Fragment uit http://www.ftm.nl/column/piketty-begrijpt-het-net-niet/
Zoals ik het zie heb je ruwweg twee richtingen die het op kan gaan met de economie;
1. Er komt meer belasting op vermogen, de rentes gaan omhoog (en daarmee ook de kosten voor de HRA, en overheidsbegroting -> onhoudbaar zonder hierin te snijden), het arbeidsdeel stijgt, de lonen stijgen. Maar de verantwoording voor hooggeprijsde assets daalt, huizenprijzen zullen omlaag komen.
2. We gaan op dezelfde voet door, meer werkloosheid, meer inkomensongelijkheid, en uiteindelijk zullen de huizenprijzen omlaag komen omdat we het niet meer kunnen betalen.
Kortom, de huizenprijzen gaan op de (midden)lange termijn hoe dan ook dalen. De kortetermijn "opleving"* door overheidsbeleid van subsidie, stimulering, en schaarstecreatie die we nu zien doet daar weinig aan af.
* Ik noem het liever geen opleving, want dat veronderstelt iets positiefs, maar dat is de gangbare terminologie blijkbaar.
Een interessant artikel....
Illusoire rijkdom
Professionele beleggers maken, terecht, onderscheid tussen reële rijkdom en illusoire rijkdom. Tussen echte waardecreatie enerzijds en gewone prijsstijgingen van bezittingen (zogenaamde ‘asset inflatie’) anderzijds.
Een voorbeeld. Pa en ma hebben een huis. De woningmarkt draait goed en de prijs van de woning stijgt sterk. Pa en ma overlijden en de kinderen erven het huis. Dat het huis in waarde is gestegen is macro bekeken volledig immaterieel. Ze erven gewoon het huis, wat het waard is doet er eigenlijk nauwelijks toe. Als ze met de opbrengst ervan een ander huis willen kopen dan zijn ze er niets mee opgeschoten. Als ze ervan op vakantie willen wellicht wel, als de prijs van woningen harder is gestegen dan die van vakanties, hebben ze geprofiteerd van een verbeterde ruilverhouding tussen wonen en vakanties. De samenleving heeft geen extra huis gebouwd, er zijn geen ‘woondiensten’ bijgekomen, er is alleen een prijsverandering van een productiemiddel. Micro kun je beter ouders hebben mét dan zonder koophuis, maar macro is er geen verschil.
...
Zoals ik het zie heb je ruwweg twee richtingen die het op kan gaan met de economie;
1. Er komt meer belasting op vermogen, de rentes gaan omhoog (en daarmee ook de kosten voor de HRA, en overheidsbegroting -> onhoudbaar zonder hierin te snijden), het arbeidsdeel stijgt, de lonen stijgen. Maar de verantwoording voor hooggeprijsde assets daalt, huizenprijzen zullen omlaag komen.
2. We gaan op dezelfde voet door, meer werkloosheid, meer inkomensongelijkheid, en uiteindelijk zullen de huizenprijzen omlaag komen omdat we het niet meer kunnen betalen.
Kortom, de huizenprijzen gaan op de (midden)lange termijn hoe dan ook dalen. De kortetermijn "opleving"* door overheidsbeleid van subsidie, stimulering, en schaarstecreatie die we nu zien doet daar weinig aan af.
* Ik noem het liever geen opleving, want dat veronderstelt iets positiefs, maar dat is de gangbare terminologie blijkbaar.