Pater schreef op zaterdag 24 september 2016 @ 01:59:
Bankier hier.
...
Een hypotheek is een lening met als onderpand (=zekerheid) het huis dat aangeschaft wordt. Een geldlening en zekerheden kunnen van elkaar gescheiden worden. Een hypotheekakte refereert naar een lening, maar is puur bedoeld om de zekerheid vast te leggen. Als je de lening voor je huis straks helemaal afgelost hebt (eerder dan de looptijd), dan moet je de hypotheek nog laten royeren (bank geeft zijn zekerheid vrij). Dat gebeurt dus niet automatisch.
Hm. Nee. De strekking klopt wel, maar de eerste zin is simpelweg niet correct. Dat blijkt ook wel uit je op één na laatste zin.
Hoe zit het wél? Een hypotheek, of beter: een hypotheek
recht is een zekerheidsrecht waarbij een registergoed (een goed dat wordt bijgehouden in de/het openbare(!) register(s) van het kadaster (officieel: "de Dienst voor het kadaster en de openbare registers") in onderpand wordt gegeven door de hypotheekgever (=eigenaar) aan een hypotheeknemer (=veelal een bank, maar dat kan ook een privépersoon zijn, zoals je ouders).
Een registergoed is voor jou en mij veelal een woning, maar kan uiteraard ook een bedrijfspand, een stuk grond of zelfs een schip of vliegtuig zijn. Want ook van die laatste twee worden registers bijgehouden.
Vanwege die zekerheid kan een geldverstrekker (=veelal wederom een bank) een lening aan jou verstrekken met een veel lager risico dan wanneer er een lening zónder zekerheid (zoals een doorlopend krediet of een persoonlijke lening) wordt verstrekt. En vanwege dat lagere risico is de rente op die hypothecaire geldlening dus significant lager dan bij een PL of een DLK.
Een hypotheekrecht ontstaat door:
1. het ondertekenen van een hypotheekakte bij een notaris
2. het inschrijven van een afschrift (=officiële kopie) bij het kadaster (dit wordt ook door de notaris gedaan).
Dit zijn harde eisen. Is aan één van beiden niet voldaan, is er géén hypotheekrecht gevestigd. Punt. Is aan beide eisen voldaan, is er per definitie een hypotheekrecht gevestigd. Ook punt. Al denk je als cliënt dat er, bijvoorbeeld, alleen maar een bedrijfskrediet door de bank is verstrekt: ben je bij de notaris geweest voor het tekenen van die akte, dan zal de notaris die hebben ingediend bij het kadaster en is er dús een hypotheek.
Aan dat hypotheekrecht kunnen (en worden) veelal één of meer leningen en/of kredietfaciliteiten gekoppeld. Voor nieuwe leningen en nieuwe leningvoorwaarden is het tegenwoordig niet meer nodig om een nieuw hypotheekrecht te vestigen: het oude hypotheekrecht kan veelal gewoon worden gebruikt, mits je bij dezelfde bank blijft en de hoogte van het hypotheekrecht voldoende is.
Je hebt idd volkomen gelijk dat na aflossing van de lening de hypotheek nog geroyeerd moet worden, dat is geen automatisme. Daar moet je, als eigenaar van de woning (we hebben het hier over de huizenmarkt), een notaris opdracht toe geven. De notaris zal vervolgens de bank verzoeken om mee te werken aan het doorhalen van de hypotheek, ontvangt een volmacht van de bank en zal vervolgens een akte opstellen waarmee het hypotheekrecht wordt geroyeerd (=doorgehaald) bij het kadaster. De akte blijft weliswaar opvraagbaar bij het kadaster, maar zal niet langer gekoppeld zijn aan je huis.
Een leuk misverstand ontstaat bij veel mensen als ze besluiten 'hun hypotheek mee te nemen' wanneer ze gaan verhuizen. Nee, je neemt je hypotheek(recht) niet mee, want dat kán niet. Je neemt je léningvoorwaarden mee. Je moet dus in zo'n situatie een nieuwe hypotheekakte tekenen bij de notaris waarbij je nieuwe woning in onderpand wordt gegeven, terwijl bij de verkoop van je oude woning de oude hypotheek moet worden doorgehaald. Zoals gezegd: je kunt dan vaak je oude leningvoorwaarden 'meenemen'. Dit technische misverstand wordt helaas door banken fanatiek de wereld in geholpen. Het is technisch gewoon niet correct en levert bij mensen nog wel eens frustratie op als ze bij de notaris twee keer moeten betalen (voor het vestigen van de nieuwe hypotheek en het doorhalen van de oude) terwijl ze denken dat ze hun hypotheek dus 'meenemen'.
Je hebt dus het hypotheekrecht, met een hypotheeknemer en een hypotheekgever. De eigenaar van de woning is de hypotheekgever, de bank is de hypotheeknemer.
Daarnaast heb je natuurlijk de geldlening, in deze context veelal een 'hypothecaire geldlening' genoemd (omdat er een hypotheekrecht moet worden gevestigd om de lening te kunnen krijgen). Bij die geldlening heb je een geldnemer (de eigenaar van de woning) en een geldgever (de bank).
De geldlening hoeft niet in de hypotheekakte te staan. De Rabobank doet dat al sinds jaar en dag niet: daar wordt puur het hypotheekrecht gevestigd, punt. De leningvoorwaarden staan in aparte, onderhandse, documenten. De notaris ziet die documenten niet eens, die krijgt alleen de opdracht voor het opstellen en passeren van de hypotheekakte. De hypotheekakten van de Rabobank zijn dan ook heel kort: vier pagina's en dan heb je het wel gehad.
Andere banken zetten wel nog steeds de leningvoorwaarden in de hypotheekakte: Quion/Hypotrust is daar een goed voorbeeld van. Deze hypotheekakten zijn dan ook véél langer: 12 à 13 pagina's is heel normaal.
En dan zijn er ook nog banken die in de hypotheekakte zelf geen leningvoorwaarden opnemen, maar die verwijzen naar de definitieve hypotheekofferte die aan de hypotheekakte wordt gehecht. Dit wordt steeds meer toegepast, onder andere door de ING Bank en de ABN AMRO Bank. De hypotheekakten zijn dan iets van 6 pagina's lang, plus dan de aan te hechten offerte
Zo, dit is een redelijk compleet verhaal.
Life sucks. Then you die. Then they throw mud in your face. Then you get eaten by worms. Be happy it happens in that order...