havana schreef op vrijdag 23 januari 2015 @ 16:21:
De vraag is wie je een plezier doet met zulke ambitieuze doelstellingen. Winnen ga je namelijk toch niet. Wie zal het ene fluit interesseren of 642e wordt bij de Marmotte of 2345e ? Precies, helemaal niemand.
Anders word je een soort Oege Hiddema. Jarenlang alles opofferen voor de fiets. Ieder vrij uurtje, iedere vakantiedag spenderen aan de fiets. Daardoor ook geen relatie, kinderen of andere hobby's. En dat wat levert het op? Geen platte prijs. Begrijp me niet verkeerd: ik gun iedereen z'n lol. Maar persoonlijk vind ik zo'n lifestyle nogal zielig en ik kan me niet voorstellend at Oege er (terugkijkend) zelf blij mee is.
Inderdaad, er zal altijd iemand sneller zijn dan jij. Then again, ambitieuze doelstellingen zorgen er in mijn geval voor dat ik wel het maximale uit mij zelf probeer te halen. Als je alleen ambitieus mag zijn als je kunt winnen zou de (top)sport wel erg smal worden
Overigens: ik vind een verhaal als hierboven te ver doorslaan. Ik maak veel uren en kilometers, heb daar een hoop lol in, en geniet maximaal als ik in de bergen rondtoer. Maar mijn priveleven (vriendin, eventuele kinderen) zullen altijd voor gaan.
En ach, als ik met een tijd die ik als ambititeus beschouw bij de Marmotte (of elk ander evenement) als nr 2000 eindig heb ik evenveel voldoening en plezier als wanneer ik in de top 200 finish (wat nooit gaat gebeuren

).
De discipline en het doorzettingsvermogen die ik in de laatste twee jaar heb gekregen door de doelstellingen helpen ook in mijn "normale" leven. Ik denk dat dat voor wel meer wielertoeristen geldt: ze weten heus wel dat ze nooit serieus zullen kunnen presteren, maar halen wel veel uit het trainen. En hoe ze dat doen, met hoeveel uur en met welke ambitie vind ik dan minder belangrijk, ieder zijn lol en zijn manier.
[
Voor 3% gewijzigd door
MMUilwijk op 24-01-2015 19:05
]