Ik vind om te beginnen de notie zelf al stuitend dat "wij mensen" speciaal zouden zijn t.o.v. "zij de dieren"
Dus als je gelooft dat een deeltje van ons menselijk brein in staat zou zijn of zou kunnen zijn om boodschappen van een god te ontvangen, dan ga je er onrechtstreeks van uit dat wij anders, specialer, beter(?) zijn dan de dieren.
Of gaat dit geloof dan ook op voor de dieren, kunnen zij met god communiceren... hun god of dezelfde van ons? (gesteld dat hij/zij/het bestaat)
Met welk nut dan en in welke taal?
Vroeger werd beweerd dat het concept 'zelfbewustzijn' ons anders maakt dan de dieren, maar deze theorie werd ontkracht doordat er reeds bewijzen zijn dat bepaalde dieren ook zelfbewust zijn: honden, chimpansees en andere apen, dolfijnen, die zichzelf herkennen in hun eigen spiegelbeeld zijn zelfbewust. Een aap die in de spiegel een vlekje op zijn kaak ziet en aan zijn kaak krabt en niet aan de spiegel, is daar het bewijs van. Honden die niet meer op hun eigen spiegelbeeld blaffen nadat ze maturiteit bereiken = min of meer het IQ van een kleuter, zijn daar het bewijs van.
Dus wat maakt ons dan zo anders? ons intellect, uiteraard... ons EQ? of niet... Neen, olifanten treuren diep om overleden familieleden, dit gedrag heeft geen enkel nut of positief effect (behalve misschien emotioneel, omgaan met verlies, groepsband versterken etc...) op de groep of kudde dus moet het wel een emotioneel bewustzijn zijn. Sommige primaten, bepaalde walvissen en andere zoogdieren vertonen dit gedrag ook, net zoals... alweer honden, een hond rouwt om z'n gestorven zusje/broertje/vriendje/baasje. Dus neen, dat maakt ons niet speciaal.
Uiteraard zijn we ànders dan dieren, onze hersenen zijn gecompliceerder, ons lichaam zwakker, onze botten brozer... Maar biologisch, fysiologisch zijn we niet anders, biologisch gezien zijn we ook gewoon maar een dier, stofwisseling gebeurt op dezelfde manier, lichaamsgroei, hormoonhuishouding, etc. etc.
Dus ons intellect, het feit dat ons intellect ons in staat stelt om niet alleen na te denken over de gevolgen van gebeurtenissen en acties op ons eigenste zelf, maar ook op anderen, een zekere moraliteit dus, en het filosoferen, het fantaseren van virtuele scenario's maakt ons op dat gebied zeker uniek... Maar dit toont in geen geval mogelijkheden aan om contact te hebben met een hoger wezen, laat staan het naïeve geloof dat de bron van het universum, de architect van alles, hoegenaamd zou inzitten met... ons mensjes, en dan nog in het bijzonder met ons, en niet met andere dieren. (het verhaal van Noah en de absolute onmogelijkheid om uit één paar van elke diersoort het voortbestaan van de hele diersoort te garanderen ga ik hier nu even bewust volledig aan voorbij)
Ik ben er persoonlijk wél van overtuigd dat, als we evolutie de kans geven om ons brein over de millennia (en dat is zelfs nog weinig in evolutionaire termen) door te ontwikkelen, het op den duur in staat zal zijn tot het waarnemen via andere zintuigen, zo denk ik in de eerste plaats aan telepathie... Ik zie daar absoluut een mogelijkheid in, in ieder geval een grotere kanshebber dan een gratis hulplijn naar/van een god.
Ockhams scheermes is een mooie oefening vind ik... dus zo lang er op geen enkele manier aan te tonen is dat er een orgaan bestaat dat ons in contact stelt met "iets anders" of hoe dit zou werken, is het te gek om het bestaan ervan aan te nemen en de stelling mee te nemen in om het even welke beschouwing. Niet dat een mens niet mag filosoferen natuurlijk, daar niet van.
Gezonder is om te beseffen hoe weinig we verschillen van de dieren... en bij uitbreiding: hoe weinig "het leven" van elkaar verschilt... Het DNA van een mens komt voor bijna 50% overeen met dat van een banaan. What was god thinking?!
Onze haren bestaan uit dezelfde stof als de haren/vacht/pels van dieren, nagels en hoornen, huidcellen, beenderen en calcium, onze uitwerpselen bestaan uit dezelfde basiscomponenten, weliswaar variabel of je herbivoor, omnivoor of carnivoor bent maar toch: mijn hond z'n drol stinkt even hard als de mijne, om het even heel plastisch voor te stellen.
Als we dan toch zo speciaal zijn, waar zit dan het verschil? Wat maakt mij beter in een god's almachtige ogen dan mijn hond Maks? Waarom zou hij niet mogen/kunnen bidden (niet dat ik dat doe maar even hypothetisch) of ...ooh... is het omdat dieren minderwaardig zijn? zoals... zoals... zoals mensen een gewoonte hebben om zich verheven te voelen boven de rest? Mijn ras boven jouw ras, mijn huidskleur boven de jouwe, mijn auto is groter dan de jouwe, mijn cultuur rijker, mijn land mooier,....
Ik denk niet dat dat een goddelijk trekje is dus in geen geval een bewijs maar toch een grote aanwijzing dat dat concept van een "superieur mensenras" toch alweer een inferieure menselijke gedachte was, geopperd door toenmalige machtshebbers op straffe van vervolging/brandstapel/opsluiting misschien.
Neen, ik ben niet speciaal en meer waard dan mijn hond omdat mijn brein me in staat stelt vragen te stellen over mijn afkomst. Alhoewel ik mezelf wijsmaak dat ik betere tafelmanieren heb. Dit is opvoeding natuurlijk.
Dus neen, empirisch bewijs hoeft niet persé, donkere materie en donkere energie zijn ook (nog) niet empirisch bewezen, maar de theorie die hun bestaan aantoont is meer dan plausibel, zelfs logisch als je in staat bent om het te begrijpen en het beantwoordt meer vragen dan dat het er onbeantwoord laat of nieuwe vragen doet ontstaan. Dus een logisch aannemelijke theorie voor een godswezen zou echt welkom zijn en me zelfs kunnen overtuigen van m'n grote ongelijk.
[
Voor 7% gewijzigd door
PinusRigida op 29-06-2017 14:22
]