Weer terug van een weekje Gran Canaria. Dit was mijn vijfde keer en dit jaar (voor het eerst) helaas geen geweldig weer gehad. Hierbij een verslagje...
Dag 1: Mont Leon
Eerst de fiets ophalen bij de Free Motion in Playa Beton. Zoals altijd gaat dat weer uiterst snel en professioneel. Even de Garmin monteren en op pad.
In tegenstelling tot voorgaande jaren begin ik met een wat korter ritje. Klimmen loopt immers bij mij nooit op dag 1. Velen zullen op een eerste dag een op-en-neertje naar Puerto Mogan rijden, ik verkies echter de Mont Leon. Dat is wat rustiger dan de kustweg en prachtig bovendien.
Ik rijd het rondje eerste tegen de klok in. Leuk klimmetje is dit toch. Als ik afgedaald ben zie ik dat een groot deel van het asfalt van de westkant vernieuwd is, dus ik besluit die kant ook nog eventjes mee te pakken. Een klim telt immers alleen als je 'm van beide kanten bestijgt, niet waar

. Al bij al een fijn inkomertje van 50 km met 1000 hm.
Dag 2: Playa - Pico
Vandaag een lekker eenvoudig ritje, qua navigatie dan

. Het plan is naar de top en terug. Het is mooi weer maar in de bergen hangen wel wat wolken dus ik neem behalve armstukken toch ook maar een regenjasje mee. Het loopt eigenlijk best lekker. Ik probeer de hartslag een beetje in D2 te houden, wat op zich aardig lukt. De 3 km van Ayacata naar Roque Nublo doen wel ouderwets pijn. Daarna wat op en af en vervolgens over splinternieuw asfalt naar de top. In ongeveer 3 uur ben ik boven; aldaar helaas geen uitzicht door de wolken. Ook is het wegdek nat waardoor ik voorzichtig moet dalen. Na Ayacata breekt de zon weer door en kan ik volle petrol omlaag rijden. Nog even de mini-Redoute meepakken in San Bartolomé en uiteraard ook die 2 verdome haarspelden vlak voor Playa. Voldaan gevoel, 95 km met 2500 hm.
Dag 3: Passo Tauro 2x
Vandaag heb ik, samen met mn vrouw, een ingenieus plan uitgedokterd. Het doel is om tegen lunchtijd in Puerto Mogan te zijn, alwaar ik mijn vrouw zal ontmoeten. Ik start vanaf Maspolomas met de kustweg richting het westen. Ik ben het dorp nog niet uit of het begint te spetteren

Omdat de lucht er prachtig uitzag toen ik vertrok had ik mijn regenjasje niet bij me... Maar erg veel stelt het niet voor, en koud is het ook niet. In de bergen zit het echter potdicht, dus ik houd mijn hart vast. Bij Arguineguin sla ik rechtsaf richting Soria. De eerste 13 km zijn min of meer vlak, daarna begint het echte werk. Het blijft een prachtige klim. Het loopt aardig, ik kan de hartslagen rijden die ik wil rijden. Wel spettert het af en toe wat. Vlak voor het dorp sla ik linksaf het slingerweggetje op. Ik vraag me af of het zal lukken dit steile kreng te bedwingen zonder staand te klimmen. Dat zal door het natte wegdek namelijk niet gaan. Uiteindelijk valt het goed mee en bereik ik de top. Ik steek de kam over en sla linksaf naar Mogan. Afdalen doe ik uiterst voorzichtig, en uiteraard heb ik het steenkoud doordat ik compleet doorweekt ben. Aan de voet draai ik om en klim ik in de stromende regen helemaal tot de top. Daar keer ik weer om en daal nu helemaal af tot Puerto Mogan. Hoe lager ik kom, hoe beter het weer wordt en als ik eenmaal in Puerto Mogan ben schijnt de zon zelfs weer volop. Zonder problemen vinden mijn vrouw en ik elkaar. Ik gooi mijn fiets in de huurauto, duik lekker in de zee, douche even op het strand en de rest van de middag bestaat uit chillen/eten/winkelen in Puerto Mogan.
75 km / 1500 hm
Dag 4: rustdag. De hele dag zware regen, dus dat kwam niet zo slecht uit.
Dag 5: El Doctoral - Puerto Mogan
Vandaag wederom een ingenieuze constructie. Mijn vrouw dropt me in het gehucht El Doctoral. Dat scheelt me 12 km saaie kustweg. Ook vandaag is het weer niet geheel "stereo" maar ik heb mijn regenjasje nu wel meegenomen. Deze kant van het eiland lijkt er echter wel beter vanaf te komen dan het uiterste zuiden. Ik begin met een klein stukje van de Passo Herradura. Dat is een venijnig klote stukje, vooral door het Waalse asfalt. Gelukkig mag ik na een paar km al rechtsaf slaan richting Ingenio. Dit is een werkelijk prachtige en tevens rustige weg die wat op en neer glooit. Vlak voor Ingenio sla ik linksaf richting Temesis. Dit is een verdomd lang stuk. Steeds als je denkt "ik ben er", doemt er weer een nieuwe kam op waar je overeen moet. De weg slingert prachtig langs de bergruggen. Na het dorp gaat het dan nog een paar km omlaag tot St Lucia. Vanaf hier lijkt het mij leuk het kleine ommetje richting La Taida nog eens mee te pakken. Het was 2 jaar geleden dat ik dit huftertje nog eens opreed en ik was enigszins vergeten wat een kreng het is. Slecht asfalt en percentages tot 15%. Gelukkig is het mirabele dictu nog wel droog. Goed, uiteindelijk komt er aan deze lijdensweg een eind en kom ik weer op de GC-60 naar de top terecht. Ik klim verder richting Cruz Grande. Aldaar besluit ik eens af te dalen richting het stuwmeer. Ik ben al tientallen keren aan deze weg (GC-604) voorbij gereden, zonder 'm ooit ingereden te zijn. Na 6 km bereik je het stuwmeer. Inmiddels is het flink gaan regenen en moet het regenjasje weer aan. De klim stelt niet zoveel voor, je overbrugt zo'n 300 hm. Ik klim door tot Ayacata, waar ik even een kopje koffie drink bij Casa Melo. Ik sms mijn vrouw dat ik verwacht binnen 1 uur beneden te zijn. Nat en slecht wegdek maken de afdaling naar Presa las Niñas uiterst vervelend. Ik ben blij als ik weer op de top van de Passo Tauro ben. Vanaf daar is het, voor de derde keer al deze vakantie, omlaag richting Mogan. Ik moet voorzichtig doen want het wegdek is nat en door de zware regenval van gisteren liggen her en der stenen op het asfalt. Ook nu verbetert het weer al naar gelang ik lager kom. In 58min30 ben ik aan de kust en spenderen we net als 2 dagen geleden de rest van de middag aan de kust, in de zon.
104 km met 2200 hm
Dag 6: Telde - Maspalomas
Het zou vandaag weer mooi weer worden dus leek het me wel een geschikt moment om nog eens te proeven van de mooie kant van het eiland. Mijn vrouw dropt me nabij Telde. Ik begin aan de klim. De eerste 8 km zijn niet zo inspirerend, daarna kom je in een oase van rust. De weg is bovendien in prachtige staat. Helaas blijkt mijn beslissing om naar de NO kant van het eiland te trekken niet de juiste, want het begint wederom te regenen (mijn vrouw zou later vertellen dat in Maspolomas de hele dag de zon heeft geschenen). Goed, niet zeiken, regenjasje maar weer aan en doorrijden. Als ik omhoog kijk, zie ik mist en wolken dus ik voel de bui alweer hangen (letterlijk). Na een paar km dalen kom ik in San Mateo. Vanaf hier gaat het weer omhoog, over behoorlijk slecht asfalt. Ook hier is er veel schade aan het wegdek ontstaan door de hevige regenval van de afgelopen dagen. Na een half uurtje kom ik voor de keuze te staan: ofwel de kortste weg naar de top (GC-600) nemen ofwel een korte omweg pakken via Cruz Tejada. Aangezien het inmiddels is afgekoeld tot 8 graden denk ik dat het sneller is om de korte route te pakken. Dit blijkt een slechte beslissing. Wat een vreselijk stuk. In 6 km over Waals asfalt overbrug ik bijna 600 hm. Gemiddeld bijna 10% dus. Toch kom ik boven en nu ik bijna bij de top ben kan ik het niet laten "even" omhoog te bollen. Een kwartiertje later sta ik op de top. Het regent en het is 5 graden, wat doe ik hier?? Ik drink een warme chocolademelk en krijg van de verkoper een krant voor extra isolatie.
Ik begin aan de afdaling. Het is moeilijk te beschrijven hoe koud ik het heb. Mijn handen zijn zo koud dat ik nauwelijks kan remmen. Bij Casa Melo moet ik wel stoppen. Ik word door de eigenaar bij het haardvuur gezet en krijg een handdoek. Ook krijg ik plastic doktershandschoenen van hem. Ik kon de beste man wel omhelzen!
De eerste 15 minuten zit ik klappertandend bij het vuur en ben ik zo verkleumd dat ik niet eens mijn vrouw kan SMS'en. Uiteindelijk warm ik wat op en wordt het ook het ineens droog. Snel ga ik weer op pad en rijd via de geijkte route weer naar Playa. Ook nu verbetert het weer zodra ik lager kom. De laatste 2 haarspelden kunnen zelfs in het kort-kort.
90 km / 2600 hm.
Al bij al toch weer fijn gefietst ondanks het mindere weer. Met een totaal van 425 km en bijna 10.000 hm kan ik ook meer dan tevreden zijn.
Dan de foto's... Ik heb er niet veel gemaakt door het slechte weer.