Mektheb schreef op zaterdag 03 januari 2015 @ 21:57:
[...]
Niet helemaal mee eens, als je kijkt naar wat Rusland open heeft staan aan leningen en wat ze de afgelopen jaren in de crisis gekocht hebben aan goud.
Dan als ze besluiten hun leningen niet te betalen dat we weer zoals in 2008 beginnen

.
Maar ze hebben er wel goud tegen overstaan, en dan hebben we het nog niet gehad over de Brick formatie.
Het westen verliest hun grip op alles en wat je nu overall om je heen ziet zijn stuiptrekkingen van onder andere Amerika om te proberen Rusland ten gronde te brengen.
Maar goed dat er meer aan de hand is dan Oekraïne is misschien weer een ander topic waard

Ik zou zeggen, reken het uit. Anders, kijk eens even naar de schaal. Enkel reeds Europa, diepe economieën met een zeer stabiele verwevenheid, de schaal van economie voor die groep al overtreft de economische voetafdruk van Rusland op dramatische wijze. Dat goud is leuk, al is de realiteit wel dat het niets waard is. Er is geen binding met strategische reserves, het is waardeloos als onderpand gezien de situatie in Rusland zelf, en de prijs - nou ja, triest.
Als noot bij goud, Duitsland is - laten we eerlijk zijn - bekend met dat soort problematiek. Grote goud voorraad, echter verdwenen (lang verhaal). Heeft nul impact. Hetzelfde met de Nederlandse situatie, echter dan andersom, van overschot naar dump. Het is een leuk verhaal goudreserves, de enige echte geopolitieke en macro-economische waarde is die van onderpand bij internationale convenanten. En zelfs daar
De Brick formatie, dat had iets kunnen zijn. Is het echter niet geworden. Tegenwoordig is het louter een marge instrument voor China als hulpmiddel bij dominante inkoop grondstoffen. Zie Brazilië, zie Argentinië, zie de laatste intentieverklaringen van overeenkomsten energie handel tussen China en Rusland (uitermate kostbaar, uitermate pijnlijk).
Wat leningen aangaat, oh zeker, dat spel mag men graag opnieuw proberen. Toen kon het, in 2006-2008, er was ruimte voor, aangezien er een geloof (en dat is waar internationale verhoudingen in macro-economie op neer komen) dat zou leiden tot een afbreuk van vertrouwen in de deelname van Rusland in het internationale monetaire stelsel.
Nu is dat wel ander: men heeft geen vertrouwen daarin, en de handel in junk et alii bonds is lucratief, net als de handel defunct leningen. Het zou zelfmoord zijn, gezien de beperktheid van het intern vermogen tot financiering van de Russische economie. Die is structureel beperkt, en zeer fragiel. Hier komt de grote prijs van het duale participatiemodel opgelegd op de interne economie boven tafel. Zelfmoord voor het Kremlin, aangezien hun deel van de economische samenleving in Rusland juist structurele afhankelijkheden heeft voor deelname aan en toegang tot het internationale monetaire systeem. Het is een pracht voorbeeld van jezelf in de voeten schieten op basis van gedrag uit het verleden.
Het is heel simpel:
- het Kremlin heeft er voor gekozen om geen uitdagingen aan te gaan welke hadden kunnen resulteren in een interne diverse en innovatieve economie
- het Kremlin heeft er voor gekozen om de ruimte voor stabiele groei van vermogen tot interne financiering van de economie actief tegen te werken
- het Kremlin heeft er voor gekozen om doelstellingen na te jagen middels direct gebruik van toegang tot internationaal gevestigde systemen van financiering
Op gegeven moment loop je met name met dat laatste punt tegen de muur, daar is inmiddels sprake van. Volgende week komt weer een dochter van Gazprom aankloppen voor toegang tot wat in wezen de pensioenen van Rusland zijn (dat strategische fonds, dat zijn de pensioenreserves van het land, iets om over na te denken). Net voor oud en nieuw nog twee banken van de bovenwereld van de Kremlin, tussen neus en lippen door vallen steeds meer grote winningsprojecten stil. Dan hebben we het nog niet over de druk van de olieprijs. Een verdere daling daarvan is gruwelijk voor het Kremlin, maar het stijgen ervan levert juist een gigantische toename van de kosten van financiering op. Men zit vast, zo langzamerhand.
En helaas, vanuit interne economie ontbreekt het vermogen tot solvabiliteit. Als je de stroom van processen eens nagaat van de afgelopen jaren, is het heel simpel om te zien waarom er geen zelfstandige banken in Rusland overleven - of waarom de slimmere oligarchen al jaren geleden hun zakelijke belangen en interne investeringsfondsen er uit hebben gehaald.
En ja, Dutch Disease. Nog steeds, en het is aan het versnellen in verdieping en schaalvergroting. Het is al lang geen kwestie meer van de monetaire en energie sectoren.
Misschien is het wat cru om het te zeggen, maar de machine ontbreekt het zo langzamerhand aan de goede, de goedkopere en over een paar maanden ook de minst slechte smeerolie.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.