:strip_icc():strip_exif()/u/71414/images.jpg?f=community)
Ik zou eerst voor een fiets en benodigheden gaan. Gereedschap komt later wel 
:strip_icc():strip_exif()/u/235611/crop57e019e633087_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/26028/penguin.jpg?f=community)
10 speed ja, heb een 12-30 cassette liggen, maar eigenlijk zijn alle klimmetjes hier max 8% dus prima te doen met 39x25
Deze deed vandaag wel even pijn met aantal stukken van 15% maar dan is het gewoon even doorbijten
https://www.strava.com/segments/7017048
/u/20544/pelle-jjvv-bg.png?f=community)
Dinsdag a.s. ga ik 3x de Ventoux rijden. Gisteren voor het eerst sinds een week weer gefietst. In de hoop dat die week rust me nog wat extra's zou brengen, een klein rondje gemaakt hier vanaf de camping. Dat viel ff vies tegen 
De 3 cols in mijn rondje (64km, 1200hm) waren echt harken geblazen. Wellicht had het iets met de temperatuur te maken (gemiddeld 39, heb zelfs 43 op de Garmin gezien), maar nu na ruim een dag kan ik nog steeds voelen dat ik een flinke inspanning heb moeten leveren (a.k.a. spierpijn). Lang geleden dat ik dat gevoeld heb. Morgen ga ik 1x de Ventoux op, ter voorbereiding. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Op de een of andere manier heb ik het idee dat die week rust me meer kwaad dan goed heeft gedaan.
Nou ja, we gaan het zien. Dinsdag zal hoe dan ook vet afzien worden, of het nou lekker loopt of niet. Gisteren was in ieder geval wel de bevestiging dat ik geen ras-klimmer ben, maar meer een type voor Limburg of de Ardennen. Zo'n korte steile klim opknallen ligt me beter dan kilometers lang 9% omhoog harken.
De 3 cols in mijn rondje (64km, 1200hm) waren echt harken geblazen. Wellicht had het iets met de temperatuur te maken (gemiddeld 39, heb zelfs 43 op de Garmin gezien), maar nu na ruim een dag kan ik nog steeds voelen dat ik een flinke inspanning heb moeten leveren (a.k.a. spierpijn). Lang geleden dat ik dat gevoeld heb. Morgen ga ik 1x de Ventoux op, ter voorbereiding. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Op de een of andere manier heb ik het idee dat die week rust me meer kwaad dan goed heeft gedaan.
Nou ja, we gaan het zien. Dinsdag zal hoe dan ook vet afzien worden, of het nou lekker loopt of niet. Gisteren was in ieder geval wel de bevestiging dat ik geen ras-klimmer ben, maar meer een type voor Limburg of de Ardennen. Zo'n korte steile klim opknallen ligt me beter dan kilometers lang 9% omhoog harken.
/u/49600/tneticon.png?f=community)
/u/24937/crop65fe1ebc2efd0_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/347700/honeybadger.jpg?f=community)
Ik ben net terug!
Tussen Katwijk en Noordwijk liggen op een aantal plekken dikke plakken nat zand waar je stapvoets door heen moet. Amper takken op dat stuk.
Verder meer richting Wassenaar geweest. Tussen Scheveningen en Meijendel, her en der wat takken en vanochtend een paar stukken het fietspad afgezet vanwege omgevallen bomen/takken dus stukjes offroad
maar daar werd hard aan gewerkt zag ik
Tussen Meijendel en Katwijk zag het er prima uit, een enkele bocht met veel dennenappels en naalden dus ook uitkijken als je hard aan komt rijden. En wat fijn zand maar dat stoort niet zo.
In en rondom Wassenaar was het een drama! Hele stukken fietspad amper begaanbaar door de takken, stukken afgezet door omgevallen bomen/takken. Delen over de weg gegaan, gewoon echt en rommel daar !
Tussen Katwijk en Noordwijk liggen op een aantal plekken dikke plakken nat zand waar je stapvoets door heen moet. Amper takken op dat stuk.
Verder meer richting Wassenaar geweest. Tussen Scheveningen en Meijendel, her en der wat takken en vanochtend een paar stukken het fietspad afgezet vanwege omgevallen bomen/takken dus stukjes offroad
maar daar werd hard aan gewerkt zag ik Tussen Meijendel en Katwijk zag het er prima uit, een enkele bocht met veel dennenappels en naalden dus ook uitkijken als je hard aan komt rijden. En wat fijn zand maar dat stoort niet zo.
In en rondom Wassenaar was het een drama! Hele stukken fietspad amper begaanbaar door de takken, stukken afgezet door omgevallen bomen/takken. Delen over de weg gegaan, gewoon echt en rommel daar !
Thanks voor de update! Ik heb echt net een baalrit gehad, kreeg een dikke lekke band net voor Katwijk. Net na een bochtje zat er een gat van enkele cm's dik in ruw asfalt. Ik hoorde letterlijk de lucht ontsnappen. Ik had geen reserve band bij mij aangezien dit al mijn derde platte is in 5 weken tijd. En het gat was te groot om te plakken.
Dus net 5km door het gras terug gelopen (ivm SPD schoenen). En natuurlijk geen fietser die vroeg of ik wat nodig had, we zijn allemaal alleen op de weg blijkbaar
Dus net 5km door het gras terug gelopen (ivm SPD schoenen). En natuurlijk geen fietser die vroeg of ik wat nodig had, we zijn allemaal alleen op de weg blijkbaar
:strip_exif()/u/234059/crop68c311ae9a0c7_cropped.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/76914/phex1.jpg?f=community)
Tja, enerzijds anderzijds. Ik heb ook een keer 11km moeten lopen met een lekke band, dan leer je wel af idd om zonder reserve de deur uit te gaan. Aan de andere kant geen van de 75+ wielrenners die ik tegen kwam keek op of om terwijl ik met m'n fiets op mn schouder op door de berm liep, dat stak ook wel. Heb sindsdien wel een paar bandjes uitgedeeld, dus ik hoop op goed karma voor de volgende keer dat ik het weer eens vergeet 
:strip_icc():strip_exif()/u/422942/crop5633b835f0cb8_cropped.jpeg?f=community)
“I think of it like a Thanksgiving dinner. You [do] all this preparation, you invite all the guests, you have the meal, and then suddenly, it seems, it’s over.”
Tweakblog van de maand
/u/414219/crop5db07a4c03295.png?f=community)
Je kan het ook vragen aan ze natuurlijk:
Tja, enerzijds anderzijds. Ik heb ook een keer 11km moeten lopen met een lekke band, dan leer je wel af idd om zonder reserve de deur uit te gaan. Aan de andere kant geen van de 75+ wielrenners die ik tegen kwam keek op of om terwijl ik met m'n fiets op mn schouder op door de berm liep, dat stak ook wel. Heb sindsdien wel een paar bandjes uitgedeeld, dus ik hoop op goed karma voor de volgende keer dat ik het weer eens vergeet
Maar minimaal altijd 1 reserveband mee, lange afstanden 2.
[ Voor 4% gewijzigd door Graham op 26-07-2015 13:39 ]
Natuurlijk was het naïef van mij om zonder reserve op pad te gaan, maar is het nou echt zoveel gevraagd om op zijn minst te vragen of diegene wat nodig heeft al dan niet? Of leven we echt allemaal zo langs elkaar heen?
Of leven we echt allemaal zo langs elkaar heen?
Naïef vind ik nogal een understandment eigenlijk maar goed.:
Natuurlijk was het naïef van mij om zonder reserve op pad te gaan, maar is het nou echt zoveel gevraagd om op zijn minst te vragen of diegene wat nodig heeft al dan niet?
Blijkbaar maar dat kan je ook van twee kanten zien zoals ik aangaf. Als ik iemand zie lopen met een (wielren)fiets denk ik niet automatisch aan problemen. Zeker als je daarvoor bij raast met 30+, een platte band valt dan iets minder goed op
. Als ik iemand op een kruispunt zie sleutelen en ik moet daar sowieso stoppen zal ik iemand sneller aanspreken.
[ Voor 3% gewijzigd door Graham op 26-07-2015 14:39 ]
:strip_icc():strip_exif()/u/8269/msn12.jpg?f=community)
Je kan ook stoppen en aan de voorbijkomende fietsers iets vragen. Als ik een lopende fietser zie in de berm die geen intentie toont dat hij iets nodig heeft fiets ik ook door.:
Natuurlijk was het naïef van mij om zonder reserve op pad te gaan, maar is het nou echt zoveel gevraagd om op zijn minst te vragen of diegene wat nodig heeft al dan niet?
#36
Ik kan zeker ook iemand aanspreken, maar had niet echt iemand nodig wat dat betreft. 5km lopen doe ik liever dan dat ik iemand zijn reserveband gebruik. Maar ik zie niet in waarom het understatement is, dat vind ik een beetje overdreven.:
[...]
Naïef vind ik nogal een understandment eigenlijk maar goed.
Blijkbaar maar dat kan je ook van twee kanten zien zoals ik aangaf. Als ik iemand zie lopen met een (wielren)fiets denk ik niet automatisch aan problemen. Zeker als je daarvoor bij raast met 30+, een platte band valt dan iets minder goed op
/u/255418/usericon.png?f=community)
De meeste zullen gewoon door rijden. Een enkeling stopt en vraagt of er problemen zijn/ze kunnen helpen. Zo ook bij mij toen ik ongelukkig een tweede keer binnen één rit lek reed, en mijn reserve band dan dus ook al gebruikt had. Tich mensen voorbij zien komen. Inclusief enkele groepen. En ondanks dat ik stil stond, in de regen, wachtend op alternatief vervoer is er uiteindelijk maar één oud mannetje geweest welk vroeg of ik een bandje wilde hebben.:
Natuurlijk was het naïef van mij om zonder reserve op pad te gaan, maar is het nou echt zoveel gevraagd om op zijn minst te vragen of diegene wat nodig heeft al dan niet?
Valt een beetje binnen dezelfde categorie als elkaar groeten tijdens het fietsen. Heb het in het begin een tijdje gedaan, hoi zeggen tegen passerende fietsers. De meeste kijken je aan alsof je niet goed wijs bent, laat staan dat ze wat terug zeggen
. Sociale interactie hoef je niet te verwachten.Ook op de fiets, blijft toch typisch randstad.
Overigens wel grappig dat je zegt dat je in de afgelopen 5 weken tijd nu al voor de 3e keer lek rijd, nu dan maar geen reserve bij had
. Meestal telt een gewaarschuwd man voor 2 .
/u/63681/soia.png?f=community)
Ja ze waren op en ik had geen tijd om naar de LFB te gaan:
[...]
Overigens wel grappig dat je zegt dat je in de afgelopen 5 weken tijd nu al voor de 3e keer lek rijd, nu dan maar geen reserve bij had
! De fiets zit nu toch al over de 1000km heen dus ik heb maar besloten om er naast een servicebeurt ook nieuwe binnen + buiten banden op te zetten. Volgens mij had de vorige eigenaar ze nog niet veranderd terwijl hij er onder andere de Mont Ventoux mee heeft beklommen incl training.
Denk dat het vooral weer gewenning was na een week niet fietsen. En de temperatuur werkte natuurlijk ook niet mee.
Vandaag 1x de Ventoux gedaan (vanuit Bedoin met afdaling naar Malaucene) en dat ging beter dan verwacht. Het bos vond ik heel vet afzien, maar na Chalet Renard leek de 6-7% opeens wel vlak. Heb niet hoeven stoppen en ook niet voluit hoeven gaan. Tijd redelijk volgens verwachting (1:46). Ik hoop dat ik overmorgen nog beter kan doseren, maar dat moeten we nog maar zien. Die middelste 10km van 9-10% moeten bij mij op omslagpunt, in D2 zou ik een cadans van 50 hebben ofzo, dat trek ik niet
http://app.strava.com/activities/354499377
Netjes man! Denk dat ik ook wel rond die tijd zou zitten zonder stops. Bos was zeker het zwaarste stuk. Hoe vond je de laatste paar honderd meter die nog even 10%+ gingen?:
[...]
Denk dat het vooral weer gewenning was na een week niet fietsen. En de temperatuur werkte natuurlijk ook niet mee.
Vandaag 1x de Ventoux gedaan (vanuit Bedoin met afdaling naar Malaucene) en dat ging beter dan verwacht. Het bos vond ik heel vet afzien, maar na Chalet Renard leek de 6-7% opeens wel vlak. Heb niet hoeven stoppen en ook niet voluit hoeven gaan. Tijd redelijk volgens verwachting (1:46). Ik hoop dat ik overmorgen nog beter kan doseren, maar dat moeten we nog maar zien. Die middelste 10km van 9-10% moeten bij mij op omslagpunt, in D2 zou ik een cadans van 50 hebben ofzo, dat trek ik niet
Netjes gedaan hoor!:
[...]
Denk dat het vooral weer gewenning was na een week niet fietsen. En de temperatuur werkte natuurlijk ook niet mee.
Vandaag 1x de Ventoux gedaan (vanuit Bedoin met afdaling naar Malaucene) en dat ging beter dan verwacht. Het bos vond ik heel vet afzien, maar na Chalet Renard leek de 6-7% opeens wel vlak. Heb niet hoeven stoppen en ook niet voluit hoeven gaan. Tijd redelijk volgens verwachting (1:46). Ik hoop dat ik overmorgen nog beter kan doseren, maar dat moeten we nog maar zien. Die middelste 10km van 9-10% moeten bij mij op omslagpunt, in D2 zou ik een cadans van 50 hebben ofzo, dat trek ik niet
Als je ziet dat je er bijna bent dan maakt het niet meer uit hoe steil het is. Kon nog mooi even versnellen om een andere kerel op een Wilier voorbij te gaan (voor de 3e keer tijdens de klim, was steeds een beetje stuivertje wisselen):
[...]
Netjes man! Denk dat ik ook wel rond die tijd zou zitten zonder stops. Bos was zeker het zwaarste stuk. Hoe vond je de laatste paar honderd meter die nog even 10%+ gingen?
:strip_exif()/u/387023/580008963.gif?f=community)
/u/105842/Homer_60x60.png?f=community)
Zojuist teruggekeerd van het jaarlijkse weekje fietsen in de bergen met oa de hier bekende writser, hielko en -MvZ-. Dit keer ging de reis naar de Dolomieten. We hadden via AirBnB een puik appartement gehuurd in Alleghe; een prima uitvalsbasis, die de mogelijkheid bood zowel de bekendere passen ten noorden als de iets minder bekende passen ten zuiden van Alleghe te bereiken.
We hadden het onzalige idee om 's nachts te gaan rijden en dan onderweg in Oostenrijk nog een bonusklim te pakken. Idee was om vanuit Kematen de Kühtai te bedwingen. Helaas bleek deze afgesloten en zijn we voor de tweede keus gegaan: Axemer Lizum. Goed te doen; met 7,2km en gemiddeld 8,6% niet te lang. Eenmaal boven zagen we nog net een man met één been op de fiets de top bereiken. Dikke kudo's. Pas tegen het eind van de middag kwamen we in Alleghe aan, dus uitladen en uitrusten.
Ik had ter voorbereiding een aantal routes uitgezocht en op de eerste dag werden de hagelnieuwe teamoutfits (laten maken via 36Cycling; puike kwaliteit) aangetrokken en werd de eerste route aangevangen: Via de Passo Falzarego naar Cortina en vervolgens over de Passo Giau terug naar het juiste dal. Hier ondervonden een klein nadeel aan onze locatie: voor de klimmen aan de noordkant moest al zo'n 10 tot 20km worden geklommen alvorens de echte klim kon worden aangevangen. Dat mocht de pret echter niet drukken; de omgeving is super. Vanuit Corvara is de Passo Falzarego zo'n 20,5km lang en gemiddeld 5,5% steil. Lekker inkomen zeg maar. Eenmaal boven afgedaald naar Cortina, naar de voet van de Passo Giau. Het was opvallend dat op veel plekken langs de klimmen waterpunten waren, maar in Cortina en tijdens de klim van de Passo Giau net niet. Het eerste deel tot aan Pocol ging uitstekend, maar daarna wordt de Giau een steile rakker: 8,6km met gemiddeld 8,3%. Er zitten een aantal vlakkere stukken in die verbloemen dat het leeuwendeel van de klim tussen de 9,5 en 11% zit. Na een welverdiende versnapering snel naar huis om de Tour te kijken met Italiaans commentaar
Dag 2 bracht ons naar de bekendste klim van de omgeving: Passo Pordoi. Na zo'n 20 km klimmen begint deze klim in Arabba. De Pordoi is een van hoogste passen in de omgeving en klimt tot 2239 meter. Dat gaat in 9,4km met gemiddeld 6,8% en is daardoor goed te doen. Na een afdaling naar Canazei begonnen we aan de klim van de Passo Fedaia met een paar druppeltjes uit de lucht. De regen zette niet door en dus vol goede moed naar 2057 meter hoogte. Vanuit Canazei is de klim beduidend minder zwaar dan vanuit Caprile kwamen we in de afdaling te weten. Vanuit Caprile zijn er hele stukken die ruim boven de 12% uitkomen. Dit zorgde wel voor snelheden van ruim 85km/h, zonder dat je hoefde bij te trappen.
Dag 3 had de Sellarunda op het programma: Vanuit Arabba achtereenvolgens de Passo Pordoi, vlak voor Canazei afbuigen naar de Passo Sella, en via de Passo Gardena naar de Passo Campalongo om vervolgens weer af te dalen naar Arabba. De Passo Sella begint eigenlijk op dezelfde plek als de Pordoi vanuit Canazei, maar wij hebben de route van de ronde gevolgd en deze neemt direct de afslag. Hierdoor in de Passo Sella aanzienlijk korter, maar waren we gezegend met vooral de steile stukken; 10% is meer regel van uitzondering. Het is een rare gewaarwording om 8% te zien als verlichting voor je benen Na wat vloeken en tieren (uiteraard als laatste) boven. Iets voorbij de top bij een voortreffelijk restaurant een pastaatje verorberd en toen door naar de mooiste klim van deze vakantie: Passo Gardena. Er hoeft in 5,9km slechts 250 hoogtemeters te worden overwonnen en deze rustige klim ging gepaard met een fantastisch uitzicht; genieten! Na een korte afdaling naar Corvara was alleen de 6,1km lange klim van de Passo Campalongo aanwezig in het routeboek. Met gemiddeld 5% op papier een eitje, maar na een lange dag klimmen toch nog wel een uitdaging. Gelukkig konden we ons daarna bijna 30km naar beneden laten rollen.
Na een verdiend biertje en een dagje rust zijn we naar het zuiden getrokken. Na een afzink naar Agordo hebben we eerst de Forcella Aurine gefietst; een klim die niet te steil is en na een korte afdaling reden we naar de andere kant van Agordo om ons geluk te beproeven met de Passo Duran. 12,5km lang met gemiddeld 7,9%. De laatste drie kilometer vlakken redelijk af, wat betekent dat er weer eens hele stukken 10+% aanwezig waren. Een pittige klim, ook omdat deze op 600m start en het dus erg warm was. Eenmaal boven afgedaald naar Dont om de dag af te maken met de Forcella Staulanza: 12,6km met gemiddeld 6,7%. Een beetje regen gehad in de laatste kilometers, dus snel jasje aan en afgedaald naar de droge kant van de klim.
Dag 6 ging wederom zuidwaarts; de andere zijde van de Forcella Aurine was de opmaat voor de Passo Cereda. Niet al te lang, maar met een eerste 500 meter 15% wel een die er direct vol invliegt. Na een lange afdaling konden we beginnen aan de 20km lange klim van de Passo Rolle. Lang dus en het venijn zat hem in de staart; het percentage kroop structureel naar de 9% en het begon redelijk hard te regenen. Afgemat bovengekomen en onder het genot van een hapje en een drankje afgewacht of de regen minder zou worden. Het plan was om de volledige afdaling naar de voet van de Passo Rolle te doen en dan de Passo San Pellegrino te doen, maar er bleek een kortere route. Omdat ik er een beetje doorheen zat heb ik laf de korte route gepakt en is de rest doorgereden op de originele route. Wat Google Maps echter gemakshalve niet meldde was dat de shortcut een extra klim bevatte en zo vond ik mijzelf ineens op de 9%-flanken van de Passo Valles: oeps. Na de afdaling kwam ik halverwege de Passo San Pellegrino uit, vlak voor het bordje dat waarschuwde voor 15% ... de komende 3km. Niet voor één gat te vangen hoopte ik op de top de rest van de groep tegemoet te kunnen rijden en dus en pas opgereden. Na 3km afzien volgde wederom een bordje: 18%. Ik was nog maar 3km verwijderd van de top, dus wat doe je? Je gaat door. Eenmaal boven volledig uitgeput en dus direct afgedaald en de laffe onhoog glooiende weg naar Alleghe opgedraaid. Dit werd de koninginnenrit van de vakantie met zo'n 130km, de rest van de groep zat op ong 150km.
De laatste dag van de vakantie stond in het teken van uitfietsen en/of "missende beklimmingen" doen. Ik besloot nogmaals de Pordoi op te fietsen en boven nog wat souvenirs te scoren, de rest besloot de bizarre Passo Fedaia vanaf Caprile te doen. Ik heb nog een keer alles gegeven in de klim en zo'n 7 minuten van mijn pr gereden. Reden genoeg voor Hielko om na terugkomst in het huisje nog een keer zijn stalen ros te bestijgen om mijn tijd weer te verbeteren Ikzelf heb me na de klim rustig naar beneden laten rollen, maar blijkbaar wel de 8e tijd ooit op een deel van de afdaling gereden. Als ik dat had geweten had ik wel bijgetrapt
Al met al een topweek gehad in een geweldige omgeving. We hebben heel veel zon gehad en een paar kleine buitjes. Alleghe bleek een fijne uitvalsbasis en bood ons op de rustdag zelfs nog uitzicht over de finish- en vertreklocatie van de Transalp-race. Nadeel was zoals gezegd de noodzaak om te klimmen om aan de voet van een aantal klimmen te komen, als dat je niet aanstaat zou je ook Arabba of, aan de andere kant van de Pordoi, Canazei als uitvalsbasis kunnen nemen. Al met al ruim 600km en zo'n 14 000 hoogtemeters. Niet slecht dacht ik zo.
Voor de liefhebbers kan ik de routes wel een keer als gpx aanmaken.
We hadden het onzalige idee om 's nachts te gaan rijden en dan onderweg in Oostenrijk nog een bonusklim te pakken. Idee was om vanuit Kematen de Kühtai te bedwingen. Helaas bleek deze afgesloten en zijn we voor de tweede keus gegaan: Axemer Lizum. Goed te doen; met 7,2km en gemiddeld 8,6% niet te lang. Eenmaal boven zagen we nog net een man met één been op de fiets de top bereiken. Dikke kudo's. Pas tegen het eind van de middag kwamen we in Alleghe aan, dus uitladen en uitrusten.
Ik had ter voorbereiding een aantal routes uitgezocht en op de eerste dag werden de hagelnieuwe teamoutfits (laten maken via 36Cycling; puike kwaliteit) aangetrokken en werd de eerste route aangevangen: Via de Passo Falzarego naar Cortina en vervolgens over de Passo Giau terug naar het juiste dal. Hier ondervonden een klein nadeel aan onze locatie: voor de klimmen aan de noordkant moest al zo'n 10 tot 20km worden geklommen alvorens de echte klim kon worden aangevangen. Dat mocht de pret echter niet drukken; de omgeving is super. Vanuit Corvara is de Passo Falzarego zo'n 20,5km lang en gemiddeld 5,5% steil. Lekker inkomen zeg maar. Eenmaal boven afgedaald naar Cortina, naar de voet van de Passo Giau. Het was opvallend dat op veel plekken langs de klimmen waterpunten waren, maar in Cortina en tijdens de klim van de Passo Giau net niet. Het eerste deel tot aan Pocol ging uitstekend, maar daarna wordt de Giau een steile rakker: 8,6km met gemiddeld 8,3%. Er zitten een aantal vlakkere stukken in die verbloemen dat het leeuwendeel van de klim tussen de 9,5 en 11% zit. Na een welverdiende versnapering snel naar huis om de Tour te kijken met Italiaans commentaar
Dag 2 bracht ons naar de bekendste klim van de omgeving: Passo Pordoi. Na zo'n 20 km klimmen begint deze klim in Arabba. De Pordoi is een van hoogste passen in de omgeving en klimt tot 2239 meter. Dat gaat in 9,4km met gemiddeld 6,8% en is daardoor goed te doen. Na een afdaling naar Canazei begonnen we aan de klim van de Passo Fedaia met een paar druppeltjes uit de lucht. De regen zette niet door en dus vol goede moed naar 2057 meter hoogte. Vanuit Canazei is de klim beduidend minder zwaar dan vanuit Caprile kwamen we in de afdaling te weten. Vanuit Caprile zijn er hele stukken die ruim boven de 12% uitkomen. Dit zorgde wel voor snelheden van ruim 85km/h, zonder dat je hoefde bij te trappen.
Dag 3 had de Sellarunda op het programma: Vanuit Arabba achtereenvolgens de Passo Pordoi, vlak voor Canazei afbuigen naar de Passo Sella, en via de Passo Gardena naar de Passo Campalongo om vervolgens weer af te dalen naar Arabba. De Passo Sella begint eigenlijk op dezelfde plek als de Pordoi vanuit Canazei, maar wij hebben de route van de ronde gevolgd en deze neemt direct de afslag. Hierdoor in de Passo Sella aanzienlijk korter, maar waren we gezegend met vooral de steile stukken; 10% is meer regel van uitzondering. Het is een rare gewaarwording om 8% te zien als verlichting voor je benen
Na wat vloeken en tieren (uiteraard als laatste) boven. Iets voorbij de top bij een voortreffelijk restaurant een pastaatje verorberd en toen door naar de mooiste klim van deze vakantie: Passo Gardena. Er hoeft in 5,9km slechts 250 hoogtemeters te worden overwonnen en deze rustige klim ging gepaard met een fantastisch uitzicht; genieten! Na een korte afdaling naar Corvara was alleen de 6,1km lange klim van de Passo Campalongo aanwezig in het routeboek. Met gemiddeld 5% op papier een eitje, maar na een lange dag klimmen toch nog wel een uitdaging. Gelukkig konden we ons daarna bijna 30km naar beneden laten rollen. Na een verdiend biertje en een dagje rust zijn we naar het zuiden getrokken. Na een afzink naar Agordo hebben we eerst de Forcella Aurine gefietst; een klim die niet te steil is en na een korte afdaling reden we naar de andere kant van Agordo om ons geluk te beproeven met de Passo Duran. 12,5km lang met gemiddeld 7,9%. De laatste drie kilometer vlakken redelijk af, wat betekent dat er weer eens hele stukken 10+% aanwezig waren. Een pittige klim, ook omdat deze op 600m start en het dus erg warm was. Eenmaal boven afgedaald naar Dont om de dag af te maken met de Forcella Staulanza: 12,6km met gemiddeld 6,7%. Een beetje regen gehad in de laatste kilometers, dus snel jasje aan en afgedaald naar de droge kant van de klim.
Dag 6 ging wederom zuidwaarts; de andere zijde van de Forcella Aurine was de opmaat voor de Passo Cereda. Niet al te lang, maar met een eerste 500 meter 15% wel een die er direct vol invliegt. Na een lange afdaling konden we beginnen aan de 20km lange klim van de Passo Rolle. Lang dus en het venijn zat hem in de staart; het percentage kroop structureel naar de 9% en het begon redelijk hard te regenen. Afgemat bovengekomen en onder het genot van een hapje en een drankje afgewacht of de regen minder zou worden. Het plan was om de volledige afdaling naar de voet van de Passo Rolle te doen en dan de Passo San Pellegrino te doen, maar er bleek een kortere route. Omdat ik er een beetje doorheen zat heb ik laf de korte route gepakt en is de rest doorgereden op de originele route. Wat Google Maps echter gemakshalve niet meldde was dat de shortcut een extra klim bevatte en zo vond ik mijzelf ineens op de 9%-flanken van de Passo Valles: oeps. Na de afdaling kwam ik halverwege de Passo San Pellegrino uit, vlak voor het bordje dat waarschuwde voor 15% ... de komende 3km. Niet voor één gat te vangen hoopte ik op de top de rest van de groep tegemoet te kunnen rijden en dus en pas opgereden. Na 3km afzien volgde wederom een bordje: 18%. Ik was nog maar 3km verwijderd van de top, dus wat doe je? Je gaat door. Eenmaal boven volledig uitgeput en dus direct afgedaald en de laffe onhoog glooiende weg naar Alleghe opgedraaid. Dit werd de koninginnenrit van de vakantie met zo'n 130km, de rest van de groep zat op ong 150km.
De laatste dag van de vakantie stond in het teken van uitfietsen en/of "missende beklimmingen" doen. Ik besloot nogmaals de Pordoi op te fietsen en boven nog wat souvenirs te scoren, de rest besloot de bizarre Passo Fedaia vanaf Caprile te doen. Ik heb nog een keer alles gegeven in de klim en zo'n 7 minuten van mijn pr gereden. Reden genoeg voor Hielko om na terugkomst in het huisje nog een keer zijn stalen ros te bestijgen om mijn tijd weer te verbeteren
Ikzelf heb me na de klim rustig naar beneden laten rollen, maar blijkbaar wel de 8e tijd ooit op een deel van de afdaling gereden. Als ik dat had geweten had ik wel bijgetrapt Al met al een topweek gehad in een geweldige omgeving. We hebben heel veel zon gehad en een paar kleine buitjes. Alleghe bleek een fijne uitvalsbasis en bood ons op de rustdag zelfs nog uitzicht over de finish- en vertreklocatie van de Transalp-race. Nadeel was zoals gezegd de noodzaak om te klimmen om aan de voet van een aantal klimmen te komen, als dat je niet aanstaat zou je ook Arabba of, aan de andere kant van de Pordoi, Canazei als uitvalsbasis kunnen nemen. Al met al ruim 600km en zo'n 14 000 hoogtemeters. Niet slecht dacht ik zo.
Voor de liefhebbers kan ik de routes wel een keer als gpx aanmaken.
Read the code, write the code, be the code!
:strip_exif()/u/22415/avt.gif?f=community)
Ik woon in Calpe/calp dus ben misschien niet geheel objectief
Carnaval valt dit jaar vroeg in begin februari, gemiddeld in Calpe 16 tot 18c max dag temp.
http://meteocalpe.com/wxtempdetail.php
Calpe tot Benidorm heeft het droogste warmste winterse klimaat van het Europese vasteland dus geen wonder dat de meeste prof ploegen hier vertoeven tussen december en maart.
De belangrijkste beklimmingen zijn de beroemde Coll de rates en Vall de ebo. Verder is is er Tudons en Cumbre del sol waar Vuelta etappe 9 eindigt.
Wat routes
https://www.strava.com/routes/179099
https://www.strava.com/routes/180545
https://www.strava.com/routes/574966
YouTube: Mathijs de boer
mijn youbube kanaal staan video's voor impressie Costa Blanca(regio Marina Alta).
Spicy!
Wait what.. Je kan daar een racefiets huren?
Dan is dat een goede optie voor mijn volgende vakantie in het najaar
. Bij welk bedrijf kan dat?
Jup meestal kan dat wel. Kan ook bijvoorbeeld op de niet eilanden maar wel populaire wielren bestemmingen. Oa dus ook in Bedoin in Frankrijk (Mont Ventoux). Echter is het natuurlijk makkelijk om je fiets naar Frankrijk mee te nemen.:
[...]
Wait what.. Je kan daar een racefiets huren?
Dan is dat een goede optie voor mijn volgende vakantie in het najaar
Zelf nog nooit gedaan maar zoek even door het topic. Er wordt regelmatig over gesproken en anders post iemand het wel
:strip_icc():strip_exif()/u/10424/crop572f9b32eb908.jpeg?f=community)
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/190324/crop679cb4f5dc413_cropped.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/42138/IpodFoetusAvatar.gif?f=community){kind=avatar}
Of je trekt teveel aan je pedaal in het achterste deel van de trapbeweging.
Gisteren trouwens een klein funkoersje gereden als onderdeel van de omloop van Ijburg (georganiseerd door Gaul). Hoor ik in de tweede of derde ronde ineens de speaker de naam van tweaker M@cer noemen als 'gaat aan de leiding'. Ik reed toen vlak achter hem en effe kort gegroet, want het ging best hard erop (koersje duurde maar 17 kilometer). Een ronde of twee later geprobeerd met hem en nog een andere dude weg te rijden, maar dat was van korte duur (1 ronde). Daarna reden er twee gasten weg en heb ik een tijdje dood zitten gaan op plek 3,4,5 in M@cers wiel voordat hij me loste en zelf derde werd.
Ondergetekende in aktie:
M@cer derde:
De standaard huur toko op G.C. is free motion. Altijd goede nieuwe fietsen en prima service. Zoals gezegd echter kan je ook zelf je fiets meenemen in het vliegtuig. Ik heb dat nu tweemaal gedaan, gaat prima. Je bent ongeveer net zoveel kwijt als voor fietshuur of net iets minder en je rijdt op je eigen fiets.:
[...]
Wait what.. Je kan daar een racefiets huren?
Dan is dat een goede optie voor mijn volgende vakantie in het najaar
Gisteren trouwens een klein funkoersje gereden als onderdeel van de omloop van Ijburg (georganiseerd door Gaul). Hoor ik in de tweede of derde ronde ineens de speaker de naam van tweaker M@cer noemen als 'gaat aan de leiding'. Ik reed toen vlak achter hem en effe kort gegroet, want het ging best hard erop (koersje duurde maar 17 kilometer). Een ronde of twee later geprobeerd met hem en nog een andere dude weg te rijden, maar dat was van korte duur (1 ronde). Daarna reden er twee gasten weg en heb ik een tijdje dood zitten gaan op plek 3,4,5 in M@cers wiel voordat hij me loste en zelf derde werd.
Ondergetekende in aktie:
M@cer derde:
[ Voor 117% gewijzigd door MrAngry op 27-07-2015 10:44 ]
Er is maar één goed systeem en dat is een geluidsysteem - Sef
:strip_icc():strip_exif()/u/10274/crop67712295188a6_cropped.jpg?f=community)
Was leuk gisteren in IJburg, toch weer heel anders dan op Sloten omdat hier wel echte bochten in zaten en het niet alleen maar keihard rechtdoor fietsen was, verder speelde de wind ook wel aardig mee.
Zat elke keer voorin het peleton (er deden een man of 25 mee) en kon elke keer mee. Alleen die ene keer dat er 2 weg gingen en ik de hoop had dat iemand anders het gat dicht zou rijden bleven ze weg.. Uiteindelijk derde geworden door in de sprint nog even alles eruit te persen
Vind het koersen rijden wel steeds leuker te vinden.. Geeft echt een hele andere dimensie aan het fietsen..
Zat elke keer voorin het peleton (er deden een man of 25 mee) en kon elke keer mee. Alleen die ene keer dat er 2 weg gingen en ik de hoop had dat iemand anders het gat dicht zou rijden bleven ze weg.. Uiteindelijk derde geworden door in de sprint nog even alles eruit te persen
Vind het koersen rijden wel steeds leuker te vinden.. Geeft echt een hele andere dimensie aan het fietsen..
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/87661/crop5f4369750146c_cropped.jpeg?f=community)
Toch wel apart, je zou het wel verwachten tussen wielrenners onderling. Bij hardlopers is het nagenoeg de normaalste zaak van de wereld om elkaar te groeten. Motorrijders doen het ook door hun been uit te steken. MTB'ers ook wel. Maar wielrenners...nee. Geen idee wat het is...:
[...]
Valt een beetje binnen dezelfde categorie als elkaar groeten tijdens het fietsen. Heb het in het begin een tijdje gedaan, hoi zeggen tegen passerende fietsers. De meeste kijken je aan alsof je niet goed wijs bent, laat staan dat ze wat terug zeggen
Ook op de fiets, blijft toch typisch randstad.
:strip_exif()/u/8917/avamadarame.gif?f=community)
Kan je mij wat meer info geven over dat koersen rijden?:
Was leuk gisteren in IJburg, toch weer heel anders dan op Sloten omdat hier wel echte bochten in zaten en het niet alleen maar keihard rechtdoor fietsen was, verder speelde de wind ook wel aardig mee.
Zat elke keer voorin het peleton (er deden een man of 25 mee) en kon elke keer mee. Alleen die ene keer dat er 2 weg gingen en ik de hoop had dat iemand anders het gat dicht zou rijden bleven ze weg.. Uiteindelijk derde geworden door in de sprint nog even alles eruit te persen
Vind het koersen rijden wel steeds leuker te vinden.. Geeft echt een hele andere dimensie aan het fietsen..
Mij lijkt het namelijk ook wel leuk om te doen. Echter twijfel ik of ik het aankan qua snelheden en heb ik geen licentie (ik woon in België).
Canon 70D + Signon 10-600 f1.8 IS OS HSM + 430EXII Flickr 500px lsfotografie.webs.com
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
Ik groet alleen als ik ergens fiets waar ik niet 5000 andere fietsers tegenkom.. Bij een ritje door de duinen op een mooie zomerse dag is er geen beginnen aan om iedereen gedag te zeggen. Op een druilerige dag juist wel... soort van elite clubje, die gekken die ook fietsen als het geen lekker weer is
Exact expert nodig?
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/14965/crop6362b4571b01a_cropped.jpg?f=community)
De laatste keer dat ik op de fiets zat (zonder helm, doe ik tegenwoordig vaak) gingen er 2 gasten tegen ons tekeer dat we idioten waren. Vond ik een beetje gek, ik vraag me af of ze dat ook bij elke fietser op een stadsfiets of elektrische fiets doen. Maar goed, ieder zijn meug
Merk wel dat met het MTB'en iedereen elkaar groet, groot verschil
Badieboediemxvahajwjjdkkskskskaa
:strip_exif()/u/99338/crop5dbae0b3ca1d3_cropped.gif?f=community)
In Italië afgelopen week iedereen gegroet en in 70% van de gevallen keurig groet terug gekregen. In Nederland ligt het percentage in mijn ervaring ong gelijk. Zonder helm groet ik overigens ook principieel niet (al aantal keer gezien dat een helm geen overbodige luxe is), maar groepen groet ik wel gewoon, vooral als ik ze voorbij rijd 
Read the code, write the code, be the code!
Zweet me kapot in die dingen. En ik heb geen slechte helm.
Ik zie er het nut gewoon niet van in als ik niet in een peloton of afdaling zit. Ik fiets bijna elke dag zonder helm door de stad net als duizenden anderen. Dan ga ik vaak net zo hard als op de racefiets en zigzag ik tussen trambanen door op 3mm bredere bandjes. Dat vindt niemand raar. Zet een helm op als stadsfietser en ze vinden je wel raar. Maar ga alleen over een breed fietspad langs de kust zonder helm en alle racefietsers vinden je raar.
Badieboediemxvahajwjjdkkskskskaa
Volgens mij heb je dat wel eens eerder aangegeven in dit topic. Kan er wel wat bij voorstellen maar ik rij op de racefiets nooit zonder. Ook al rij ik alleen. Ik weet hoe hard ik fiets en er kan altijd wat gebeuren, dat heb je immers nooit volledig in de hand in het verkeer. Je kunt ook gewoon wegglijden in een bocht bijvoorbeeld.:
[...]
Zweet me kapot in die dingen. En ik heb geen slechte helm.
Ik zie er het nut gewoon niet van in als ik niet in een peloton of afdaling zit. Ik fiets bijna elke dag zonder helm door de stad net als duizenden anderen. Dan ga ik net zo hard als op de racefiets en zigzag ik tussen trambanen door op 3mm bredere bandjes. Vind niemand raar. Zet een helm op en ze vinden je wel raar. Maar ga alleen over een breed fietspad langs de kust zonder helm en alle racefietsers vinden je raar.
En natuurlijk helpt het niet tegen iets als een sleutelbeen breken maar de inhoud van mijn hoofd acht ik redelijk belangrijk en met een licht hersenschudding er vanaf komen lijkt me beter dan erger letsel wat je voor altijd met je mee zult nemen. Ik heb al genoeg mensen zien vallen die er toch anders uit gekomen zouden zijn zonder helm namelijk, zij dat ze in een groep reden. Zweten blijf kloten, heb ik ook maar daarom gebruik ik dus een zweetband en als het weer wat kouder is een fietspet. Herfst/winter is zweten niet zo'n issue. Bij een lange klim in hitte zet ik hem bijvoorbeeld wel af.
Dat je zonder helm fietst moet je zelf weten (uiteindelijk zal de natuurlijke selectie zijn weg toch wel vinden), ik heb alleen geen behoefte om dat soort mensen te groeten..:
[...]
De laatste keer dat ik op de fiets zat (zonder helm, doe ik tegenwoordig vaak) gingen er 2 gasten tegen ons tekeer dat we idioten waren. Vond ik een beetje gek, ik vraag me af of ze dat ook bij elke fietser op een stadsfiets of elektrische fiets doen. Maar goed, ieder zijn meug
Merk wel dat met het MTB'en iedereen elkaar groet, groot verschil
Net als groepjes die denken dat een 4 meter brede weg er speciaal voor hun is gelegd terwijl ze net aan 30 halen en de rest van de wereld alleen maar lastige obstakels vinden.
Op Tererife met 35 graden en het beklimmen van El Teide ook gewoon mijn helm opgehouden, ik heb niet eens meer door dat ik hem op heb. Ik heb er aan moeten wennen, maar ik kan me nu niet meer voorstellen om te fietsen zonder helm.
[ Voor 12% gewijzigd door M@cer op 27-07-2015 18:27 ]
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
Kun je nagaan, heb ik zelf op een hersenletsel groep gewerkt en daar had ik nog niet eens aan gedacht
Toen ik begon met fietsen was er hier in het dorp net een vrij bekend persoon van m'n vaders leeftijd verongelukt op de racert. Liep niet goed af omdat hij geen helm droeg, ik mag sindsdien niet eens zonder rijden van mijn vrouw (zou ik zelf ook niet doen).
@ Makkelijk, oplossing: coupe Mollema ?
:strip_exif()/u/170146/kirbyklein.gif?f=community)
Nee gewoon een helm dragen en een kortere coupe nemen 
Overigens zegt je argument over in de stad fietsen meer over je fietsstijl op je gewone fiets dan over het gevaar in het algemeen. Ik fiets namelijk op mn gewone fiets beduidend langzamer en de pieken zijn veel lager dan op de racert. Speelt natuurlijk mee wat voor fiets je rijd want mijn stadsfiets is 2x zo zwaar, zit vrij rechtop, volledig geveerd wat veel energie opslokt en de banden zijn bijna 2x zo breed als de gemiddelde raceband.
Plus dat je anders zit en anders valt van zo'n fiets is mijn ervaring, en ik ben heel vaak gevallen op mijn stadsfietsen
Daarnaast zegt iedereen altijd dat de stoeprand zo gevaarlijk is maar als je gewoon opzij valt raakt van de meeste mensen hun hoofd gewoon de grond, ook zonder stoeprand of verhoging. Deel wat effectief kan valbreken daar gelaten uiteraard. En bij zo'n klap is en hel wél heel effectief.
Maargoed ieder moet het voor zich weten maar als ik moest kiezen tussen zweten (wat ik toch als een malle doe) of een grotere kans op hersenletsel dan weet ik het wel. Zeker als ik terug denk aan mijn werk met hersenletsel mensjes. want het klinkt heel vervelend en naar maar dat is het niet want het is gewoon veel erger dan je je kan voorstellen en je ergste vijand toewenst als het goed mis gaat
Dus...ik houd het hierbij....
Overigens zegt je argument over in de stad fietsen meer over je fietsstijl op je gewone fiets dan over het gevaar in het algemeen. Ik fiets namelijk op mn gewone fiets beduidend langzamer en de pieken zijn veel lager dan op de racert. Speelt natuurlijk mee wat voor fiets je rijd want mijn stadsfiets is 2x zo zwaar, zit vrij rechtop, volledig geveerd wat veel energie opslokt en de banden zijn bijna 2x zo breed als de gemiddelde raceband.
Plus dat je anders zit en anders valt van zo'n fiets is mijn ervaring, en ik ben heel vaak gevallen op mijn stadsfietsen
Daarnaast zegt iedereen altijd dat de stoeprand zo gevaarlijk is maar als je gewoon opzij valt raakt van de meeste mensen hun hoofd gewoon de grond, ook zonder stoeprand of verhoging. Deel wat effectief kan valbreken daar gelaten uiteraard. En bij zo'n klap is en hel wél heel effectief.
Maargoed ieder moet het voor zich weten maar als ik moest kiezen tussen zweten (wat ik toch als een malle doe) of een grotere kans op hersenletsel dan weet ik het wel. Zeker als ik terug denk aan mijn werk met hersenletsel mensjes. want het klinkt heel vervelend en naar maar dat is het niet want het is gewoon veel erger dan je je kan voorstellen en je ergste vijand toewenst als het goed mis gaat
Dus...ik houd het hierbij....
[ Voor 57% gewijzigd door sapphire op 27-07-2015 23:51 ]
Mijn nieuwe hoge druk spuit werkt in ieder geval goed om de douche te reinigen . Ergens deze week de fiets zelf.
. Ergens deze week de fiets zelf.
[ Voor 16% gewijzigd door Ircghost op 28-07-2015 00:13 ]
Gelukkig kun je het reguleren, ik zal het op een stuk lagere stand zetten. Het gaat er vooral om dat ik buiten zonder slang de fiets kan schoonmaken
. En ik smeer altijd in!
Gister in de afdaling van de Ventoux reed ik samen met een kerel van een jaar of 50, met het postuur (en de kale kop) van Pantani. We hadden stevig tegenwind, dus veel harder dan 70-75 ging het niet, maar die mafkees reed dus ook zonder helm 
:strip_icc():strip_exif()/u/126142/koe.jpg?f=community)
Ik voel me naakt zonder helm op de racefiets. Begrijp ook niet helemaal waar de discussie vandaan komt. Ik dacht dat we die tijd wel voorbij waren.
Begrijp ook niet helemaal waar de discussie vandaan komt. Ik dacht dat we die tijd wel voorbij waren.
Life is what happens to you, while you're busy making other plans (John Lennon) - Ioniq 28kWh / 9,9kWP zonnepanelen (west) / Panasonic 9kW WP
:strip_exif()/u/279015/13.gif?f=community)
Ik haak hier ook even op in, persoonlijke informatie is hetzelfde. Behalve dan het stoppen met voetballen, dat is al 13 jaar geleden.
Ik neig naar een nieuwe fiets omdat je dan doorgaans weet wat je krijgt. En zoals hier http://www.futurumshop.nl...racefiets-wit-zwart.phtml heb je al een fiets voor €539,-.
Echter is dat nog steeds een hoop geld voor een potentiële hobby terwijl ik nog niet weet of het een langdurig iets gaat worden.
Computer games don't affect kids; I mean if Pac-Man affected us as kids, we'd all be running around in darkened rooms, munching magic pills and listening to repetitive electronic music.
Als je niet weet of het een langdurige hobby gaat worden kun je ook een simpele fiets voor zeg 200 euro kopen en daar wat ritjes op maken. Heb je na een paar maanden het idee dat het een blijvende hobby gaat worden, kun je die altijd weer op marktplaats zetten en alsnog een nieuwe kopen. Of je blijft op de fiets van 200 euro rijden natuurlijk Kennisje van me rijdt al jaren op een goedkoop 2e handsje. Ligt er ook aan wat voor soort fietser je uiteindelijk gaat worden (hij rijdt lekker 2 x in de week een leuk stukje met "de jongens" en voor de rest boeit die fiets hem niet zoveel, nieuwer, lichter, hipper, whatever, je benen moeten ronddraaien en dan kom je er vanzelf wel ).
De gemiddelde wielertoerist, en helemaal als je net begint met fietsen, merkt echt geen verschil in schakelgroepen, gewicht en stijfheid. Die is in het begin allang blij als je 3 uur op de fiets kunt zitten zonder dat je daarna kapot bent en 3 dagen niet kunt zitten van de pijn aan je kont
Kennisje van me rijdt al jaren op een goedkoop 2e handsje. Ligt er ook aan wat voor soort fietser je uiteindelijk gaat worden (hij rijdt lekker 2 x in de week een leuk stukje met "de jongens" en voor de rest boeit die fiets hem niet zoveel, nieuwer, lichter, hipper, whatever, je benen moeten ronddraaien en dan kom je er vanzelf wel ).De gemiddelde wielertoerist, en helemaal als je net begint met fietsen, merkt echt geen verschil in schakelgroepen, gewicht en stijfheid. Die is in het begin allang blij als je 3 uur op de fiets kunt zitten zonder dat je daarna kapot bent en 3 dagen niet kunt zitten van de pijn aan je kont
Exact expert nodig?
En een fiets blijft ook na de aanschaf waarde houden. Waarschijnlijk raak je een dergelijk goedkoop instapmodel lastig tweedehands verkocht als een fiets die in de aanschaf iets meer kost, maar op de markt nog wat meer waarde houdt...:
[...]
Ik haak hier ook even op in, persoonlijke informatie is hetzelfde. Behalve dan het stoppen met voetballen, dat is al 13 jaar geleden.
Ik neig naar een nieuwe fiets omdat je dan doorgaans weet wat je krijgt. En zoals hier http://www.futurumshop.nl...racefiets-wit-zwart.phtml heb je al een fiets voor €539,-.
Echter is dat nog steeds een hoop geld voor een potentiële hobby terwijl ik nog niet weet of het een langdurig iets gaat worden.
Battle.net || Strava
Iedereen bedankt voor de reacties.
Ik gaat me nog even verder oriënteren en dan waarschijnlijk beginnen met een goedkope fiets vanaf Marktplaats en die eventueel later inruilen voor een "echte" fiets.
Beginnen met een uitgave van 2-300 (400 voor een buitenkansje) voor een fiets ligt inderdaad meer in lijn met wat ik nu wens uit te geven. Er komen tenslotte ook nog wat accessoires bij voor we kunnen beginnen.
Als je iets doet, moet je het goed doen.
Naar verwachting meld ik mij binnenkort weer, mochten er dan mensen zijn in de omgeving van Culemborg die een tong over het asfalt willen zien slepen dan hoor ik het graag.
Ik gaat me nog even verder oriënteren en dan waarschijnlijk beginnen met een goedkope fiets vanaf Marktplaats en die eventueel later inruilen voor een "echte" fiets.
Beginnen met een uitgave van 2-300 (400 voor een buitenkansje) voor een fiets ligt inderdaad meer in lijn met wat ik nu wens uit te geven. Er komen tenslotte ook nog wat accessoires bij voor we kunnen beginnen.
Als je iets doet, moet je het goed doen.
Naar verwachting meld ik mij binnenkort weer, mochten er dan mensen zijn in de omgeving van Culemborg die een tong over het asfalt willen zien slepen dan hoor ik het graag.
Computer games don't affect kids; I mean if Pac-Man affected us as kids, we'd all be running around in darkened rooms, munching magic pills and listening to repetitive electronic music.
Wat je ook kunt overwegen is een racefiets huren. Zeker onder het mom van als je iets doet, moet je het goed doen. En later inruilen voor een "echte" fiets. Je zult snel genoeg weten of het je ding is of niet. Daar ga je geen maanden of zelfs weken voor nodig hebben om te bezien.:
Iedereen bedankt voor de reacties.
Ik gaat me nog even verder oriënteren en dan waarschijnlijk beginnen met een goedkope fiets vanaf Marktplaats en die eventueel later inruilen voor een "echte" fiets.
Beginnen met een uitgave van 2-300 (400 voor een buitenkansje) voor een fiets ligt inderdaad meer in lijn met wat ik nu wens uit te geven. Er komen tenslotte ook nog wat accessoires bij voor we kunnen beginnen.
Als je iets doet, moet je het goed doen.
Naar verwachting meld ik mij binnenkort weer, mochten er dan mensen zijn in de omgeving van Culemborg die een tong over het asfalt willen zien slepen dan hoor ik het graag.
Enkele dagen of een weekje (indien je meerdere vrije dagen hebt) een fiets huren kan dan erg aantrekkelijk zijn. Zeker indien je dit doet bij een partij welk ook fietsen verkoopt. Je kunt namelijk bij het overstag gaan tot aankoop soms namelijk nog wel een deel van de huurprijs terug krijgen in dat geval.
En vind je het nu echt helemaal niets, dan ben je met huren mogelijk goedkoper uit. Bij doorverkoop van een tweedehands blijft het toch altijd maar afwachten wat je krijgt. Zeker laat in het seizoen.
[ Voor 7% gewijzigd door psychodude op 28-07-2015 18:04 ]
:strip_icc():strip_exif()/u/475396/crop5da1eefc8b8f9_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/55581/dualvisser.gif?f=community)
Eens met de poster hierboven.
Ik heb 5 jaar geleden mijn Ridley Triton van Marktplaats gevist voor 500 euro.
Campa Veloce (105 groep van Shimano) afgemonteerd, racewielen eronder en carbon voorvork.
Na 5 jaar is hij nog niet aan vervanging toe en gezeur heb ik er niet mee gehad (op een gebroken spaak na
).
Join the dark side, we have cookies :)
You need only two tools. WD-40 and duct tape. If it doesn't move and it should, use WD-40. If it moves and shouldn't, use the tape.
:strip_exif()/u/37245/agfa.gif?f=community)
Gisteren was het dan zo ver: 3x de Mont Ventoux op, voor het goede doel. Onderstaand een (gedeelte) uit het verslag wat ik hierover schreef:
28 juli, 05.15. De wekker van m’n telefoon gaat af. Ik vraag me af waarom ik ooit aan deze actie ben begonnen. De maximaal 3 uur slaap van die nacht werkten daar niet echt aan mee. Onze tent staat 25 meter van het restaurant van de camping vandaan, waar tot 00.15 een filmmuziek-quiz werd georganiseerd. Of nou ja, echt georganiseerd was het niet, zet gewoon 40 dronken Fransen bij elkaar en wie het hardst het goede antwoord roept heeft gewonnen. Toen het was afgelopen was het de beurt aan de Nederlandse puberjeugd, die tot ruim 02.15 nog een bak herrie maakte waar hun ouders weinig van meekregen (want die lagen aan de andere kant van de camping lekker te slapen).
Dat, gecombineerd met de karakteristieke Zuid-Franse rukwinden die vaak ´s nachts de kop opsteken, én een gezonde dosis spanning voor de tocht waar ik een half jaar naar toe had geleefd, maakte dat ik niet bepaald met een fris gevoel opstond. Koffie zetten, halve pan pap maken, en even rustig ontbijten onder het genot van een halve liter bietensap. Het was de bedoeling om met z’n allen om 06.00 in de auto te zitten, zodat ik de eerste twee beklimmingen voor de lunch zou kunnen afronden. Maar Jantina sliep ook pas erg laat en was erg moe, dus ik besluit iedereen nog maar even te laten liggen. Zelf ga ik de auto verder inpakken, en om iets voor zeven uur maak ik de rest van het gezin wakker.
Tegen 07.15 zitten we allemaal in de auto. De rit van de camping naar Bédoin is 80km, en voert via allerlei slingerende binnenwegen en bergpassen. We stoppen halverwegenog even een kwartiertje omdat Daniël wagenziek werd. Gelukkig had Jantina eraan gedacht om daar pilletjes voor mee te nemen. Om 09.00 komen we aan op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt in Bédoin, en na het uitpakken en in elkaar zetten van de fiets en andere benodigdheden, start ik om 09.35 aan de eerste (en op papier zwaarste) klim van de dag.
Twee dagen eerder had ik deze klim al verkend, en daar was ik nu wel blij mee. Ik wist dat ik de eerste 6km rustig aan kon doen, in stevig duurtempo (de grens van D1/D2, voor wie het wat zegt). Ik laat me voorbij rijden door 2 strak gesoigneerde heren die er een flink tempo op nahouden, en weet dat als ik hun wiel probeer te houden ik mezelf nog wel tegen ga komen. Na 6km draai je het bos in, en daar begint het zwaarste gedeelte van de klim: 9km lang een stijgingspercentage van bijna 9-11%. Eergisteren was ik hier al redelijk stuk gegaan, maar omdat ik de aanloop vandaag rustiger heb genomen, kan ik dit stuk sneller rijden dan twee dagen geleden, met een hartslag die 10 slagen lager lag. Dat gaf de burger moed. Ik haal wat mensen in en groet iemand waarvan ik dacht dat het een Nederlander was. Het bleek een Duitser te zijn, die bezig was met een intercontinentale race van Geraardsbergen (België) naar Istanbul (Turkije), helemaal self-supported, dus mét ook nog eens 8kg bagage. En ik maar denken dat mijn tocht iets voorstelde. Bovenop de Ventoux lag het eerste checkpoint van die race. Hij was vet aan het afzien, en had aan opgeven gedacht toen de dag ervoor zijn achterwiel aan gort was gereden door een dwaze Fransoos op een rotonde. Gelukkig alleen materiële schade. Met een vervangend achterwiel wat hij ergens op de kop heeft kunnen tikken is hij alsnog verder gegaan. Na een kilometer of 4 naast hem gereden te hebben kan hij niet meer volgen, en wens ik hem een goede reis.
Het loopt erg lekker en ik haal iedereen in die ik tegenkom. Na 10km passeren Jantina en de jongens mij met de auto, en op ongeveer 11km staan ze me op te wachten voor een eerste stop. Ik vul m’n bidon bij, eet een mueslireep en ga snel weer verder, op weg naar Chalet Renard. Dat restaurant staat net op de boomgrens, en markeert het einde van het steile stuk in het bos. De warmte en de vliegen zijn het vervelendst, maar het motiveert enorm dat ik wederom iedereen die ik tegenkom kan inhalen. Bij Chalet Renard aangekomen vul ik weer even m’n bidon bij en rijd snel verder voor het laatste gedeelte van de klim. De eerste 2km (van 6-7%) voelen bijna vlak, en ik kan hier redelijk herstellen. De top van de Ventoux, met de kenmerkende toren van het weerstation, wordt zichtbaar en ik maak me op voor de laatste kilometers. Die zullen, naarmate je dichter bij de top komt, steeds steiler worden. Ik begrijp nu ook waar de Mont Ventoux zijn naam aan te danken heeft ,want het waait enorm. Klimmen met 8% is nog wel te doen, maar als je ook nog windkracht 4 tegen hebt is het andere koek. M’n fietscomputer geeft aan dat het 27 graden is, maar met die wind voelt het alsof het niet veel warmer is dan 10. Ik zie een hoop mensen ploeteren, maar kan wederom iedereen voorbij zonder dat ik me bovenmatig inspan. Afgezien van de 2 heren aan het begin van de klim, ben ik totaal zo’n 80 mensen voorbij gereden, niet slecht.
Op de top is het even zoeken naar Jantina en de jongens, maar het is erg druk dus ze moesten de auto een paar honderd meter verder (op de afdaling naar Malaucène) parkeren. We maken een foto voor het bord (“Sommet Mont Ventoux 1911 m”), en bij de auto trek ik een ondershirtje aan, en m’n windjack, en ik begin aan de afdaling. Die is breed en overzichtelijk, dus het gaat flink hard naar beneden. De tegenwind en mijn niet zo aerodynamische jasje maken dat het niet zo heel hard gaat naar beneden (ik tik op het langste stuk de 79 aan, daar waar menigeen bij betere omstandigheden de 100 haalt). Maar goed, ik ben hier niet gekomen om zo snel mogelijk te rijden of mijn leven te wagen, dus ik vind het allemaal prima.
In Malaucène aangekomen wacht ik 5 minuten op Jantina en de jongens, drink ik een blikje cola, vul m’n bidon weer en spreek af om elkaar na 10km weer te zien. Om 12:40 begin ik vol goede moed aan de volgende uitdaging van de dag. Deze klim is onregelmatiger dan die vanuit Bédoin, en steile stukken van 10% worden afgewisseld met relatief vlakke gedeeltes. Aan de ene kant fijn om af en toe te kunnen herstellen, aan de andere kant kom je hiermee ook niet echt in een lekker ritme. Na een kwartiertje pauze en een sanitaire stop begin ik aan het helse middenstuk. Achtereenvolgens zie ik twee kilometermarkeringen van 12% en twee van 11%. Er zitten nagenoeg geen bochten in dit gedeelte, en zonder richtpunt lijkt er geen einde aan te komen. Deze klim is aanzienlijk minder populair dan de klim vanuit Bédoin, maar ook het hete tijdstip (het is nu 36 graden) zal er wel mee te maken hebben dat er vrijwel geen andere fietsers te bekennen zijn. Ik rijd langzaam naar een stelletje toe, en kan er tergend langzaam voorbij. Het snelheidsverschil is lang zo groot niet als eerder op de dag.
Een stukje verder wordt ik zelf ingehaald, door een jongen van een jaar of 20. Het ziet er erg gemakkelijk uit, dus ik verwacht dat hij fris aan de klim begonnen is. Binnen een paar minuten is hij uit het zicht, maar ik weet dat het volgende rustpunt eraan komt: het skigebied bij Mont Serein. Bidon bijvullen, even wat eten, en weer door. Na een relatief makkelijke kilometer gaat het weer verder. De benen doen pijn en de laatste 3 kilometer zijn erg zwaar, en ik kan merken dat ik al een paar uur op de fiets heb gezeten. Pakweg anderhalve kilometer onder de top denk ik aan de momenten waarop Jantina bijna geen lucht krijgt vanwege de zoveelste longontsteking, en m’n vader die soms nachten niet kan slapen door de bewegelijkheid die Parkinson met zich meebrengt, en ik realiseer met dat mijn afzien op dat moment maar erg relatief is. Een stuk minder fris dan eerder op de dag kom ik boven. We maken weer een foto en ik ben blij dat de twee moeilijkste beklimmingen erop zitten.De statistieken zijn goed (7 mensen voorbij gereden, door 1 iemand ingehaald), maar zo voelt het niet. We spreken af om elkaar in Sault weer te zien.
De afdaling naar Sault is vanaf Chalet Renard echter nog 20km, en die zijn lang zo steil niet als bij de andere beklimmingen. Dit maakt dat je nog aardig bij moet trappen om een beetje snelheid te maken, en dat het bijna een half uur duurt voor je beneden bent. Officieel start de beklimming in het dorpje Sault zelf, maar ik speel een beetje vals door aan de voet van het dorpje te stoppen. De stevige noordwestenwind maakt de beklimming door het open veld niet makkelijk. Het is nooit heel erg steil (gemiddeld 5-7%), maar de vermoeidheid en de wind zijn niet goed voor het moraal. Na 10km zie ik de auto staan, en moet even zoeken naar waar Jantina en de jongens zitten. Die hadden een mooi plekje in de schaduw gekozen (en terecht, want ook hier is het nog 36 graden). Ik ga even in de auto zitten en Jantina masseert m’n kuiten met zonnebrand. Ik had gedacht dat dit stuk makkelijker zou zijn, dus dat was best een onverwachte tegenslag. Gelukkig wordt het na deze stop makkelijker: van 4% vlakt het af naar 1-2% en dat kan ik in rustig duurtempo doen, zodat ik weer wat verder kan herstellen. Jantina stopt regelmatig in de bochten om foto’s te maken, erg leuk en motiverend ook om steeds weer even langs de aanmoedigingen van (met name) Tobias te rijden.
Ook op deze klim kom ik heel weinig mensen tegen; ik haal er 3 in en tijdens de eerste stop rijd iemand anders me voorbij. Bij Chalet Renard maak ik me op voor het laatste gedeelte van de dag. Dit stuk heb ik nu al 2 keer eerder gereden (2 dagen geleden, en tijdens de eerste klim), dus ik weet wat me te wachten staat. De wind is nog harder geworden en de kracht is grotendeels weg uit m’n benen. Conditioneel trek ik het nog wel, maar de benen willen niet meer. De gedachte om weer even te stoppen spookt door m’n hoofd, maar ik bijt op m’n tanden en ga door. Op dit gedeelte is het weer wat drukker, ik kom onderweg naar de top nog pakweg 10 mensen tegen die er ook allemaal flink doorheen zitten. Een andere deelnemer aan de intercontinentale race, een monnik op een tourfiets, een vrouwtje van ruim over de 60 op de mountainbike, en een twee Nederlandse jongens met racefiets die zijn afgestapt en verder naar boven lopen.
Ik herinner me wat de Duitser eerder op die dag tegen me zei (“It’s all in the mind”) en vervolgens wat een andere Duitser (ex-profrenner Jens Voigt) altijd tegen zichzelf zei: Shut up legs!
Tegen zoveel wijsheid van onze oosterburen kan natuurlijk weinig op, en door afwisselend op de pedalen te duwen, eraan te trekken, en te staan werk ik me door de laatste bochten heen. Onder aanmoediging van Jantina, Daniel en Tobias trek ik nog even een sprintje op het laatste stukje en precies om 18.00 kom ik boven. Eerst kan ik even niks uitbrengen en moet ik een minuut uithijgen over m’n stuur, maar dan gaat het wel weer en maken we de derde foto van de dag bij het bord bovenop.
Ik krijg een gegraveerde medaille van de jongens, en een literfles Leffe Blond. Dat is nog eens een mooie kers op de taart, want de echte beloning en dé reden om dit allemaal te doen, is natuurlijk het geld dat door veel mensen ruimhartig gedoneerd is, ruim € 2700!
Strava: https://www.strava.com/activities/356126337
Klim vanuit Bédoin: 1u56m (waarvan 10m pauze)
Klim vanuit Malaucène: 2u19m (waarvan 20m pauze)
Klim vanuit Sault: 2u08m (waarvan 16m pauze)
Oh ja, M@cer en MMuilwijk: veel succes in september! Maar gezien jullie trainingsarbeid gaat jullie dat ook wel lukken
/edit
En nog wat foto's hier: Pelle in "Het grote wielrenervaringtopic - Deel 19"
28 juli, 05.15. De wekker van m’n telefoon gaat af. Ik vraag me af waarom ik ooit aan deze actie ben begonnen. De maximaal 3 uur slaap van die nacht werkten daar niet echt aan mee. Onze tent staat 25 meter van het restaurant van de camping vandaan, waar tot 00.15 een filmmuziek-quiz werd georganiseerd. Of nou ja, echt georganiseerd was het niet, zet gewoon 40 dronken Fransen bij elkaar en wie het hardst het goede antwoord roept heeft gewonnen. Toen het was afgelopen was het de beurt aan de Nederlandse puberjeugd, die tot ruim 02.15 nog een bak herrie maakte waar hun ouders weinig van meekregen (want die lagen aan de andere kant van de camping lekker te slapen).
Dat, gecombineerd met de karakteristieke Zuid-Franse rukwinden die vaak ´s nachts de kop opsteken, én een gezonde dosis spanning voor de tocht waar ik een half jaar naar toe had geleefd, maakte dat ik niet bepaald met een fris gevoel opstond. Koffie zetten, halve pan pap maken, en even rustig ontbijten onder het genot van een halve liter bietensap. Het was de bedoeling om met z’n allen om 06.00 in de auto te zitten, zodat ik de eerste twee beklimmingen voor de lunch zou kunnen afronden. Maar Jantina sliep ook pas erg laat en was erg moe, dus ik besluit iedereen nog maar even te laten liggen. Zelf ga ik de auto verder inpakken, en om iets voor zeven uur maak ik de rest van het gezin wakker.
Tegen 07.15 zitten we allemaal in de auto. De rit van de camping naar Bédoin is 80km, en voert via allerlei slingerende binnenwegen en bergpassen. We stoppen halverwegenog even een kwartiertje omdat Daniël wagenziek werd. Gelukkig had Jantina eraan gedacht om daar pilletjes voor mee te nemen. Om 09.00 komen we aan op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt in Bédoin, en na het uitpakken en in elkaar zetten van de fiets en andere benodigdheden, start ik om 09.35 aan de eerste (en op papier zwaarste) klim van de dag.
Twee dagen eerder had ik deze klim al verkend, en daar was ik nu wel blij mee. Ik wist dat ik de eerste 6km rustig aan kon doen, in stevig duurtempo (de grens van D1/D2, voor wie het wat zegt). Ik laat me voorbij rijden door 2 strak gesoigneerde heren die er een flink tempo op nahouden, en weet dat als ik hun wiel probeer te houden ik mezelf nog wel tegen ga komen. Na 6km draai je het bos in, en daar begint het zwaarste gedeelte van de klim: 9km lang een stijgingspercentage van bijna 9-11%. Eergisteren was ik hier al redelijk stuk gegaan, maar omdat ik de aanloop vandaag rustiger heb genomen, kan ik dit stuk sneller rijden dan twee dagen geleden, met een hartslag die 10 slagen lager lag. Dat gaf de burger moed. Ik haal wat mensen in en groet iemand waarvan ik dacht dat het een Nederlander was. Het bleek een Duitser te zijn, die bezig was met een intercontinentale race van Geraardsbergen (België) naar Istanbul (Turkije), helemaal self-supported, dus mét ook nog eens 8kg bagage. En ik maar denken dat mijn tocht iets voorstelde. Bovenop de Ventoux lag het eerste checkpoint van die race. Hij was vet aan het afzien, en had aan opgeven gedacht toen de dag ervoor zijn achterwiel aan gort was gereden door een dwaze Fransoos op een rotonde. Gelukkig alleen materiële schade. Met een vervangend achterwiel wat hij ergens op de kop heeft kunnen tikken is hij alsnog verder gegaan. Na een kilometer of 4 naast hem gereden te hebben kan hij niet meer volgen, en wens ik hem een goede reis.
Het loopt erg lekker en ik haal iedereen in die ik tegenkom. Na 10km passeren Jantina en de jongens mij met de auto, en op ongeveer 11km staan ze me op te wachten voor een eerste stop. Ik vul m’n bidon bij, eet een mueslireep en ga snel weer verder, op weg naar Chalet Renard. Dat restaurant staat net op de boomgrens, en markeert het einde van het steile stuk in het bos. De warmte en de vliegen zijn het vervelendst, maar het motiveert enorm dat ik wederom iedereen die ik tegenkom kan inhalen. Bij Chalet Renard aangekomen vul ik weer even m’n bidon bij en rijd snel verder voor het laatste gedeelte van de klim. De eerste 2km (van 6-7%) voelen bijna vlak, en ik kan hier redelijk herstellen. De top van de Ventoux, met de kenmerkende toren van het weerstation, wordt zichtbaar en ik maak me op voor de laatste kilometers. Die zullen, naarmate je dichter bij de top komt, steeds steiler worden. Ik begrijp nu ook waar de Mont Ventoux zijn naam aan te danken heeft ,want het waait enorm. Klimmen met 8% is nog wel te doen, maar als je ook nog windkracht 4 tegen hebt is het andere koek. M’n fietscomputer geeft aan dat het 27 graden is, maar met die wind voelt het alsof het niet veel warmer is dan 10. Ik zie een hoop mensen ploeteren, maar kan wederom iedereen voorbij zonder dat ik me bovenmatig inspan. Afgezien van de 2 heren aan het begin van de klim, ben ik totaal zo’n 80 mensen voorbij gereden, niet slecht.
Op de top is het even zoeken naar Jantina en de jongens, maar het is erg druk dus ze moesten de auto een paar honderd meter verder (op de afdaling naar Malaucène) parkeren. We maken een foto voor het bord (“Sommet Mont Ventoux 1911 m”), en bij de auto trek ik een ondershirtje aan, en m’n windjack, en ik begin aan de afdaling. Die is breed en overzichtelijk, dus het gaat flink hard naar beneden. De tegenwind en mijn niet zo aerodynamische jasje maken dat het niet zo heel hard gaat naar beneden (ik tik op het langste stuk de 79 aan, daar waar menigeen bij betere omstandigheden de 100 haalt). Maar goed, ik ben hier niet gekomen om zo snel mogelijk te rijden of mijn leven te wagen, dus ik vind het allemaal prima.
In Malaucène aangekomen wacht ik 5 minuten op Jantina en de jongens, drink ik een blikje cola, vul m’n bidon weer en spreek af om elkaar na 10km weer te zien. Om 12:40 begin ik vol goede moed aan de volgende uitdaging van de dag. Deze klim is onregelmatiger dan die vanuit Bédoin, en steile stukken van 10% worden afgewisseld met relatief vlakke gedeeltes. Aan de ene kant fijn om af en toe te kunnen herstellen, aan de andere kant kom je hiermee ook niet echt in een lekker ritme. Na een kwartiertje pauze en een sanitaire stop begin ik aan het helse middenstuk. Achtereenvolgens zie ik twee kilometermarkeringen van 12% en twee van 11%. Er zitten nagenoeg geen bochten in dit gedeelte, en zonder richtpunt lijkt er geen einde aan te komen. Deze klim is aanzienlijk minder populair dan de klim vanuit Bédoin, maar ook het hete tijdstip (het is nu 36 graden) zal er wel mee te maken hebben dat er vrijwel geen andere fietsers te bekennen zijn. Ik rijd langzaam naar een stelletje toe, en kan er tergend langzaam voorbij. Het snelheidsverschil is lang zo groot niet als eerder op de dag.
Een stukje verder wordt ik zelf ingehaald, door een jongen van een jaar of 20. Het ziet er erg gemakkelijk uit, dus ik verwacht dat hij fris aan de klim begonnen is. Binnen een paar minuten is hij uit het zicht, maar ik weet dat het volgende rustpunt eraan komt: het skigebied bij Mont Serein. Bidon bijvullen, even wat eten, en weer door. Na een relatief makkelijke kilometer gaat het weer verder. De benen doen pijn en de laatste 3 kilometer zijn erg zwaar, en ik kan merken dat ik al een paar uur op de fiets heb gezeten. Pakweg anderhalve kilometer onder de top denk ik aan de momenten waarop Jantina bijna geen lucht krijgt vanwege de zoveelste longontsteking, en m’n vader die soms nachten niet kan slapen door de bewegelijkheid die Parkinson met zich meebrengt, en ik realiseer met dat mijn afzien op dat moment maar erg relatief is. Een stuk minder fris dan eerder op de dag kom ik boven. We maken weer een foto en ik ben blij dat de twee moeilijkste beklimmingen erop zitten.De statistieken zijn goed (7 mensen voorbij gereden, door 1 iemand ingehaald), maar zo voelt het niet. We spreken af om elkaar in Sault weer te zien.
De afdaling naar Sault is vanaf Chalet Renard echter nog 20km, en die zijn lang zo steil niet als bij de andere beklimmingen. Dit maakt dat je nog aardig bij moet trappen om een beetje snelheid te maken, en dat het bijna een half uur duurt voor je beneden bent. Officieel start de beklimming in het dorpje Sault zelf, maar ik speel een beetje vals door aan de voet van het dorpje te stoppen. De stevige noordwestenwind maakt de beklimming door het open veld niet makkelijk. Het is nooit heel erg steil (gemiddeld 5-7%), maar de vermoeidheid en de wind zijn niet goed voor het moraal. Na 10km zie ik de auto staan, en moet even zoeken naar waar Jantina en de jongens zitten. Die hadden een mooi plekje in de schaduw gekozen (en terecht, want ook hier is het nog 36 graden). Ik ga even in de auto zitten en Jantina masseert m’n kuiten met zonnebrand. Ik had gedacht dat dit stuk makkelijker zou zijn, dus dat was best een onverwachte tegenslag. Gelukkig wordt het na deze stop makkelijker: van 4% vlakt het af naar 1-2% en dat kan ik in rustig duurtempo doen, zodat ik weer wat verder kan herstellen. Jantina stopt regelmatig in de bochten om foto’s te maken, erg leuk en motiverend ook om steeds weer even langs de aanmoedigingen van (met name) Tobias te rijden.
Ook op deze klim kom ik heel weinig mensen tegen; ik haal er 3 in en tijdens de eerste stop rijd iemand anders me voorbij. Bij Chalet Renard maak ik me op voor het laatste gedeelte van de dag. Dit stuk heb ik nu al 2 keer eerder gereden (2 dagen geleden, en tijdens de eerste klim), dus ik weet wat me te wachten staat. De wind is nog harder geworden en de kracht is grotendeels weg uit m’n benen. Conditioneel trek ik het nog wel, maar de benen willen niet meer. De gedachte om weer even te stoppen spookt door m’n hoofd, maar ik bijt op m’n tanden en ga door. Op dit gedeelte is het weer wat drukker, ik kom onderweg naar de top nog pakweg 10 mensen tegen die er ook allemaal flink doorheen zitten. Een andere deelnemer aan de intercontinentale race, een monnik op een tourfiets, een vrouwtje van ruim over de 60 op de mountainbike, en een twee Nederlandse jongens met racefiets die zijn afgestapt en verder naar boven lopen.
Ik herinner me wat de Duitser eerder op die dag tegen me zei (“It’s all in the mind”) en vervolgens wat een andere Duitser (ex-profrenner Jens Voigt) altijd tegen zichzelf zei: Shut up legs!
Tegen zoveel wijsheid van onze oosterburen kan natuurlijk weinig op, en door afwisselend op de pedalen te duwen, eraan te trekken, en te staan werk ik me door de laatste bochten heen. Onder aanmoediging van Jantina, Daniel en Tobias trek ik nog even een sprintje op het laatste stukje en precies om 18.00 kom ik boven. Eerst kan ik even niks uitbrengen en moet ik een minuut uithijgen over m’n stuur, maar dan gaat het wel weer en maken we de derde foto van de dag bij het bord bovenop.
Ik krijg een gegraveerde medaille van de jongens, en een literfles Leffe Blond. Dat is nog eens een mooie kers op de taart, want de echte beloning en dé reden om dit allemaal te doen, is natuurlijk het geld dat door veel mensen ruimhartig gedoneerd is, ruim € 2700!
Strava: https://www.strava.com/activities/356126337
Klim vanuit Bédoin: 1u56m (waarvan 10m pauze)
Klim vanuit Malaucène: 2u19m (waarvan 20m pauze)
Klim vanuit Sault: 2u08m (waarvan 16m pauze)
Oh ja, M@cer en MMuilwijk: veel succes in september! Maar gezien jullie trainingsarbeid gaat jullie dat ook wel lukken
/edit
En nog wat foto's hier: Pelle in "Het grote wielrenervaringtopic - Deel 19"
Kudo's man! Was vorige week na even zoveel kilometers, maar 1000 hoogtemeters minder ook al redelijk gaar, dus kan me voorstellen dat je er redelijk klaar mee was Had je een reden om tijdens de klimmen te pauzeren? Ik probeer meestal gewoon door te kachelen, hooguit stoppen om snel een bidon te vullen, flink te drinken (als je hoog in je adem zit is lekker drinken funest voor je ritme is mijn ervaring) of een gelletje/reepje naar binnen te schuiven.
Had je een reden om tijdens de klimmen te pauzeren? Ik probeer meestal gewoon door te kachelen, hooguit stoppen om snel een bidon te vullen, flink te drinken (als je hoog in je adem zit is lekker drinken funest voor je ritme is mijn ervaring) of een gelletje/reepje naar binnen te schuiven.
Read the code, write the code, be the code!
De magneetjes moeten inderdaad echt heel dicht bij de sensoren komen, dat was bij mij eerst ook een issue, zeker omdat het spaakmagneetje een nogal el cheapo-schroefdraad heeft: als je hem stevig aandraait, schiet hij heel makkelijk weer los en kun je weer opnieuw beginnen. Lang leve Loctite dus
After all, you can't see a figure's panties unless it's the real thing.
Merk jij trouwens ook dat de gps snelheidsmeter de snelheid niet nauwkeurig kan meten als je onder de bomen rijdt? of gebruik jij die niet?:
De magneetjes moeten inderdaad echt heel dicht bij de sensoren komen, dat was bij mij eerst ook een issue, zeker omdat het spaakmagneetje een nogal el cheapo-schroefdraad heeft: als je hem stevig aandraait, schiet hij heel makkelijk weer los en kun je weer opnieuw beginnen. Lang leve Loctite dus
Schitterend verhaal Pelle, ik weet nu wat mij een beetje wachten staat op 11 September..
Stiekem hoop ik hem 4 keer omhoog te rijden, maar dan moet ik me wel echt heel goed voelen en moet alles echt meezitten
Stiekem hoop ik hem 4 keer omhoog te rijden, maar dan moet ik me wel echt heel goed voelen en moet alles echt meezitten
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/176760/crop55ec885db19b4_cropped.jpeg?f=community)
Dank
Ja, beetje aandacht voor vrouw en kinderen
Zelf rijd ik ook liever gewoon door, maar zeker de eerste stop van de derde klim was een pauze van 10-15 minuten wel welkom.
Thanks. Een vierde keer had ik niet aan moeten denken, oef. Maar met meer trainingskilometers (en ook hoogtemeters) moet dat wel te doen zijn. Ik heb er dit jaar op de racefiets nog maar 4300 op zitten. Volgens mij zit jij in september al op 3x dat aantal. En idem voor MMuilwijk, als het niet meer is:
Schitterend verhaal Pelle, ik weet nu wat mij een beetje wachten staat op 11 September..
Stiekem hoop ik hem 4 keer omhoog te rijden, maar dan moet ik me wel echt heel goed voelen en moet alles echt meezitten
Wellicht als het wat minder warm zou zijn, en ik wat eerder op de dag begonnen zou zijn, en er nog zin in had gehad, dan zou een vierde keer er voor mij ook wel ingezeten hebben. Ik ben eigenlijk aan 1 stuk doorgegaan, maar in 2 pauzes van een uur tussen de beklimmingen kun je aardig herstellen, en dat heb ik niet echt gedaan.
Ik ga gewoon uit van 3x hoor in September, wat al een hele prestatie is, maar in mijn achterhoofd is dat stemmetje wel stiekem aan het roepen..
Shut up Legs, keep moving...... - https://www.strava.com/athletes/505504 / www.eigenwijzetriathlon.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/12097/crop6691a4b62edcb_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/151611/icon.jpg?f=community){kind=icon}
Dit topic is gesloten.