Sorry, maar heb je ook daadwerkelijk een van die '4.000' + '6.000' woningen bekeken?
Moet je echt een keer doen, het is echt hilarisch wat je allemaal tegen komt.
Een 'appartement' dat een werkkamer is zonder faciliteiten voor €25.000?, stiekem toch
een garage?, of een
Studentenkamer? Uhm...
een huis zonder locatie?, een
recreatiewoning waar je waarschijnlijk niet permanent mag wonen, of gewoon
zonder ruiten? of zelfs
met/zonder uhm... iets? En dan natuurlijk gewoon de woningen die
klaar voor de sloop zijn.
En tel eens alle 'service flats', waarbij je minimaal 50 jaar oud moet zijn en €400-1200 euro per maand servicekosten moet betalen...
Bijvoorbeeld,
deze of
deze of
deze.
Alleen al binnen de laagste prijsrange zijn er 141 die gemarkeerd zijn als senioren woning. Maar niet allemaal hebben dat label en onder de €175k hebben sowieso 500+ er al dit label.
En daarna kan het nog best lastig zijn. Tel je €100.000 neer
voor zoiets. Prima voor een single. Met z'n 2-en is het altijd gezellig, maar prima te doen, maar familie uitbreiding... oeps?
Als de kinderwens dichterbij komt, dan vallen die woningen dus ook allemaal af.
En als klapper op de vuurpijl... het aantal te koop staande woningen neemt rap af en de prijzen stijgen op dit moment ook lekker rap...
Dus volgend jaar kunnen we dit hele verhaal nog een keer doen en dan is het maar hopen dat de woningen die nu nog net kunnen dan niet 10-20% duurder zijn geworden of gewoon simpelweg niet meer op de markt te vinden zijn....
Steamwitz schreef op zondag 21 mei 2017 @ 13:01:
Ik ben benieuwd in hoeveel gevallen het hierbij gaat om het niet kunnen betalen van een woning, en niet om zaken als: de bewuste keuze om op straat te wonen, het niet aankunnen van de huidige ingewikkelde maatschappij, niet meewerkende/meedenkende overheidsinstanties. Zoals dit vorig jaar te zien was in het programma 'The Amsterdam Project'.
Die 'ingewikkelde' maatschappij is voor een gedeelte... de woningmarkt.
We kunnen hier heel lang gaan lopen 'bewijzen' dat er wel woningen zijn met een verdwaalde bouwval in Groningen of een appartementje in een serviceflat. Maar 'we' (als land) doen onszelf gewoon echt geen plezier hiermee.
In heel veel voorbeelden gaan we uit van 'de normaal'. Maar de schoen begint al te wringen als er alimentatie of iets dergelijks in het spel komt. En dan heb ik het nog niet gehad over zwaardere gevallen.
Want het zijn de 'dure' groepen die tussen wal en schip vallen. Denk aan een stel dat een gehandicapt kind krijgt. Een van de 2 gaat voor het kind zorgen, de ander blijft werken, modaal inkomen... als je dan geen passende woning kunt vinden houdt het snel op. En wat betekent dat? In het gunstigste geval een huurwoning met aanpassingen (enkele tienduizenden euro's), in het ongunstigste geval moet het kind 'uit huis'
(€100+k per jaar?)
Maar ook de vergrijzing neemt toe en dat 'vereist' ook een flexibelere markt. 'Oma kan de trap niet makkelijk meer op en af'... als je dan 'een jaartje' moet wachten op die gelijkvloerse huurwoning en ze dondert tussentijds van de trap af, dan is het meteen verzorgingstehuis in voor revalidatie en hopen dat ze eruit komt. Als de staat haar voor 'onder de €25k oplapt', dan doen ze het goed.
En zelfs de 'verketterde' asielzoeker kan beter gaan bouwen aan een toekomst in een huisje, dan in een azc rondhangen zonder werk op kosten van de staat.
De staat pist zo een paar miljard extra weg als het tegenzit en het lastige is dat het allemaal indirect is en uit andere potjes komt. Maar uiteindelijk hoesten we dit gewoon met z'n allen op.