Ook ik ben terug van vakantie. Geen specifieke fietsvakantie vanwege de wensen van vrouw en drie kinderen, maar wel de racefiets mee.
We hadden nog geen idee waar we heen wilden, maar vertrokken begin van deze maand richting Zwitserland/Italië in de hoop wat zon aan te treffen. Door onze immer slechte discipline vertrokken we veel te laat en reden we rond het avondeten in het Rijndal met links het Zwarte Woud en rechts de Vogezen. We vonden het uitzicht naar links er allebei eigenlijk wel heel mooi uitzien en naar boven toe ook (blauw+zon) en daarnaast bevalt de Duitse gastvrijheid ons, dus we zijn daar maar op een kleine sfeervolle camping gaan staan.
Een snelle blik op Strava had mij verbaasd over het aantal stevige klimmen dat vlakbij de camping te vinden was. Nooit geweten, maar het Zwarte Woud blijkt een soort spiegelbeeld te zijn van de Vogezen, even hoog (meer dan 1400m) en even steil, alleen veel onbekender.
(disclaimer: de hoogtemeters zijn wat overdreven doordat ik het met de telefoon en de Strava app gelogd heb, Garmin import moet ik nog doen)
44km, 1400hm
Mooi ritje, eerst lekker afzakken langs de wijnvelden en het dal, vervolgens de Weiherkopf op en toen weer afdalen langs de andere kant via wat haarspelden enzo, vnl door het bos. Die klim liep goed, meestal rond de 7% en in het midden stukken richting 10-11%, maar nooit steiler. Het 34 binnenblad met 12-27 cassette bleek de gehele vakantie een prima keus. Helaas redelijk veel schade aan het asfalt, maar de Duitsers zelf vonden het ernstiger dan ik. Heel veel waarschuwingsbordjes, maar ik heb nergens problemen gehad, geen diepe putten ofzo.
De overbuurman had me niet zien vertrekken en wist dus niet dat ik ook fietste, maar toen hij me zag terugkomen begon hij helemaal te glimmen en meteen enthousiast te vertellen dat hij de volgende ochtend een aardige rit op het programma had staan. Meteen afgesproken dat we samen zouden gaan, hij had de hele route al in zijn Garmin staan.
87km, 3200hm
We begonnen hetzelfde als mijn avondrit daarrvoor (niet relaxed met kleren die nog niet hadden kunnen drogen en beetje stramme benen

), maar sloegen voor de andere klim linksaf om naar de top van de Belchen te rijden, dat was eigenlijk 24km klimmen, meestal tussen de 5 en 8%, met ergens een klein stuk dalen ertussen. Wel mooi (bijna) panorama daarboven. Toen weer een stukje terug en verder zakken, daarna nog een lange klim die ons in twee etappes 500m hoger bracht en via wat hobbels weer terug naar het dal. De buurman bleek een enorme fietsgek te zijn en daarnaast op slechts 2km afstand van mij te wonen. Matthijsln kent hem wel van de club, Martin heet hij, aardige gast die bovendien hard bergop rijdt. Net de Dolomietenmarathon gedaan en daarvoor al 7000 trainingskm's. Vond ik lastig bijbenen met mijn 2000 km's van dit jaar

.
Hij en zijn gezin vertrokken daarna richting Vogezen, maar hij zette nog snel even een leuke route voor me op mijn Garmin die ik later pas zou doen vanwege wat regendagen.
Op één van die dagen was het de hele dag lekker weer, dus ik stap op de fiets voor een kort rondje met een mooie klim. Precies toen ik wegreed begon de ellende, regen en onweer. Niet gaan is geen optie, dus even schuilen, asssaver en regenjasje aan en gaan.
58km, 1900hm
Tijdens de gehele eerste klim (Kreuzweg, 10,5km á 7%) was het droog. Heel goed lopende klim, constant tussen de 7 en 8% en voorspelbare haarspeldbochtjes. Niet heel mooi, want uitsluitend door het bos. Daarna afgedaald naar een dorp, maar tijdens de afdaling begon het weer te regenen en kouder te worden. Eenmaal in dat dorp was ik echt verkleumd en stond ik ff te schuilen bij de ingang van een hotel. De vriendelijke hotelmeneer bleek ook de fietsen en had mijn geplande route aangehoord. Ik bleek nog over een hogere col te willen gaan, terwijl ik dacht nog een stuk licht dalend naar huis te kunnen

Op die col was het slechts een graad of 7 en mistig, dus slecht plan. De beste mand stuurde me een stukje terug en dan rechtsaf, de klim van de eerste dag afdalend. Dat bleek een prima plan, want nu had ik helemaal tot aan het dorp voor de camping eerste bergaf en daarna vals plat omlaag. Lekker warm stampen dus. Eenmaal in het dorp was ik zo opgeladen dat ik op de flauwe cat4 klim naar de camping even onbewust de KOM pakte
Een paar dagen later heb ik alsnog in prachtig weer de route van de buurman gereden:
77km, 2800hm
De (Hoch-)Blauen is echt wel een lekkere klim. Ongeveer 9km á 8%, maar dat bedriegt een beetje, want het grootste deel was ruim boven de de 9%. Het middendeel is 5km 10% gemiddeld en dat is best stevig klimmen. Doordat ik de eerste paar km met een lokale Duitse baas van 65 meereed, had ik een klein beetje (echt maar een klein beetje, respect voor die baas!) gespaard, waardoor het niet heel zwaar aanvoelde. Deze man had dit jaar al meer dan 100.000hm gemaakt en rijdt regelmatig marathons van 250km en meer met diverse hoge cols op het programma. Na de Blauen een stuk dalen en nog een Cat3 klim er achteraan. Daarna meer dalen en nog een lekker toetje: een stuk of vijf korte kuitenbijtertjes met stukken tot 21% die ik echt harkend omhoog kwam na het klimwerk eerder op de dag. Alles wel in heerlijk zonnig, niet te warm weer, dus al met al een erg mooie rit.
Na anderhalve week in het Zwarte woud besloten we, mede door matige weersvoorspellingen, zuidelijker te gaan, naar Frankrijk. Tijdens de rit hadden we nog steeds geen concreet idee waar we eigenlijk heen wilden, dus vlakbij Lyon, toen het etens- en bedtijd was maar een F1 hotel gepakt. Daar zag ik op de Wifi vai Strava (lang leve Strava) dat een fietscollega/-vriend bij Annecy kampeerde. Leek ons allemaal wel gezellig om ook daarheen te komen, konden onze ruziënde kids ook eens met andere kinderen ruzie maken, ehh spelen

In Annecy (Lathuile eigenlijk) bleek het prachtig weer te zijn en ik wist van twee jaar eerder dat je er fantastisch kunt fietsen.
Zo snel mogelijk even een lokale, zeer onbekende klim laten zien aan mijn collega:
33k, 1000hm
Klim liep lekker en we waren elkaar een beetje aan het uitdagen halverwege met kleine demarrages enzo, maar doordat ik al aardig wat klimwerk in de benen had, kon ik hem toch aftroeven bovenaan. Tijdens de afdaling een van de mooiste uitzichten ever over het schitterend blauwgroene meer van Annecy, kasteel ervoor en bergen erachter. Daarna kop over kop terug naar huis vlammen over het strakke fietspad van Annecy naar Albertville met stukken tegen de 50 km/u.
Twee dagen later hadden we samen een mooie route met een paar cols uitgestippeld en met wederom schitterend weer vertrokken we richting de eerste klim:
110km, 3100hm
Eerst de col de l'Épine. Die is 7km á 7%. Mooi opwarmertje, rustig aan gedaan. Daarna stukje naar beneden en de laatse km's van de flauwe col de Marais meegepikt. Daarna scherp rechtsaf, de col de la Croix Fry op. Hier kwamen we middenin een goed georganiseerder toertocht terecht, de Haute Route - Alpes. Van over de hele wereld kwamen de deelnemers, veelal glad geschoren. Amerika, Australië, Brazilië, Noorwegen, etc. Materiaalwagens van Mavic, medical en security motards, mooi geregeld allemaal. Dat maakte deze prachtige klim wel erg gezellig en we haalden verbazend veel mensen in. Later zag ik dat ze pas op dag 1 van de 7 waren en nog flink moesten inhouden voor al het Alpengeweld dat ze nog tegen zouden komen. De col de la Croix Fry is echt een leuke klim met mooie uitzichten. Je klimt bijna 800m omhoog in 11km en rond het midden gaat het een tijdje rond de 10-11-12% dat doet wel een beetje pijn, maar ik zat toen in een mooie grupetto van een smalle Spanjaard en twee Australiërs. Uiteindelijk deze mensen, op één na achter gelaten en ook mijn collega op een paar minuten gereden bovenop. Daar allebei even drinken aangevuld en een stukje zakken om daarna de oversteek te maken naar de col des Aravis. Dit is dan nog maar 4.5km klimmen, maar het uitzicht wordt steeds mooier. Hierna een heerlijke lange en snelle afdaling in een prachtig dal, richting Flumet. Daarna hebben we de benen nog wat pijn gedaan op wat kleine weggetjes die op en af gingen, één klimmetje was toch nog 2,5km á 10% en dat deed wel pijn. Lekker afgedaald naar Ugine en toen dachten we nog een lekkere 20km plat over het fietspad te kunnen doen.
Maar helaas, er was een windje opgestoken die ons met
windkracht 324 terug wilde blazen. We raapten nog een Nederlander op en met zijn drieën zijn we huilend naar de camping geploegd, ik voelde me nog best ok en heb toch het meeste kopwerk gedaan, dat was wel weer tof.
Uiteindelijk 23,6 gemiddeld en dat is voor mij eigenlijk heel goed in de Alpen, meestal kom ik uit op 22 gemiddeld.
Een paar dagen later had ik nog als afsluiter de Semnoz op de planning gezet, maar dan vanuit de steile (Tour 2013) kant. Twee jaar eerder had ik hem vanuit Annecy gedaan, dat is 17km klimmen met 7%, maar dit was dezelfde top in slecht 10.5km. Gemiddeld 9% dus. Helaas kreeg ik spontaan enorme griep en kon ik alle fietsplannen de prullenbak ingooien. Een paar dagen later net op tijd redelijk hersteld, zodat ik tenminste mijn gezin naar huis kon rijden.
En Lemon, wat heb je nu geleerd?
Dat het Zwarte woud echt een aanrader is voor fietsers. Onbekend, maar je kunt er net zoveel klimmen als in de Vogezen, maar dan met veel lekkerder eten en verstaanbare en vriendelijke mensen

En de dropjes daar zijn echt heel mooi, net als de stad Freiburg, als je van cultuur houdt enzo.