometers tot Chalet Reynard, die niet lastig zijn. Aldaar wenk ik op het terras mijn gezin, die het ijsje nog nauwelijks op hebben, en rijd meteen weer verder.
Nog 6 km. Op papier is dat niks. Maar na zoveel inspanning is het natuurlijk andere koek. Een voordeel is wel dat ik ondanks het feit dat ik kapot zit nog altijd mensen inhaal. En mijn gezin staat om de km langs de kant aan te moedigen, wat natuurlijk ook moraal geeft.
De laatste 2 km helpt ook dat niet meer en zie ik schéél van het afzien. Maar uiteindelijk bereik ik de top na 1h38m de top in een rit van (incl. de weg naar de voet) 156 km met net geen 4600 hm. Het was lang geleden dat ik zo heb afgezien. Na een fotootje op de top bol ik omlaag richting Malaucene, waar ik me de grande pression en een croque monsieur me uitstekend laat smaken....
De derde keer op de top, met kids erbij
https://connect.garmin.com/activity/849917020
[
Voor 3% gewijzigd door
havana op 31-07-2015 09:04
]